Frans Verhagen, Amerika kenner

Een 77 jarige biljonair moet de Democraten redden van paniek zaaiende derde weg adepten?

Please. Go away Michael Bloomberg.

Verkiezingen op 12 december zullen UK Brexit geven en zullen Johnson vijf jaar de macht geven. Allemaal dankzij Corbyn. Labour zal een enorme opdonder krijgen. En verdiend.

Good riddance to Brittain.

Het valt niet mee om afstand te nemen tot het circus in Amerika. Zittend in een snelle trein in Zuid-Korea, gebruik makend van het superbe openbaar vervoer in Seoul, in een gesprek over onderwijs en het totale verbod op wapenbezit in Korea, verbaas je je er alleen maar over dat in Los Angeles (of New York of waar dan ook in de VS) zo weinig te merken is van elementaire beschaving.

Afgezien van de algemene zorg dat de VS een onderontwikkeld land is, heb ik twee acute zorgen over de nabije toekomst.

Het gejerimieer van Democraten over hun kandidaten. Gezeur over hun kwaliteit, te links, te vrouw, te iets. Kunnen we wel winnen van Trump met Warren of Klobuchar? Kan Amerika een homo president verdragen? Ik heb het al eerder opgemerkt, dit is hetzelfde gemekker dat ons in de jaren tachtig en negentig de zielloze derde weg opleverde, die vooral een oprit bleek voor de Republikeinen om hun dominantie sinds Nixon te bevestigen.

Het is gejerimieer omdat de kandidaten wel degelijk gekwalificeerd zijn (ik negeer hier Joe Biden, gediskwalificeerd wegens bejaard en vanaf het begin afgeschreven). Ik had graag wat ervaren gouverneurs gezien maar die zijn niet echt in voorraad (bespaar me Cuomo) maar deze senatoren zijn de slechtste niet. De laatste twee Republikeinse kandidaten waren een zwakke gouverneur van Texas, waar de overheid nauwelijks iets doet, en een New Yorkse nouveau riche poseur en ervaren oplichter. De Democraten hadden een gouverneur van Arkansas en een senator met vier jaar ervaring. 
Het gezeur gaat zelfs zover dat er weer verhalen verschijnen alsof Hilary Clinton nog een keer zou meedoen. Ik kan me geen armoediger en desastreuzer scenario voorstellen. Persoonlijk had ik gehoopt in 2001 (na Bills Trumpistaanse gratieverlening aan een bevriende oplichter als laatste act van een teleurstellend presidentschap)  verlost te zijn van de Clintons. Helaas, Hillary is een soort teek die je niet meer kwijtraakt.
De zorg is dat de Democraten zich overdreven zwak achten in de strijd tegen de slechtste president ooit. Daar is geen reden voor en het is een vorm van zelfdestructie.

Ten tweede:
Hiermee samen hangt de zorg dat de Republikeinen Trump zullen dumpen als de stortvloed aan onthullingen van de afgelopen week blijft doorgaan en ook andere aspecten van zijn zieke geest en ditto gedrag duidelijk worden. 
Volgens een verhaal in de NYT zou hij zelfs steun verliezen onder evangelicals, de ultieme onderontwikkelde stroming in Amerika, de groep die het land dom en arm houdt.
Mike Pence to the rescue. Een mogelijk scenario voor Moscow Mitch en zijn vrienden: Dump Trump, maak Pence president en ga met hem de verkiezingen in. De Republikeinen hebben onder wel moeilijker omstandigheden onverwachte overwinningen uit het vuur gesleept. Het zou hen in elk geval helpen de senaat te behouden en zo een Democratische president te saboteren. Een Democratische senaat is voorwaarde voor een succesvol Democratisch presidentschap.
Je kunt in Amerika met veel wegkomen en ik sluit niet uit dat de Republikeinen van een Trump-dump kunnen profiteren, vooral als de Democraten … maar ik herhaal mezelf.

Wat mij betreft is 2020 een buitenkans voor de Democraten om een regering te installeren die de meer progressieve waarden van de meerderheid van Amerika vertegenwoordigt. Trumpistan en Republikeins opportunisme openen de deur naar een enorme verkiezingsoverwinning. Er is engagement, er is enthousiasme, er is energie. Daar moet je wat mee doen. Maar de establishment Democraten zijn zo bang, zo fantasieloos dat ik ze in staat acht dit voordeel te verkwanselen. Dat Hillary Clinton geen enkel leervermogen heeft weten we inmiddels. Te vrezen valt dat ze haar partij heeft aangestoken. 

De Amazing Brewing Company is truly amazing .

Geen man die het meer verdient om ten onder te gaan in de Trump-schipbreuk dan Mike Mulvaney, de chief of staff. Ooit Tea Party nutcase tegen tekorten, de man die het Consumer Potrection Ageny kapot maakte, recentelijk kritiekloos hielenlikker van zijn baas en nog steeds maar ´acting’.  Hij blijkt de organisator van de Oekraine affaire. Dit is Iran Contra all over met het verschil dat dit keer de president precies wist wat er gebeurde omdat hij er opdracht voor gaf.

Re: debat

Warren superieur maar niet vrij. Harris zit vast. Buttigieg blijft in de running. Biden bevestigt dat hij aan het einde van zijn latijn is. Enige van de tweede garde die echt een goede avond had was Klobuchar.

Ik heb altijd voorzien dat Joe Biden en Bernie Sanders zouden wegvallen als kandidaten voor de Democratische nominatie. Als u me hebt gevolgd weet u waarom. Uiteraard had ik de ontwikkelingen (Oekraïne voor Biden, gezondheid voor Sanders) niet voorzien maar tegelijkertijd zijn ze niet verrassend. Biden had een probleem met zijn familie, al voordat Trump er op los ging – het verhaal stond in juli al in de New Yorker – en ook overigens was hij een zwakke kandidaat die regelmatig de draad kwijtraakte en geen andere boodschap had dan dat hij Trump kon verslaan. Zijn grootste bijdrage zal blijken te zijn dat Trump dat ook ging geloven en door Biden zijn obsessie te maken zijn impeachment waardige gedrag ging vertonen. Dank Joe, een goed pensioen toegewenst!  

Sanders’ leeftijd was al een probleem voordat hij een hartaanval kreeg. Ik heb nooit goed begrepen wat de toekomst van de Democraten kan zijn met deze twee superbejaarden. Als Sanders zichzelf wijs had gemaakt dat hij op basis van de resultaten in 2016 nu de nominatie kon verwerven met een aantal andere kandidaten, niet Clinton, naast zich, dan is hij meer verblind dan ik dacht. Maar een campagne voor het presidentschap doet wat met je, het is moeilijk daar een punt achter te zetten. Hij kan het Hillary nog eens vragen. 

Enfin, we kunnen ze beide nu afschrijven. Dat lijkt voordelig voor Warren maar ik ben er  niet zo zeker van dat ze er baat bij heeft, het kan ook een valkuil blijken.

De teloorgang van Biden en Sanders is niet verrassend maar omdat het zo vroeg in de race gebeurt, wordt de dynamiek nu anders. Warren kreeg steeds meer momentum, nu zal dat sneller gaan en, dat is de ironie, het zal het ook moeilijker maken voor haar. Ook Warren is oud (70) en er zijn te veel angsthazerige Democraten die haar agenda te links vinden. Persoonlijk vind ik dat onzin, de Democraten moeten deze gelegenheid aangrijpen om Amerika op een ander spoor te zetten, maar dat maakt de angst niet minder reëel en politiek relevant. 

Ik vermoed dat over een week of twee, als Biden en Sanders ook in de peilingen walking wounded zullen blijken, de kiezers gaan snuffelen aan andere kandidaten. Buttigieg komt het eerst in aanmerking. Hij heeft veel in zijn voordeel maar geen uitgesproken agenda en moet met brille zijn gebrek aan ervaring compenseren. De achtergrond van de man is indrukwekkend. Hij moet snel wat Theodore Roosevelt boeken lezen.

En dit is de kans voor Kamala Harris. Het zou mij niet verbazen als Harris eindelijk haar zaken op orde krijgt en een alternatief biedt voor Warren. Het debat op 15 oktober zal een ware koorddans blijken voor degenen die de Biden mantel willen overnemen. Harris kan niet met een draai komen zoals ze deed in het eerst debat, er moet meer en beter op tafel komen. Daar is ze ongetwijfeld mee bezig. Dit is haar kans.

Cory Booker en Amy Klobuchar zijn andere kandidaten die mogelijk kunnen profiteren van een second look. Booker geef ik weinig kans, simpelweg, hoe kan ik dit fijnzinnig zeggen, omdat 2020 niet een jaar is voor een zwarte kandidaat. Sorry maar het is niet anders. Van Klobuchar kan ik geen hoogte krijgen, althans ik zie nog niet hoe ze haar campagne uit de modder kan tillen voor een serieuze rol in de top drie. Ze is zo middle of the road dat ze nergens bovenuit steekt.

En dan is Beto nog. Ik zie hem niet de nominatie winnen maar zijn rol als iemand die de dingen zegt zoals ze gezegd moeten worden (zoals dat oorlogswapens geen plek moeten hebben in Amerika) kan hem nog behoorlijk wat steun opleveren. In dat opzicht doet hij me denken aan Jerry Brown die bij zijn pogingen om de nominatie te krijgen (in 1980 en vooral in 1992 toen hij het middle of the road conservatisme van Bill Clinton en de toen al angstige Democraten aanviel) scherper formuleerde waar de Democraten voor moesten staan dan de anderen. Het leverde hem niet de nominatie op zoals het ook Beto niet de kandidaat zal maken. Maar iemand moet het zeggen.

Vergeet de rest van het veld. Te laat, te weinig, te irrelevant, too far out. Hopelijk kunnen we er weer een paar lozen na het debat.

Het nieuws van deze weken is dat de Oekraïne-affaire en Trumps aanstaande impeachmentproces plus Bernie´s gezondheid de Democraten dwingen om te kijken naar de kandidaten die er echt toe doen, Warren voorop. Het wordt interessant om te zien hoe Warren omgaat met de druk van de eenzame front runner, want dat is ze nu. Het doek is gevallen voor Biden en Sanders.

U heeft me vaak horen zeuren over de leeftijd van de Democratische kandidaten. Bejaarden moeten geen president willen worden. 

Bernie Sanders bewijst iedereen een dienst door daar nog eens de aandacht op te vestigen. Hij is te oud en als hij niet al kansloos was zouden zijn hartproblemen hem diskwalificeren. Voor Biden geldt hetzelfde. De frontrunner, Elizabeth Warren valt ook in de categorie te oud, vrees ik.

Biden en Sanders hadden we al afgeschreven. Elk probleempje van Warren is een probleem.

Herinner u de opwinding toen Hillary, die een paar jaar tevoren een serieus gezondheidsprobleem had gehad, onderuit ging bij de 9/11 herdenking? 

Mijn duveltje uit een doosje blijft Mayor Pete. Net veertig. Theodore Roosevelt werd toen president, Kennedy was net even wat ouder. Zeg niet dat leeftijd niet relevant is. Sanders heeft het net bewezen. De dementerende Trump bewijst het al drie jaar.

Enige observaties rondom de impeachment procedure:

Patroniserende Brooks

David Brooks, de conservatieve columnist van de NYT die steeds vaker optreedt als de stem van het redelijke midden (denkt hij), had een column die me enorm irriteerde – dat moeten columns doen, in die zin was het goed maar Brooks verwoordde een lamlendige overal-bang-voor houding die veel Democraten ook ten toon spreiden.
To the point: hij betoogde dat Trump schuldig was maar dat impeachment onverstandig was. Waarom? De kiezers zouden het niet begrijpen. Ze zouden een opgejaagde Trump zien en Democraten die zich alleen met Trump en niet met beleid bezig hielden (Brooks´ vorige column was een scenario waarin Warren werd gekozen en vanwege te links zou falen). Het viel, vond Brooks, niet uit te leggen aan de kiezers.
Wat me irriteerde was de patroniserende houding. We hebben een grondwet, we hebben een systeem van waarborgen tegen machtsmisbruik maar omdat we het aan de domme kiezer niet kunnen uitleggen gebruiken we het niet. Gevaarlijke onzin, lijkt me.

De ironie van Trumps Biden obsessie

Zoals u weet denk ik dat Biden niet de nominatie krijgt. Ik heb dat gelukkig al heel lang verkondigd, ook voordat zijn neergang in de peilingen duidelijk werd. De ironie is dat Trump zo geobsedeerd is met Biden (om redenen waarop ik een andere keer zal ingaan) dat hij zich in dit impeachment verhaal heeft laten lokken. Trump zag peilingen die Biden ruim lieten winnen en kon zich daar niet van losmaken. Trumps impeachment, kortom, komt via een kandidaat die niet eens kans had op de nominatie.
De ironie is plezierig. Hij lijkt op die van Nixon die liet inbreken bij de Democraten die voorjaar 1972 weliswaar nog niet compleet verslagen waren maar waarvan hij niets te duchten had in november. 

Bidens ´corruptie´

Ja, Trump heeft een punt. Er is iets mis met de zoon van de vicepresident die een baantje opstrijkt van 50 k per maand zonder enige expertise, in een land dat financieel afhankelijk is van de VS. Volgens het uitgebreide artikel in de New Yorker over Hunter Biden zou zoonlief niets tegen papa hebben gezegd maar dat is niet relevant. Biden kreeg deze gig alleen omdat hij Biden heette. Dat Joe er niets van wist lijkt me sterk, dat Hunter er niet met pa over praatte is niet relevant. Zoons die niet weten waar de grenzen liggen worden deel van het probleem.
Dit is de institutionele corruptie waarin Biden en Giuliani deel zijn van hetzelfde probleem: profiteren van naam en toegang tot macht. Als Biden voor mij al niet een ongeschikte kandidaat was, dan zou dit de zaak beklonken hebben. Te kwetsbaar. Niet verrassend na vijftig jaar in Washington. Biden is dead meat.

Een alternatief scenario

Er is een mogelijk scenario dat nu onwaarschijnlijk lijkt. Het is mogelijk dat bewijsmateriaal zich opstapelt en de Republikeinen hun kans zien om zich los te maken van Trump door mee te gaan met een impeachment. Uiteindelijk is Mike Pence een brave hielenlikker die de Republikeinse agenda zonder problemen zal uitvoeren. Het zou de Republikeinen bevrijden van een president die toch niet wordt herkozen en voorkomt de negatieve invloed die Trump heeft op hun posities in het Congres. Voorspellen is lastig, vooral in de toekomst, zoals de Amerikaanse baseball coach Yogi Berra placht te zeggen. Dat moeten ook niet doen maar het is verstandig om open te staan voor alle opties.

Gepubliceerd 26 september in De Standaard

Het blijft onwaarschijnlijk dat Donald Trump wordt afgezet maar de Oekraïne-affaire kan wel degelijk het einde van zijn presidentschap betekenen. Ook als impeachment in de senaat door hondstrouwe Republikeinen wordt geblokkeerd kan wat er in een echt onderzoek boven water komt zijn herverkiezing fundamenteel ondermijnen.

De Oekraïne-affaire is een tweeklapper, dubbel impeachmentwaardig: gebruik van het presidentschap voor persoonlijk politiek gewin en het compromitteren van de verkiezingen van 2020. Anders dan de aantijgingen die in het Mueller-rapport werden onderzocht, gaat het niet om wandaden uit het verleden maar probeerde Trump de aanstaande verkiezingen te corrumperen. Dit was de president van Amerika, hier en nu, zich gedragend als een godfather van de maffia: mooi pakket dat daar klaarstaat, jammer als er iets mee zou gebeuren. We zijn goed voor je geweest, tijd voor een personal favor. Praat met mijn mensen.

De president duwde zijn consiglieri, Rudy Giuliani, naar voren en bood zelfs de hulp van zijn minister van Justitie om Joe Biden te onderzoeken. Dit was dezelfde minister die aanvankelijk de klokkenluidersklacht tegenhield, een man die steeds meer als Trumps persoonlijke advocaat optreedt sinds hij met een gekleurde samenvatting van het Mueller-rapport zijn baas onterecht vrijpleitte. Mueller had net voor het gesprek van Trump met de president van Oekraïne in het Congres getuigd over de Russische bemoeienis met de verkiezingen van 2016, door Trump nog steeds gebagatelliseerd. Terwijl Mueller waarschuwde voor buitenlandse bemoeienis in 2020, vroeg de president daar doodleuk om.

De Democraten zouden geen knip voor hun neus waard zijn als ze dit lieten passeren. Het argument dat de uitkomst voorspelbaar is omdat de Republikeinen in de Senaat hun president niet zullen laten vallen is niet relevant. Dat zou elk onderzoek naar de uitvoerende macht bij voorbaat de nek omdraaien. Het punt van een onderzoek is nou juist om zaken boven water te halen die anders verborgen zouden blijven.

De uitkomst van de Watergate-hearings lag niet bij voorbaat vast. Republikeinen die aanvankelijk Richard Nixon steunden konden dat niet volhouden toen ze met echte bewijzen van misdadig gedrag werden geconfronteerd. Ook het argument dat de verkiezingen nu zo dichtbij zijn dat de kiezers maar moeten beslissen snijdt geen hout. Je kunt niet werkeloos toezien hoe een president de rechtstaat corrumpeert, hopend dat de kiezers dat zullen zien en erop zullen reageren.

Tot nu ging Trumps corruptie over moeilijk uit te leggen verhalen, de Oekraïne-affaire laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Elizabeth Warren, de vrouw die inmiddels Joe Biden lijkt te overvleugelen, heeft vanaf het begin af aan aangedrongen op impeachmentprocedures. Haar redenering was solide. Als er reden voor is moet je die procedure instellen ook als dat politiek niet goed uitkomt of als je bang bent dat Trump er politiek garen bij zou spinnen. Voor haar was het probleem glashelder: als je Trump zijn gang laat gaan terwijl er staatsrechtelijke redenen zijn om hem te stoppen, dan maak je jezelf medeplichtig aan zijn regime.

Er waren al zes commissies bezig met onderzoek naar de president. Dat onderzoek gaat gewoon door, nu onder de overkoepelende vlag van een onderzoek naar impeachment. Alles gaat afhangen van de manier waarop de artikelen van impeachment worden opgesteld en de mate waarin de‌ Democraten erin slagen getuigen te krijgen die het functioneren van de overheid daadwerkelijk aan het hart gaat, zoals de klokkenluider en het huidige acting hoofd van de inlichtingendienst, die gedreigd heeft ontslag te nemen toen het Witte Huis hem de mond snoerde.

´High crimes and misdemeanor´ is een formule die de Founding Fathers overnamen uit het Engelse recht. Het betekent wat je wil dat het betekent. Het punt van hoorzittingen is nou precies vast te stellen of dit geval daaronder valt of niet. Het is een inherent politiek proces. Dat bleek bij Andrew Johnson, bij Bill Clinton en in mindere mate omdat hij zo intens crimineel was, bij Richard Nixon. Niemand kan volhouden dat liegen over een affaire een ernstiger zaak is als afpersing van een buitenlands staatshoofd en corrumpering van de verkiezingen.

Sommigen in Washington willen de impeachment procedure beperken tot de‌ Oekraïne-affaire. Ze zijn bang dat te veel aanklachten het hoofddoel zullen verwateren. Dat is onverstandig. Er zijn veel meer aanklachten op te stellen, onder meer die van obstruction of justice zoals speciale onderzoeker Mueller die aanwezig achtte en het niet rapporteren van Russische invloed in zijn campagne van 2016. Die aanklachten niet uitbrengen zou impliceren dat Trump enkel in de Oekraïne affaire over de schreef ging. Belangrijk is juist te laten zien dat dit een president is die met grote regelmaat zijn plicht verzaakt en zijn ambtseed schendt.

Gegeven het gedrag van de Republikeinen de afgelopen dertig jaar, gegeven de verrassende onderdanigheid die Trump zijn partij heeft opgelegd, gegeven de onaangename disfunctionaliteit in Washington moet de kans dat Donald Trump wordt afgezet klein worden geacht. Maar het proces moet plaatsvinden. Staatsrechtelijke hygiëne vereist het. Als het een president van het lage allooi van Donald Trump herverkiezing oplevert, so be it. Dan is dat wat de Amerikanen willen. Politieke opportuniteit, het risico dat de man het proces gebruikt om Amerikanen over te halen hem als slachtoffer te zien en te herkiezen, mag geen reden zijn om het staatsrecht en de rechtstaat opzij te zetten.

Trump kent geen enkele andere loyaliteit dan zichzelf. Hij is bereid elke norm met voeten te treden als het hem zo uitkomt. Hij liegt, spreidt corruptie en ondermijnt het politieke systeem. Als Trump met dit soort gedrag elke vorm van controle of retributie weet te voorkomen dan is hij geslaagd in zijn missie om Amerika naar zijn hand te zetten en al doende het Amerikaanse politieke systeem te vernietigen.‌ Zo gezien is de impeachment procedure niet alleen onvermijdelijk maar ook noodzakelijk. Ongeacht de uitkomst. Het punt is niet impeachment, het is procedure. Het doel is niet Trump afzetten maar het beschermen van de rechtstaat.

Ik verwacht niet dat Trump zal worden afgezet. De Republikeinen in de senaat zouden erg verrassen als ze ineens moraliteit en ruggegraat toonden en de noodzakelijke tweederde meerderheid verschaffen. Wel denk ik dat de hoorzittingen over de articles of impeachment (dat kan een hele lijst worden) als de artikelen goed worden opgesteld en de subpoenas effectief worden gebruikt (en het partijdige Supreme Court niet de uitvoerende macht beschermt) zoveel schade zullen toebrengen dat Trump nog zwakker de verkiezingen in gaat dan al het geval leek.

De Democraten konden inmiddels niet anders dan impeachment instellen. Tot nu toe waren het moeilijk uit te leggen verhalen, de Oekraine affaire laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Trump probeerde zoals altijd de bordjes te verhangen naar een corrupte Biden maar dat gaat niet lukken (overigens is dit een nagel in de doodskist van Biden, wiens kansen op de nominatie toch al aanzienlijk waren geslonken).

Ik denk dat Elizabeth Warren vanaf het begin af aan gelijk had dat impeachment een staatsrechtelijke procedure is die moet worden ingesteld als daar reden voor is. In dat geval mogen korte termijn politieke overwegingen zoals het risico dat Trump er garen bij spint niet leiden tot afzien van wat noodzakelijk is. De Oekraine zaak zou de Democraten medeplichtig maken aan Trump als ze hem lieten passeren.

In het grote verhaal doet het impeachment proces er niet toe. Onder alle omstandigheden moet Donald‌ Trump verliezen om Amerika te redden. Het maakt niet uit welke Democraat aantreedt, met welk programma, als de Amerikanen dit laten passeren en Trump herverkiezen, dan bevestigen ze dat Amerika niet alleen een derde wereld land is, zoals op allerlei terreinen al blijkt, maar ook een deplorabele gepersonaliseerde bananenrepubliek met een gevaarlijke idioot aan de leiding, er neergezet door een bevolking die niet beter verdient dan de resultaten van het bewind van de Republikeinen.

Terug naar impeachment. Het is een inherent politiek proces. Dat bleek bij Andrew Johnson, bij Bill Clinton en in mindere mate omdat hij zo intens crimineel was bij Richard Nixon. Het bleek ook bij Ronald Reagan die afgezet had moeten worden vanwege Iran Contra, maar omdat het al 1987 was en Watergate zo kort geleden, zagen de Democraten daar toen van af. Dergelijke terughoudendheid hadden de Republikeinen natuurlijk niet in 1997. Maar niemand kan volhouden dat liegen over een affaire een ernstiger zaak is als het gebruiken van buitenlandse politiek en de macht van de president om via het buitenland politieke tegenstanders te ondermijnen.

Alles draait om de articles of impeachment. Ik zie uit naar getuigenissen over het misbruik van macht waarmee de luchtmacht en de zielloze hielenlikker Pence werden gedwongen gebruik te maken van Trumps hotels, en talloze andere mogelijkheden om hem aan te klagen inclusief het gebruik van door het congres toegewezen fondsen voor doeleinden waarvoor ze niet bedoeld waren. Niet alles zal even duidelijk worden maar van de pakweg tien artikelen zullen er zeker vijf relatief gemakkelijk te bewijzen zijn.

Trump werd in 2016 gekozen met hulp van Poetin.‌ Of Trump daar zelf actief aan meewerkte moet nog bewezen worden (een van de voordelen van impeachment is dat de details van Muellers rapport misschien boven water komen) maar dat hij er om vroeg en dat Trump en zijn acolieten bewust de oren lieten hangen naar de Russen, ook na januari 207, is inmiddels overduidelijk. Dat deze slechtste president aller tijden in 2019 zichzelf zo misdraagt met de Oekrainse beleidsvorming geeft aan dat deze man geen staatsrechtelijke grenzen kent en geen moreel kompas heeft.

Niemand kan in dit Amerika voorzien of voorspellen of het systeem dat de Founding Fathers ruim 230 jaar geleden opzetten bestand is tegen de destructieve kracht die Republikeinen en Trump erop loslaten. Wel is zeker dat het Amerika zoals we dat kennen op het spel staat.

Samenvattend denk ik niet dat Trump wordt afgezet (Pence zou dat ook niet verdienen). Wel denk ik dat de kiezers met alles wat er boven water zal komen in november 2020 geen enkele andere keuze hebben dan de man weg te sturen.