Het wordt druk op rechts. Maandag gaat senator Tim Scott aankondigen dat hij opgaat voor het presidentschap, later in de week volgt gouverneur Ron DeSantis van Florida die al weken bezig is maar het nu officieel wil maken. Scott is een interessante politicus, de enige zwarte Republikeinse senator, maar kansloos. Hij voert campagne om een landelijke rol te kunnen spelen en is in de aanbieding als vice presidentskandidaat. We moeten er niet meer van maken. Een niet gering probleem voor hem is dat de Trumpisten het racisme van hun voorman hebben omarmd en de rest van de partij zich er nooit tegen verzet heeft. Je vraagt je af wat hij doet in de Republikeinse Partij. Reken op een verhaal over normen en waarden en ouderwets conservatisme. Soms zal het pijnlijk zijn.

Het vuurwerk moet komen van DeSantis. In de weken en maanden dat hij nog niet kandidaat was, lag hij onder spervuur van Donald Trump die in hem de grootste bedreiging ziet voor zijn eigen kandidatuur. Trump deed wat een politicus altijd moet doen: je tegenstander definiëren voordat hij of zij dat zelf kan of heeft gedaan. Het is DeSantis niet goed bekomen. Hij staat te boek als niet erg communicatief, asociaal zelfs, slecht luisterend en onwillig om het voetenwerk van een campagne te doen. Hij kan een menigte niet begeesteren zoals Trump dat kan.

Ik heb eerder over DeSantis geschreven (hier en hier) en vond het moeilijk te zien hoe hij zich zou kunnen profileren als een Trump met hersens zonder dat hij de gewone hersen- en gewetenloze Trump hoefde aan te vallen die wel met veertig procent van het Republikeinse kiezersvolk achter zich heeft. DeSantis kachelde geleidelijk aan omlaag in de peilingen die hem na november 2022 tot onrealistische hoogtes hadden gevoerd.

Als ik hem nu wat meer kansen toedicht dan is het omdat hij blijkbaar leervermogen heeft (en ik ook). Hij was in Iowa toen Trump zijn eigen komst afzegde ‘wegens een storm’ en maakte goed gebruik van de gelegenheid. Hij lijkt nu ook in de aanval te gaan tegen de aanrader en staatsgreeppleger. Dat is de vrucht van een simpele observatie waar hij wel wat lang over heeft gedaan: niemand kan Trump verslaan door te claimen dat hij Trump is maar net een beetje anders. De kiezers van de psycho willen the real thing. En gelijk hebben ze. 

Het wordt daarom interessant te zien of en hoe DeSantis de aanval kan openen op Trump en daadwerkelijk kiezers los kan weken van de man. Hoever is hij bereid te gaan tegen een oud president die zijn campagne opende met een lofzang op de aanval op Capitol Hill? Die is veroordeeld wegens aanranding en nog een aantal andere processen aan zijn broek heeft? Hoe diep is de toewijding van de Trumpies aan hun held? Laat ik het zo zeggen: als Trump in de komenden maanden meer dan een kwart van zijn veertig procent aanhang verliest, dan wordt het nog wat met de anderen. Blijft Trump stabiel, forget it.

Reken er maar op dat DeSantis zijn ‘resultaten’ naar voren zal schuiven. Als gouverneur heeft hij een succesjaar achter de rug, als je tenminste kijkt naar de mate waarin hij zijn wetsvoorstellen heeft weten te realiseren. Dat kostte weinig moeite met een supermeerderheid in het gegerrymanderde Florida, maar dat zal DeSantis niet weerhouden om er op te hameren.

We hebben het over een abortusverbod na zes weken, vage maar afschrikkende verboden op boeken in scholen en bibliotheken, een verbod op praten over seks of seksualiteit in scholen, zo moeilijk mogelijk maken voor trans kinderen om überhaupt over een behandeling te praten, een verbod op het vertellen over de donkere kanten van de Amerikaanse geschiedenis, een vage anti-woke campagne die vooral inspeelt op onzin samenzweringen van het Leon de Wintersoort,  ruzie met Disney (de grootste werkgever)  omdat die het lef had een politieke stelling in te nemen, meer wapens en geen restricties, meer doodstraf en gemakkelijker die uitspreken, beperkende kieswetten. U ziet een hoop verboden en dat is de essentie van een gouverneur die zijn staat de vrijheidsstaat noemt. Dit is de Republikeinse cultuuroorlog, het nieuwe ‘conservatisme’: alles verbieden wat ons niet aanstaat. Niet meer anti-overheid maar de overheid gebruiken om uw vrijheid af te nemen.

Ik schat dat hij er een aardig eind mee komt. In zuidelijke en andere Republikeinse staten staan deze onderwerpen ook de agenda en de gouverneurs van Texas en van North Dakota staan ook te trappelen om hun anti-persoonlijke vrijheid agenda op te dringen aan het land. Er is een kiezersvolk voor. Trump is op al deze terrein minder uitgesproken (behalve wapens) en hield zich lekker op de vlakte over abortus. De vraag is of hij dat kan volhouden en of hij leervermogen heeft want zijn aanhang maakt regelmatig duidelijk dat ze geen zin hebben om achterom te kijken. Ik verwacht dat het gezeur over de verkiezingen zal afnemen. Maar Trump is Trump en kan zichzelf niet inhouden, dus het blijft een mogelijk dat hij daaraan ten onder gaat – wat overigens niet meer dan gerechtigheid zou zijn.

Het probleem voor DeSantis en de Republikeinen in het algemeen is dat zijn agenda de meeste Amerikanen afschrikt. Op die agenda zal geen van de huidige kandidaten worden gekozen. We mogen hopen dat de Republikeinen elkaar op dit terrein proberen de loef af te steken en dat zo duidelijk mogelijk neerleggen voor de kiezers die in november 2024 goed moeten zien waar het over gaat.

Het grote geluk voor de Republikeinen is dat ze aantreden tegen een bejaarde president die ondanks een succesvolle eerste termijn weigert ’to call it a day’. Ik heb het al eerder geschreven, dit gaat niet goed aflopen voor de Democraten en bij extensie voor Amerika. 

Misschien heeft u gehoord van het rapport van speciale onderzoeker Durham die 7 miljoen heeft besteed om te kijken of de FBI politieke motieven had in het onderzoeken van de banden van de Trump campagne met de Russen. Hij concludeert dat dit niet zo was maar dat de FBI steken had laten vallen bij het opzetten van het onderzoek. Geen aanklachten (twee processen liepen al uit op vrijspraak) en niet al te veel advies. Volgens Durham had de FBI een aanzet tot onderzoek nooit tot onderzoek moeten laten promoveren. De CIA en andere spionnen bureaus waren nergens bij betrokken.

Als u de Washington Post leest, dan ziet u een editorial die stelt dat er niets in staat, dat het een verspilling was, en dat Durham zelf een politiek gemaniplueerd type was. De krant ziet ‘niets behalve een proces dat niet deugde’. Als u de Wall Street Journal leest, in ik doe dat voor u, vaak met lange tanden, dan ziet u een editorial die verkondigt dat Durham totale corruptie van de FBI en zijn companen heeft laten zien. Voor de goede orde haalt de Murdoch krant ook Hillary erbij en het Mueller onderzoek dat volgens de Trumpies nog steeds een ‘hoax’ is, een spookonderzoek. Daar zul je nooit zien dat Mueller zei dat Trump waarschijnlijk feiten had gepleegd die nader onderzoek verdienden maar dat hij aarzelde een president aan te klagen.

So far, so normaal. De twee werelden in Amerika die de feiten totaal anders zien. Ik moet zeggen dat het hoofdartikel van de Washington Post meer overeenkomt met mijn eigen gevoel over het Durham rapport. De WSJ lult altijd maar een eind weg en zorgt er altijd voor dat iets zo wordt uitgelegd dat Hillary en Biden er slecht uit zien. Een opiniestuk over rechter Clarence Thomas en zijn rijke vrienden: kijk naar je eigen. Zie Hunter.

Er was geen deep state samenzwering. Zoals die er nooit was. Niet dat Trump erover zal zwijgen. Never mind dat het FBI onderzoek dit al in 2019 had geconcludeerd.

Maar oer Biden gesproken. En de schuldengrens die moet worden opgerekt. Een normaal proces dat regelmatig plaats moet vinden omdat de VS tegen de grenzen van zijn uitgaven mogelijkheden onder de geldende omstandigheden aanloopt. Gebeurde een paar keer onder Obama toen de Republikeinen hem chanteerden (de overheid is ook twee keer dichtgegooid door de Republikeinen, wat niet goed afliep voor hen want burgers houden daar niet van). Ook onder Trump werd het schuldenplafond verhoogd – zonder problemen van de Republikeinen die door belastingverlagingen de tekorten flink hadden verhoogd.

Er wordt nu onderhandeld. Voor de ruggegraatloze Kevin McCarthy is het al heel wat dat hij mag praten met de president. Net als Gingrich in 1995 zat hij te zeuren dat hij niet met voldoende respect werd behandeld. Zo zielig!

Maar ik vrees dat het simpele feit dat er onderhandeld wordt een nederlaag is voor Biden. Hij had gewoon een streep in het zand moeten trekken en moeten zeggen: niet onderhandelbaar, verhoog gewoon die grens en daarna praten we over de begroting. Ik laat me niet chanteren. The Atlantic heeft een analyse van Bidens slapte.

Maar dat is niet des Bidens, vrees ik. Nu gaat het slecht aflopen. Niet voor Amerika maar voor de Democraten.

Abortus is een brisant onderwerp voor de Republikeinen. In de domste staten hebben ze nu abortus helemaal of zo goed als verboden. In North Carolina werd gisteren een twaalf weken grens aangenomen, grofweg het eerst trimester dat wij in Europa kennen (behalve in achterlijke katholieke landen). De catch in NC is dat er ook allerlei bemoeilijkende voorwaarden worden gesteld in die eerste twaalf weken. Daardoor (maar vooral door welke grens dan ook) is het onbespreekbaar voor Democraten.

Ik moet zeggen dat twaalf of vijftien weken mij niet zo slecht lijken. Voor hard liners pro choice onacceptabel, voor conceptie is leven idioten idem. Toch ligt hier de oplossing nu het Supreme Court zijn verantwoordelijkheid heeft afgschoven naar de staten.

Het zou mij ook niet verbazen als dit een probleem wordt voor de Democraten. Ik bedoel dit: nu is abortus een onderwerp waarmee de Republikeinen niets goed kunnen doen als je vindt dat een beschaafd land een beschaafde regeling moet hebben. Als ze zo slim zijn om ergens rond die twaalf of vijftien weken te gaan zitten, slaan ze het onderwerp uit handen van de Democraten. Ik denk dat de Republikeinen, lui als DeSantis, zo gefixeerd zijn op dit onderwerp op rechts, dat ze voorlopig er alleen maar last van hebben.

Wie had dat kunnen denken? Dat je als je de staatsgreeppleger, aanrander en pathologische leugenaar 70 minuten geeft met een publiek dat hem toejuicht als hij leugens verkondigt, Trump dat format niet zou overnemen? De enige met enig verstand in de zaal was de journaliste die haar best deed maar niet op kon tegen zoveel showmanship. Opnieuw noemde hij een sterke vrouw ‘nasty’. En opnieuw gebruikte Trump het als een platform.

Dat CNN geen format wist te bedenken dat de psycho wat meer weerwerk zou geven, is voldoende reden om zo’n townhall niet te doen. CNN heeft een andere agenda. Trump is nieuws en zijn leugens zijn dus nieuws, ook onweersproken. CNN wil kijkers en niet het imago dat het links is. Met journalistieke criteria heeft het niets te maken.

Ik heb gemengde gevoelens over de Trump show. Het eerste gevoel is dat de VS de schaamte voorbij is. Een dag nadat de man als aanrander is bestempeld en veroordeeld voor smaad, zet je hem niet op televisie om smaad te praktiseren en de waarheid aan te randen. Na de Carroll uitspraak waren er politici die doken, zoals geheel voorspelbaar de Speaker, maar veel meer politici deden het af als zo’n New York dingetje, waar ze er alleen maar op uit zijn Trump dwars te zitten.

Oud president en leidende Republikein veroordeeld wegens aanranding? Ah, who cares. Schouders ophalen en negeren. 

Maar met dat gevoel dat nu alles kan in de VS kom je niet ver. Het is zo, het gebeurt, het is teken van het verval van de VS.

Een ander gevoel is dat hoe meer je van Trump laat zien, hoe duidelijker wordt wat een wacko en levensgevaarlijk persoon hij is. Ik dacht dat lange tijd maar ik moet toegeven dat als je dat na zes jaar nog niet duidelijk is, het wel nooit een punt zal worden. Maar het is beter dan Trump negeren. Wat echt nodig is, is dat serieuze Republikeinen tegen hem opstaan – en niet alleen Romney. Ik kan het niet genoeg herhalen: Trump is niet het probleem, de Republikeinen die hem tolereren zijn het probleem.

Wat ik ook vaststelde was dat Trump heel wat uitspraken deed die zullen opduiken in de verkiezingscampagne van de Democraten. Ik denk dat hij direct McCarthy schade deed door zonder omhaal te verklaren dat als hij president zou zijn, de debt ceiling gewoon verhoogd zou worden, zoals tijdens zijn chaosregime ook gebeurde. Het toont nog maar weer eens aan dat het huidige game of chicken over de debt ceiling een Republikeins plot is, dat ze meteen weer wegstoppen als een belastingen verlagende collega de tekorten opjaagd. Ik hoop dat Biden het gebruikt.

Ook over abortus (allemaal dankzij mij), Oekraïne (who cares), aanranding (ach, heel gewoon) en immigratie (weer families opbreken) deed hij fijne uitspraken die bruikbaar zijn. En niet te vergeten de staatsgreep die volgens de Republikeinen gewoon een demonstratietje was. Trump zou de geweldplegers gratie verlenen. Enige reden om zich bij Mike Pence te verontschuldigen dat hij hem in gevaar had gebracht? Ben je gek. Reken er maar op dat Pence volgende week weer alles doet om de psycho en zijn wacko aanhang niet te schofferen.

Het probleem is dat feiten er niet meer toe doen bij Trump, maar erger, ook niet bij de Republikeinen. En dus stevenen we af op een verkiezing waar de stellingen al bij voorbaat zijn ingenomen en waarbij volstrekt duidelijk is dat als Trump wint het land definitief naar de kloten is.

Zo, het is officieel. Trump heeft een veroordeling aan zijn broek voor seksueel lastigvallen en defamation, het onterecht iemand te schande stellen. Een veroordeling voor verkrachting was te veel gevraagd, viel ook niet te verwachten, denk ik.

Maar de jury in New York heeft mevrouw Carroll op de meeste punten geloofwaardig gevonden en ze heeft gelijk gekregen. Die staat. Nog los van de toch wel onthutsende vertoning van de getuigende oud president die zijn vrouw verwarde met Carroll en stupide dingen zei, en nog los van zijn advocaat die zo uit het stenen tijdperk leek weggelopen. 

De psycho moet vijf miljoen dollar overmaken aan Carroll. Dat zal nog wel even duren, Trump heeft er een handje van verplichtingen zo lang mogelijk uit te stellen.

Wat gaat dit betekenen voor de campagne van de staatsgreeppleger om nog eens vier jaar te mogen proberen de democratie om zeep te helpen? U gok is zo goed als de mijne.

Ik vermoed dat hard core Trumpisten het enkel zien als een bevestiging van de vervolging door het establishment waaronder Trump zou lijden. Maar laten we zeggen dat het geen extra kiezers zal gaan opleveren. 

Over de langere termijn denk ik dat het wel degelijk schadelijk zal zijn. Kan de Republikeinse Partij, kunnen die lafaards die hem op 7 januari niet buitenspel durfden te zetten, het accepteren dat een veroordeelde wegens sexual harassment hun kandidaat is? Ik heb geen hope pet op van deze lieden, die liever de macht hebben dan de moraal verdedigen, maar toch. Ik zie er naar uit ze morgen te zien kronkelen om zich los te maken van de uitspraak, zoals niet van de veroordeelde.

En dan is dit pas het eerste proces. Georgia komt eraan. Acht van de fake kiesmannen die Trumps handlangers hadden gearrangeerd hebben al toegezegd met de openbare klager te zullen meewerken, wat impliceert dat ze zullen getuigen over deze poging een verkiezing te stelen. 

En speciale aanklager Jack Smith vordert gestaag met zijn onderzoek naar de gestolen documenten en de staatsgreep zelf.

Bij Trump is het nooit over. Maar laten we zeggen dat ik vandaag de eerste nagel in zijn politieke doodskist hoorde slaan.

Twee clowns met gigantische tiara’s op hun hoofd. Ach, wat moet je er verder van zeggen? Ze doen maar.

Relevanter voor de wereld is die andere kroning, op 20 januari 2025, en de verkiezing die daarvoor nodig is op november 2024. 

Ron DeSantis lijkt, geheel verdiend, op weg naar een exit nog voordat hij de ingang heeft gevonden. Frontrunners zijn dead runners. Wie herinnert zich nog Tim Pawlenty, Scott Walker en Jeb Bush? Nou ja, de laatste, omdat hij zo kundig gefileerd werd door Donald Trump, die, zo dachten we, nooit het Witte Huis zou kunnen bereiken. De anderen kwamen nooit in de buurt van de campagne, hoewel ze door de ‘deskundigen’ al werden gekroond.

En nu buitelen de peilingen over elkaar heen die laten zien hoe moeilijk de oude man in het Witte Huis het zal krijgen om herkozen te worden. Ik heb al verteld waarom ik denk dat zijn herverkiezingscampagne bijzonder onverstandig is, nu blijkt hij in sommige peilingen niet eens de chaoot, twee maal geimpeachte, staatsgreeppleger en vrouwen belager te kunnen verslaan.

Ik verkondig al sinds 6 januari dat Trump nooit meer genoeg stemmen zou kunnen krijgen om te worden herkozen in 2024 (never mind een meerderheid). Miljoenen Amerikanen die op hem hadden gestemd zouden dat immers nooit weer doen.

Ik moet bekennen dat ik wat minder zeker ben. Niet dat ik ooit de domheid van Amerikanen heb onderschat, maar het zou toch wel eens kunnen dat ze, geconfronteerd met de keuze tussen de rollator man en de pussygrabber (en het vooruitzicht van een president Harris) de psycho opnieuw de macht zouden geven. 

Aangezien dat ook zou betekenen dat de Republikeinen, dan Trumpisten zonder uitzondering, ook het Huis en de Senaat zouden hebben veroverd (en het Supreme Court al hebben), zou dat het einde betekenen van het Amerika zoals we dat kennen. De belangrijkste democratie ter wereld zou veroverd zijn door illiberale rechts radicale activisten. Alle democratieën overal zouden bedreigd zijn. Als u denkt dat ook maar iets de Republikeinen ervan zou weerhouden de macht te grijpen, kijk hier hoe Mitch McConnell er tegenaan kijkt. Leugenaars, staatsgreepplegers, idioten die in 2022 verloren: iedereen zal gesteund worden als ze door de voorverkiezingen komen. Het is maar dat u het weet.

Zover is het nog niet, maar dat er überhaupt een kans is, is goed voor nachtmerries. Het is hoog nodig dat de Republikeinen iemand anders naar voren schuiven. 

Laat ik inhoudelijk eindigen. Peter Beinart, altijd een interessante waarnemer, schreef in de NYT een artikel waarin hij betoogt dat Biden een uitdager nodig heeft van de soort van Bernie Sanders. Niet op binnenlands terrein, ook Beinart is daar heel tevreden. Maar hij geeft een scherpe analyse van Bidens fantasieloze buitenlandbeleid, afgezien van Oekraïne. Een verdrag met Iran was mogelijk geweest. Een herstel van Amerika’s rol in het Trans Pacific Trade Pact. Geen buigingen naar de moordenaars in Saoedi Arabië. Oordeel zelf.

Ik zou graag een uitdager zien, al was het maar omdat in democratieën uitdagers deel zijn van de mores. Laat de clowns maar gekroond worden, een president van een democratie moet er wat voor doen en simpelweg iedereen wegjagen door jezelf aan te bieden voor herverkiezingen lijkt me een recept voor een ramp. Er moet wel wat te kiezen zijn. Als veel Amerikanen nu denken dat dit niet het geval is als Biden en Trump tegenover elkaar staan, kun je ze dat moeilijk kwalijk nemen.

Het is wel grappig, eigenlijk. Zes maanden geleden, na de verkiezingen van november, werd de ambitieuze gouverneur van Florida, Ron DeSantis, verheven tot frontrunner van de Republikeinen. Hij won herverkiezing met flinke cijfers, terwijl de leugens verkondigende Trump-kandidaten overal verloren. DeSantis schoot omhoog in de opiniepeilingen. Iedereen kakelde elkaar na dat hij de ultieme uitdager was. Als ik zo vrij mag zijn: ik voorspelde al in november 2022 dat het niets zou worden.

De Republikeinse elite die te laf was geweest om Trump op 7 januari 2021 te dumpen, zag een kandidaat die de Trump-kiezers kon engageren. Niet dat de agenda van DeSantis zoveel anders was als die van de staatsgreeppleger, maar ze zagen ‘een Trump met hersens’. Nog los van de vraag of dit een vooruitgang zou zijn (DeSantis heeft autoritaire trekjes), was hier sprake van een pijnlijk misverstand.

Want waarom zouden de Trump-aanhangers een mini-Trump steunen? Daarom had Trump al zijn kandidatuur gesteld: daarmee was veertig procent van de Republikeinse kiezers al gecommitteerd. Dat liet niet veel over. Als die rekensom al niet eenvoudig genoeg was, dan maakte Trump die eenvoudig. Hij begon met het afbreken van de gouverneur (nog steeds niet officieel kandidaat). Een eerste stap was de bijnaam. Ron DeSanctimonitus werkte niet, Ron DeSanctus was al beter: een katholieke, schijnheilige pretendent. Privé schijnt Trump liever Ron Meatball te gebruiken. Trump ging voluit, DeSantis was voorzichtig.

Inmiddels zijn de peilingen omgeslagen. Bijna de helft van de Republikeinen wil graag verder met de oud president, de steun voor DeSantis is teruggelopen tot onder de dertig procent. De processen tegen Trump en het daarna sluiten van de gelederen door zielloze Republikeinen ondermijnden DeSantis. Zelf hielp hij mee door een heilloze juridische strijd aan te gaan met Disney, de grootse werkgever in Florida, over zijn don’t say gay wet, en hij blunderde vrolijk verder door te oreren dat de oorlog in Oekraïne een ‘grensconflict’ was dat de VS niet aanging. DeSantis had net les buitenlandse politiek gekregen, maar blijkbaar de verkeerde denktank ingehuurd.

Op papier leek DeSantis een mooie kandidaat. Florida doet het goed, is aantrekkelijk, niet alleen voor bejaarden maar ook voor techies en entrepreneurs. DeSantis had tijdens de coronacrisis zijn kont tegen de krib gegooid, scholen geopend en hij noemt dokter Fauci nog steeds het equivalent van een fascist. Zijn top medische adviseur is een anti-vaxxer. Het oogde goed en leverde geen bijzondere oversterfte op.

Bovenal heeft DeSantis zich geprofileerd als een strijder in de cultuuroorlogen over abortus, geloof, seksualiteit en de andere emotie-onderwerpen waarmee Republikeinen de aandacht afleiden van sociaal economische zaken. DeSantis heeft zijn agenda opgelegd aan een gewillig Republikeins Congres in zijn staat. In de scholen in Florida mag niet meer over seks, sekse of seksualiteit gepraat worden, alle boeken die ook maar iets bevatten dat ook maar één ouder tegenstaat, worden uit bibliotheken verwijderd.

Alles wat DeSantis niet bevalt noemt hij ‘woke’. Hij roept over de marxistische ideologie die het onderwijs in zijn greep zou hebben. Hij heeft nu verboden om kinderen zich ongemakkelijk te laten voelen over de Amerikaanse geschiedenis en de rol van hun ras of etniciteit daarin. Lees: zet slavernij en structureel racisme neer als uitzondering, en bejubel de Amerikaanse geschiedenis.

Abortus mag enkel nog in de eerste zes weken, feitelijk een totaal verbod. Wapens mogen in Florida nu onbeperkt, ongecontroleerd en open gedragen worden. Voor de doodstaf is niet langer een unanieme jury nodig. Migranten zonder papieren wordt het leven moeilijk gemaakt. Niet bestaande verkiezingsfraude wordt opgespeeld, regels maken het moeilijker om te gaan stemmen.

Florida is een proeftuin voor wat de Republikeinen met Amerika willen en het zijn dan ook niet deze maatregelen die DeSantis hebben doen tuimelen in de peilingen. Het is zijn persoon. Niemand vindt hem aardig, zelfs zijn staf niet. Hij vertoont autoritaire trekjes. Hij is weinig sociaal, arrogant en gespeend van charisma. Zijn optredens zijn slaapverwekkend, gescript en als hij handen schudt, zie je hoe vervelend hij dat vindt. Showman Trump maakt er korte metten mee.

Omdat DeSantis geen maat weet te houden, scoorde hij een paar opzichtige eigen doelpunten, zoals die onnodige veldslag aan met Disney. Hij nam de dranklicentie af van de Orlando Philharmonic omdat ze een show met drag queens organiseerden – de nieuwste obsessie van Republikeinen, altijd bevreesd voor bedreigingen van de tere kinderziel. Hij verbood cruise ondernemingen vaccinatie te eisen, trok ten strijde tegen Bud Light omdat het een transseksuele influencer op een bierblikje zette. De blunder over Oekraïne liet zien dat DeSantis nog niet klaar is voor het grote werk, zoals Donald Trump fijntjes opmerkte.

Trump heeft werkt gemaakt van zijn strijd tegen DeSantis, vanuit het aloude politieke adagium dat je je tegenstander moet definiëren voordat hij het zelf doet. Bovendien is Trump veel beter in wining and dining van de mensen die hij nodig heeft. Toen DeSantis naar Washington ging om de afgevaardigden van Florida voor zijn karretje te spannen, bleek dat ze al door Trump waren overgehaald. DeSantis oogde als een provinciaal die in Washington een blauwtje liep.

Het politieke kerkhof ligt vol met falende front runners en de teloorgang van DeSantis was geheel voorspelbaar. Het was hopen-tegen-beter-weten-in van de alles-beter-dan-Trump Republikeinen dat de man een podium gaf. De voorsprong die DeSantis een paar maanden geleden had op Donald Trump is weggesmolten, alle media hebben zijn neergang opgemerkt. De afgelopen week buitelden de artikelen over elkaar heen. En dat nog voordat hij zijn kandidatuur heeft aangekondigd!

Het goede nieuws is dat er zo ruimte komt voor serieuze Republikeinen van de oude stempel die het aandurven om Trump aan te pakken. Ja, dat zou een goede veertig procent van de Republikeinse kiezers in de voorverkiezingen schofferen maar het zou appelleren aan de kiezers in het midden die je nodig hebt om een verkiezing in november 2024 te winnen. DeSantis bewijst dat zolang Trump niet buitenspel wordt gezet de wraakzuchtige oud-president elke andere Republikein kapot maken. In zoverre speelde DeSantis een belangrijke rol: hij maakte duidelijk dat de Republikeinen niet zo gemakkelijk van Trump afkomen.

De EO heeft een ‘satirisch verslaggever’. In het programma Dit is de dag mag hij op vrijdag een wat langere vertoning geven, nadat zijn dagelijkse boutades gesneuveld waren, ik vermoed wegens te vaak een typetje of niet leuk.

Zaterdag had de satirisch verslaggever zich naar de opiniepagina van de NRC gewurmd. Een vermeend socioloog beschreef hoe in de speeltuin van Victor Orban de conservatieve intellectuele elite de cultuuroorlog mag uitdiepen.

Op briljante wijze steekt Hendriks de draak met het verwijderen van de universiteit die door George Soros werd gefinancierd, u weet wel die joodse rijkaard die volgens de cultuurstrijders achter alles zit wat progressief is, uit Hongarije wegjoeg. 

‘De regering had niet de materiële en immateriële middelen om daar verfijnd mee om te gaan of er iets tegenover te zetten, en trok vergunningen in.’ Een beproefde ‘en positieve’ methode om via eigen investeringen door de Orban getrouwen ‘eigen kennisproductie’ op te tuigen. Beproefd omdat alle kennisverwerving een politiek motief heeft, vindt deze cultuurstrijder. 

In een leuk pastische schrijft Hendriks over die conservatieve hippies (zo voelen ze zich, kont tegen de krib van de gevestigde orde) en hun intellectuele strapatsen. De ‘satirisch verslaggever’ vermomd als socioloog die werkt voor een van Orbans clubjes. Geniaal.

Fijn dat de satire ook op de opiniepagina van de NRC terecht kan.

Er is een interessant proces gaande, dat ik nog niet helemaal op zijn waarde kan inschatten. Het gaat om het volgende. 

Donald Trump, staatsgreeppleger en vleesgeworden moreel vacuüm, profiteerde volgens peilingen de afgelopen weken van de twee rechtszaken die tegen hem lopen. Zijn aanhang zag opnieuw de martelaar die als enige hun belangen behartigt en Trump was niet te beroerd hen daarop te wijzen: ‘ik ben jullie wreker’. De Republikeinen, lafhartig als altijd, vielen weer keurig in de bekende groef. Zelfs de enige Republikein  die tekenen toont van een geweten, Mitt Romney, vond het politieke vervolging. Mitch McConnell was op zijn achterhoofd gevallen en kon legitiem zwijgen. 

Maar nu het rare. De rechtszaak over de verkrachting die in 1995 zou hebben plaatsgevonden lijkt Trump ineens meer schade toe te brengen dan verwacht. Over de redenen waarom wordt druk gespeculeerd. De getuigenis van mevrouw Carroll over hoe hij haar in de vagina greep en zich opdrong spoort geheel met de ‘grab them by the pussy’ tape die de evangelische en andere zeloten in de partij in 2016 negeerden. Er zijn ook nog twee andere vrouwen die gelijksoortige getuigenissen aflegden. Trumps geschiedenis met dames werkt tegen hem.

En Trump? Trump was Trump. Hij weigerde te getuigen en irriteerde de rechter door op social media los te gaan tegen Carroll en haar vermeende motieven. Bovendien bleek zijn team van juristen, allemaal mannen, grof en suggestief, en voortdurend tot de orde geroepen door de rechter. Ze slaagden er niet in om de pussy tape buiten het proces te houden. De jury gaat hem horen.

En dan zijn we nog niet eens halverwege de rechtszaken. De minister van justitie van Georgia heeft aangekondigd dat ze in juli al of niet met aanklachten zal komen in de bedreigingszaak tegen de stemmenteller in die staat. En speciale aanklager Smith heeft vorige week kwezel Pence gehoord over 6 januari. Hij kan nog met aanklachten komen over de diefstal van documenten door Trump en over de staatsgreep poging op 6 januari.

Dit alles leidt tot een reeks opinieartikelen die speculeren dat Trump over de top is, nu werkelijk gaat vallen, dat hij serieuze schade lijdt. Misschien. Het blijkt nog niet uit de opiniepeilingen. Zijn belangrijkste opponent-to-be Ron DeSantis daalt alleen maar en heeft zich verslikt in zijn gevecht met Disney. Nikki Haley en Tim Scott moeten zich in allerlei bochten draaien om het wrede abortusstandpunt van de Republikeinen te verdedigen – Trump doet er gemakkelijk over: laat het maar bij de staten (net als slavernij indertijd, mag je eraan toevoegen). Pence is duidelijk: een totaal landelijk verbod, het maakt hem onverkiesbaar, maar ja, dat was hij al.

Het is dan ook veel te vroeg om Trump al af te schrijven. Sterker, veel opinieschrijvers slaan weer door naar de andere kant. Ze wijzen erop dat in 2016 de tegenstanders Trump onderschatten en zich door hem lieten afbekken en afzeiken, en dat de media weer veel te veel aandacht aan Trump besteden. Het gaat hem, denken zij, gewoon weer de nominatie opleveren. Ik ben daar niet zo van overtuigd. Uiteindelijk hebben we vier jaar van zijn idiote presidentschap om mee te wegen en 6 januari als toetje. Het is geen 2016.

Ik denk, en ik moet toegeven dat dit vooral intuïtief is, dat de eerste groep, de mensen die denken dat Trump tegen zijn grenzen aanbotst, het beter ziet. Er is geen ruimte voor Trump om verder te groeien dan de 40 a 45 procent van de Republikeinse voorverkiezing stemmers. En wat er ook mag zijn van Bidens problemen (en hij toonde zich in goede vorm bij het diner van de Witte Huis correspondenten), ook de kiezers in het midden die de Republikeinen in 2018, 2020 en 2022 kwijtraakten, gaan niet terugkomen. 

Ik vermoed dat Trumps reputatie – such as it is – wel degelijk gaat lijden onder de rechtszaken. Het laat zien wat voor proleet de leidende kandidaat is en dat gaat toch doorwerken. Ik zou er geen geld meer op durven zetten dat Trump de nominatie binnensleept. Ik denk ook niet dat het DeSantis kan worden en evenmin een van de huidige kandidaten. 

Ik heb al eerder geschreven dat frontrunners doodrunners zijn en paste dat meestal toe op DeSantis (naar het voorbeeld van Tim Pawlenty, Scot Walker en anderen). Misschien past het beter op Trump. Hoe meer en hoe langer hij frontrunner is, des te beangstigender dat wordt – zelfs, of misschien juist, voor die labbekakken van Republikeinen. Ze deinzen voor niets terug, ook niet voor het dumpen van Trump. Er is bloed in het water, de haaien liggen klaar.

Het filmpje waarmee Joe Biden zijn campagne begint, vertelt ons al veel over de campagne. De eerste helft gaat over de gevaren. Het opent omineus met 6 januari, en refereert aan abortus, boekverbanningen, homohuwelijk en andere aanvallen op persoonlijke vrijheid door de Republikeinen. Trump komt nauwelijks voor, alleen in de context van die aanvallen, maar het is duidelijk dat Biden de hele Republikeinse Partij verantwoordelijk wil stellen. En terecht. Het zal gefinetuned worden.

Want hoewel het over Amerika en Amerikanen gaat, richt Biden zich niet tot de Trump aanhang – tenminste niet expliciet. Wel impliciet, met banen, economie en de vrijheid om je eigen leven in te richten die de kiezers in het midden aangaan. 

De tweede helft is positief ingestoken, over wat Amerika allemaal kan doen. De boodschap is Let’s finish the job. Biden stelt I know America en geeft een goede samenvatting van traditionele waarden. Wat mijn betreft te veel beelden die het identiteitsgedreven beeld van de Democraten bevestigen. Maar ja, dat zijn de mensen die naar de stembus moeten komen.

Wat me bijzonder opviel was de prominente aanwezigheid van Kamala Harris. Ze is vaker te zien dan de opzet van het verhaal rechtvaardigt. Ik denk dat het de volgende stap is in het opkrikken van haar imago, zoals ze eerder die reis naar Afrika maakte en aantrekkelijker mogelijkheden kreeg om zich te laten zien. Verstandig want door Bidens extreme bejaardheid zal de vice-president kandidaat veel aandacht krijgen. Mijn speculatie dat Harris mogelijk ingeruild zou worden voor Gretchen Whitmer lijkt door dit filmpje zonder grond. 

Biden kiest ervoor Harris in de etalage te zetten. Dat is niet meer dan loyaal en, als Trump de tegenstander is, en zolang Biden niet tegen ouderdomsproblemen aanloopt enkel verstandig. De nadruk op Harris verraste me. 

Tucker Carlson, de opperhaatzaaier van Fox News, is ontslagen. Niet om wat hij de afgelopen zes jaar aan schade heeft aangericht, niet omdat hij op leugens is gepakt, niet omdat hij een racistische, white supremacy, jazeker, een Trump boodschap verkondigde, niet omdat hij de kijkcijfers van zijn clubje omlaag haalde, niet omdat hij journalistiek besmeurde wat te veel niet journalisten en politici toelieten .. Niet omdat hij vleesgeworden evil is.

Ja, waarom eigenlijk? 

Rupert Murdoch, de baas van de haatzaaier en daarmee primair verantwoordelijk voor zijn daden, ziet nog een treinlading rechtszaken aankomen. Murdoch heeft al eerder laten zien dat hij geen terughoudendheid kent in het jagen op geld en politieke macht, alle journalistieke normen met voeten treedt, en als hij klem wordt gezet, zoals in een beschaafde samenleving dient te gebeuren, met even weinig terughoudendheid zijn verliezen neemt en verder gaat. Hij sloot gewoon een krant toen de praktijken die hem jarenlang kapitalen hadden opgeleverd.

Carlson wordt gewoon gedumpt. Taak vervuld, niet meer nodig, blok aan het been. Ook Fox News zou gesloten moeten worden – door Murdoch, let wel, de adverteerders zullen het niet doen. En Murdochs Wall Street Journal voert gewoon nog zijn politieke agenda uit.

Mijn punt is niet dat Carlson een intens slecht mens is. Dat is hij. Maar zo lopen er bij Fox nog wel een paar rond. Hannity is nog niet weg en Laura Ingraham spuit nog steeds haar vuil. Murdoch is nog steeds in business. Je mag hopen dat er nog veel rechtszaken volgen. 

En vergeet vooral niet hoe Carlson een ‘het was een goedmoedig toeristisch bezoekje’ verhaal over de staatsgreep van 6 januari kon afdraaien. Hij kreeg het materiaal exclusief van de belangrijkste Republikein in Amerika, de Speaker van het Huis, Kevin McCarthy. Nou ja, belangrijk in de line up als BIden om zou vallen en er iets met Harris zou gebeuren. Want verder is McCarthy, een meer subtiele vorm van evil, gewoon een trekpop van Marjorie Taylor Greene en de rest van de bende die hij om zich heen moest verzamelen om gekozen te worden.

In het grote geheel zijn deze piassen enkel dat. Want zij maken dat in 2024 een staatsgreeppleger, de slechtste president aller tijden, een leugenaar, racist en seksist nog steeds een kans kan maken op het presidentschap. Deze mensen hebben een kreupel Amerika, strompelend sinds Newt Gingrich, kapot gemaakt. Niemand moet opgelucht adem halen dat Carlson is verdwenen. Er zijn teveel medeplichtigen.

In Nederland zijn we dommer. Daar hebben we een publieke omroep ingericht die aan alle kanten gemanipuleerd kan worden. De Telegraaf zette zijn eigen omroep in het systeem. Ongehoord Nederland gaat nu het systeem uitgezet worden. Het had er nooit in moeten zitten. Maar je kunt het een type als Karskens niet kwalijk nemen dat hij onze domheid gebruikt.

Ik hoorde argumenten als dat ON een groep Nederlanders vertegenwoordigt die een stem verdient. Crap. Onzin. Je hoeft racisten, white supremacy FVD’ers en ander tuig geen omroep te geven. Er zijn grenzen aan je recht om vertegenwoordigd te worden. Laten we een vrolijk antisemitisch programma maken, om de antisemieten te dienen. Voelen die zich ook vertegenwoordigd. 

Nogmaals, het is niet de fout van ON dat ze een systeem dat volmaakt onzinnig is, en dat al decennia is, ge- en misbruikt. ON eruit gooien is enkel het bestrijden van een symptoom, zoals het ontslag van Carlson dat is.

Alleen zijn wij nog dommer: wij financieren onze kwalijke lieden met publiek geld.