Auteursarchief: Frans Verhagen

Ah, ik vroeg me al af waarom er ineens zoveel geklikt werd op mijn pagina over president Lyndon Johnson. Rutte zei blijkbaar iets over de Amerikaanse president in een televisieprogramma, met name over de fantastische (maar veel te lange) biografie … Lees verder →

Andrew Cuomo heeft zijn verontschuldigingen aangeboden. Voor het lastigvallen van vrouwen zonder zich te realiseren dat hij hen lastig viel. Waarvoor verontschuldigt hij zich eigenlijk? Voor zijn horkerigheid? Voor het misbruik van een werksituatie die per definitie bestaat uit machtsrelaties? … Lees verder →

Donald Trumps optreden – eindelijk mocht hij weer eens in het wild – voor CPAC, afgelopen zondag, kreeg te veel aandacht. Hier stond een man die de verkiezingen had verloren en wanhopig probeerde zichzelf een rol te geven. Wij, de … Lees verder →

De absurditeit van de kieswijzer – of kieskompas, ik weet niet hoe ze heten – werd me pas echt duidelijk bij de stelling: ‘Zwarte piet is racistisch’. Vijf mogelijkheden, van helemaal mee eens tot helemaal mee oneens, met geen mening … Lees verder →

Ik aarzel om wat te zeggen over het gedoe rond de vertaling van het gedicht van Amanda Gorman door Marieke Lucas Rijneveld. Of inmiddels niet meer vertaalster. Alle onzin rondom ras, inlevingsvermogen en de vraag of je je kunt inleven … Lees verder →

Mijn PvdA verkiezingsaffiche hangt voor het raam. Het is een ouderwetse gewoonte, geloof ik, ik zie niemand anders die voor zijn of haar keuze uitkomt. Het affiche hangt er omdat ik sociaal democratie als stroming, als ideologie met een wereldbeeld, … Lees verder →

Om op een thema te variëren: ik ben zo dol op de Republikeinse Partij dat ik er met genoegen twee zie. De ene Republikeinse Partij is die van Trump. Nadat de partijleiding bij het tweede impeachment de kans lieten lopen … Lees verder →

Ploumen stelde wel heel erg teleur in Buitenhof, gisteren. Gerommel aan de marge, eerlijker en fatsoenlijker, minimumloon. Het woord sociaal democratie viel niet. Visie was niet te bespeuren. Gisteren was het Ploumen, maar het is een probleem van de Nederlandse … Lees verder →

Het is vandaag tien jaar geleden dat in Christchurch, New Zealand, de aarde beefde. Een stukje uit mijn onuitgegeven reisboek De laatste wereldreizigers over onze wereldreis, net voordat corona uitbrak. Nieuw-Zeeland hangt ergens onder aan de wereld. Een eiland, in … Lees verder →

Ik lees dat Hylke Tromp is overleden. Hij was mijn docent Polemologie in Groningen, mid jaren tachtig, toen Röling, de eerste voorman het al wat rustiger aan deed. Een van mijn latere hoofdredacteuren, neocon voordat die term was uitgevonden, plaatste … Lees verder →