Het gerechtvaardigde en zelfs bewonderenswaardige protest tegen de Gaza oorlog wordt besmeurd door gewelddadige elementen. Natuurlijk was het nergens voor nodig om vernielingen aan te richten in de universiteitsgebouwen en ik geloof de studenten organisatoren als ze zeggen dat zij er niet voor verantwoordelijk zijn.

Het probleem is, dat zijn ze wel. Als gemaskerde types in staat zijn jouw demonstratie over te nemen dan heb je maar twee opties: die maskers verwijderen (of de types) of je demonstratie afblazen en in elk geval zorgen dat hij plaatsvindt op plekken waar de schade te overzien is. Zoals boeren dat doen op snelwegen of op het Malieveld. Zonder ingrijpen van de leiders van de demonstraties weten we niet of dit anarchische elementen zijn die al eerder gewone demonstraties in winkelruiten inklappende oproertjes omtoverden, of provocateurs van rechts. Ik ben niet van de samenzweringen maar ik wil wel weten wat erachter zit. Helaas heeft de leiding van de UvA ook onvoldoende serieusheid getoond door met gemaskerde lui, in het Engels, te babbelen. Geen wonder dat het niets opleverde.

Het probleem van nu niets doen om deze infiltratie te stoppen is dat je het omgekeerde bereikt van wat je wilde bereiken. De Telegraaf heeft vrij spel en gebruikt de vernielingen, vanuit haar politieke activisme perspectief terecht, om alles wat demonstratreert verdacht te maken. Dit gaat serieuze gevolgen hebben. In Nederland kan het de haatzaaier, als zijn kabinet er niet komt of binnen korte tijd klapt, veel stemmen opleveren. In Amerika zagen we in 2020 dat de breed gesteunde Black Lives Matter demonstraties werden omgevormd tot law and order onderwerpen. Daar lieten de organisatoren dat niet alleen toe maar ze verzonnen zelf ook de meest stupide en schadelijke kreet in de recente demonstratiegeschiedenis ‘defund the police’. Het kostte Biden bijna de verkiezingen. En het is precies wat de gemaskerde anarcho’s willen.

Het zou verstandig zijn als studentendemonstraties zich beperkten tot terreinen waar geen schade kan worden aangericht, of gewoon, worden afgeblazen. Het punt is gemaakt, Israël is verantwoordelijk gehouden en gesteld. Hoe lang wil je daarop blijven hameren als elke volgende demonstratie je zaak schade toebrengt? Moed vergt ook om op een gegeven moment te zeggen: we kunnen dit niet controleren, we stoppen ermee. 

De conventies komen eraan, op 15 juli beginnen de Republikeinen, op 19 augustus volgen de Democraten. Het zijn tegenwoordig nogal gescripte aangelegenheden, zonder verrassingen, laat staan dark horse kandidaten. De communis opinio is dat zowel Trump als Biden voor hun partij de presidentskandidaten worden (ik blijf volhouden dat dit minder zeker is dan het lijkt, maar ik moet toegeven dat ik een minderheid van één uitmaak). Het ongenoegen over beide bejaarden is groot. Als Nikki Haley twee maanden nadat ze haar campagne heeft beëindigd, in Michigan nog 22 procent haalt in de Republikeinse voorverkiezingen, is er wat aan de hand. En de problemen van Biden, versterkt door zijn onvoorwaardelijke steun voor Israël, zijn evident.

Beide heren zijn oud, bejaard, rijp voor pensioen. Biden straalt het al het hele jaar uit, Trump oogt steeds minder fris. De rechtszaak mag hem geen stemmen kosten (hoewel dat bij veroordeling nog maar staat te bezien), het kost hem energie. Of beter gezegd, het ontbreekt hem aan de energie die hij ontleent aan zijn campagne bijeenkomsten. Als hij ze wel houdt, zoals zaterdag in New Jersey, is het gebrek aan enthousiasme van de toehoorders van zijn anderhalf uur durende wild gebabbel pijnlijk zichtbaar. Ik kan u de clip van Trumps verhaal niet aanbevelen, maar niemand in de achtergrond lijkt te luisteren. De debatten tussen beide heren zullen pijnlijk worden, in alle opzichten.

Wat gebeurt er als een van hen, of beiden, het loodje leggen voor de conventie hen officieel tot kandidaat heeft benoemd? Als ze overlijden na de conventie stapt de gekozen vice-president kandidaat waarschijnlijk naar voren. Een mooi scenario zou zijn als ze allebei omvallen, maar dat vergt geloof in hogere machten en daar doe ik niet aan. Maar laten we ons verpozen met bedenken wie dan in de opengevallen plek zou stappen. Ik ga overigens uit van natuurlijk overlijden, elke andere vorm zou niet in te schatten krachten van woede, energie, geweld en wat al niet losmaken. 

Okay, stel dat Trump op een mooie dag niet ontwaakt van zijn snoezen in de rechtszaal? Een MAGA conventie zonder de MAGA psycho zal een ongekend spektakel zijn. De meeste gedelegeerden hebben zich, als afgevaardigde of als laffe politicus zonder ruggegraat (zie McConnell, Sununu, Barr en andere lieden zonder moreel kompas), gecommitteerd tot Trump. Blijft diens ‘agenda’ en zijn greep op de partij overeind zonder dat de man zelf er nog bij is? Bij ons was Fortuynisme een kort leven beschoren toen de acolieten in de grote schoenen van hun voorganger moesten stappen.

De primaire impuls van de conventie zal zijn: wie kan Biden in november verslaan? Het terrein overziend, zullen ze dan niet ongelukkig zijn. Zoals ik eerder schreef, al lang geleden: elke andere Republikein kan Biden verslaan. De vraag is wie die rol dan toebedeeld krijgt, of beter gezegd, wie de elite in staat acht onmiddellijk de campagne over te nemen zonder de Trump kiezers van zich te vervreemden maar met de kans om veel never-Trumpers aan zich te binden. 

De enige andere Republikein met een serieus aantal gedelegeerden is Nikki Haley. Zij is ook de enige die de moed heeft gehad – zij het rijkelijk laat – om afstand te nemen van de overname van de Republikeinse Partij door Donald Trump. Zij zou, daar ben ik van overtuigd, Biden gemakkelijk verslaan. Maar ik denk dat ze niet door deze conventie zou worden voorgedragen als presidentskandidaat. Te veel weerzin tegen iemand die Trump liet zien voor wat hij was, een opportunistische narcist zonder morele overtuigingen.

Ron DeSantis, de gouverneur van Florida die in de voorverkiezingen nogal spectaculair faalde, zou een betere kans hebben. DeSantis presenteerde zich als Trump zonder al de idioterie, een strategie die tot mislukken gedoemd was omdat kiezers voor de keuze gesteld of ze Trump willen of een duplicaat van Trump, natuurlijk kiezen voor de ‘real thing’. Maar zonder Trump krijgt DeSantis opeens een nieuwe rol. De vraag is of hij kan winnen nadat hij in Florida de ene na de andere extreem conservatieve intolerante regeling heeft doorgedrukt, maar als mijn stelling klopt dat iedere andere Republikein een ontevreden land kan veroveren, dan zal de elite gemakkelijk voor hem kiezen.

Als de conventie creatief zou zijn, en een tikkeltje durfachtig, dan kijken ze of ze Mike Pence kunnen overhalen. Als vicepresident belichaamt Pence de eerste termijn van Trump maar omdat hij afstand heeft genomen van de leugens over de verkiezingen van 2020 (leugens die de rest van de partij geaccepteerd heeft als feiten – zie de nieuwe diepten van acolietendom bereikende senator van South Carolina, Tim Scott, die opzichtig hengelt naar een vice-president post onder een levende Trump), zal Pence voor veel MAGA Republikeinse kiezers onaanvaardbaar zijn. De elite op de conventie heeft dat probleem niet. Ze zullen zich realiseren dat Pence voor veel kiezers in het midden een betrouwbaar persoon is, sterker, iemand met principes die zich niet laat meevoeren door psychopaten of ideologen van rechts. Pence kan winnen van Biden als hij het verlies op MAGA rechts goedmaakt met kiezers in het midden en zo Biden klem zet op links.

Kandidaten die ik eerder in staat achtte om een brokered convention (want dat is het dan) te veroveren staan ook nog in de coulissen. Een gouverneur als Brian Kemp van Georgia, die ook nog een noodzakelijke staat meebrengt. De gouverneur van New Hampshire, Haley-supporter Chris Sununu, heeft inmiddels zijn geweten ingeleverd bij de psycho zelf. Sununu zal op Trump stemmen, neuzelde hij lafhartig. Exit Sununu. 

Van de senatoren acht ik niemand in staat om een conventie over te halen, al was het maar omdat ze zelf teveel ambitie hebben om een ander een vrij veld te geven. Verwerpelijke types als Ted Cruz van Texas, Marco Rubio van Florida, Tom Cotton van Arkansas, Rick Scott van Florida en Josh Hawley van Missouri (die van het vuistje op 6 januari), zullen elkaar dwarsbomen. Want vergeet niet dat dit een kandidatuur is voor mogelijk acht jaar, want anders dan Trump zal een nieuwe kandidaat twee volle termijnen kunnen dienen als hij of zij wint.

Ik houd het voorlopig op Brian Kemp als een dark horse werkelijk aan de orde is.

Bij de Democraten bestaat altijd nog de mogelijkheid (hoewel klein) dat Biden op tijd tot inkeer komt en aan de conventie overlaat om een opvolger te kiezen. Of hij kan natuurlijk ook de rust van een kist opzoeken. Wat dan?

Een open conventie zal in eerste instantie kijken naar Kamala Harris, de huidige vice-president. Zij vertegenwoordigt natuurlijk in al zijn aspecten de agenda van Joe Biden zelf, maar als persoon is ze onpopulair, of beter gezegd, veel kiezers achten haar niet geschikt als president. Als de conventie dat ook vindt (of beter gezegd, als de politici achter de schermen die willen winnen, dat vinden) dan komt ze onder druk te staan om zich terug te trekken. Doet ze dat niet dan moet de conventie kiezen of ze een bruskerende confrontatie aangaan door iemand anders in het veld te brengen of haar de nominatie te geven. 

Andere kandidaten zijn er in overvloed. We denken vaak dat de Democraten geen alternatief hebben voor Biden maar dat komt enkel omdat hij niet wilde weggaan en dus niemand is opgestaan die zich liet zien. Een gouverneur als Gavin Newsom van Californië voert eigenlijk al een jaar campagne om Biden op te volgen en zou dus meteen klaarstaan. Maar kan een gouverneur van de meest progressieve staat van Amerika (is niet zo maar dat is wel het beeld) winnen in Trumpistan? Het valt te betwijfelen. 

Er is ook Gretchen Whitmer, succesvol gouverneur van Michigan. Zij kan als vice-president kandidaat een ander versterken (niet Harris, twee vrouwen is teveel van het goede), of zich op eigen kracht naar voren laten schuiven. Whitmer tegen Trump? Het zou heerlijk zijn en waarschijnlijk ongepeilde diepten losmaken in de mysogenie van de psycho. Newsom/Whitmer of Whitmer/Newsom hebben een goede kans om tegen welke Republikein dan ook te winnen.

Andere mogelijke dark horses, zowel voor president als voor vice-president, zijn gouverneurs als J.B. Pritzker van Illinois, Jarid Polis van Colorado, Andy Beshaer van Kentucky, allen jonger dan Biden en succesvol in hun eigen staat. Onder de senatoren moeten we kijken naar Chris Murphy van Connecticut, Cory Booker van New Jersey – de laatste heeft al ooit campagne gevoerd. En dan is er nog Pete Buttigieg, nu minister van Transport, maar hij zal nog een of twee campagnes moeten wachten en eerst gouverneur moeten worden.

Voor de Republikeinen zou het wegvallen van Trump een buitenkansje zijn om Biden onderuit te halen. Voor de Democraten zou het wegvallen van Biden de kans zijn om met een nieuwe generatie de Trump partij de sloot in te duwen.

Als beide partijen met nieuw leiderschap zouden komen, is het een open strijd. Gegeven wat er op het spel staat, is het niet al te ongepast om te hopen dat dit het geval zou worden.

Gisteren hoorde ik Frans Timmermans over Israël. Hij bepleitte de tweestaten oplossing als enige mogelijkheid om zowel Palestijnen als Israëli’s een toekomst te geven. Ook lijsttrekker bij de Europese verkiezingen Bas Eijckhout had het daar eerder deze week over.

Ik twijfel niet aan hun goede bedoelingen. Het is echter een stoplap die het voor hen beide mogelijk maakt om in algemene termen over mogelijke oplossingen te praten. En gegeven de campagne, de met rituelen omringde opinies over Ghaza, de Telegraaf en de columnisten begrijp ik wel dat ze voor deze uitweg kiezen. Maar het zijn beide verstandige mensen en ze weten verdomd goed dat een tweestaten oplossing niet meer mogelijk is.

Oud minister Laurens Jan Brinkhorst was daar gisteren bij Dit is de dag realistischer over of beter gezegd, realistische over de onmogelijkheid ervan. Zijn gesprekspartner, oud minister van het uitkleden van defensie Eimert van Middelkoop, zat vast in de ‘Israël moet Hamas vernietigen’ stand en de kosten in Ghaza levens op de koop toe nemen.

Dit laatste is de tweede onrealistische stellingname: Hamas kan niet vernietigd worden. En, Brinkhorst merkte het terecht op, Nethanyahu heeft er enkel baat bij de oorlog te verlengen, anders verdwijnt hij in het gevang. Het is, toegegeven, ook een vorm van realisme.

Er wordt ook elders nog wel gepleit voor een tweestaten oplossing, maar niet op plekken waar het ertoe doet. Zoals in Washington DC waar ze inmiddels toch ook beter zouden moeten weten. 

Nethanyahu en zijn bende hebben die oplossing al lang terzijde geschoven. Zij willen een Israël van de zee tot de rivier en de westbank volledig geannexeerd. Nethanyahu’s coalitiegenoten maken er ook geen geheim van dat ze de Palestijen helemaal uit bezet gebied willen verwijderen (wat sommige sympathisanten dichter bij huis ook vinden). Ook president Biden babbelt nog over twee staten. Hoe vaak laat hij zich door Nethanyahu een oor aannnaaien?

Het is allemaal flauwekul. De twees taten optie is al lang geleden afgesloten. Israël heeft geen andere keuze meer dan een paar miljoen mensen op haar grondgebied als tweede rangs burgers te blijven behandelen. Of ze gelijke rechten te geven zoals andere burgers die hebben en dat zou de aard van het land even fundamenteel  veranderen. Gaat niet gebeuren. De apartheidsstaat, je mag het van de rechtse woke gemeente niet zeggen, is de toekomst.

Kortom, noch twee staten noch Hamas verslaan zijn nog serieus te nemen opties. Waarom dan toch ervoor pleiten, zoals Timmermans en Eijckhout doen? Ik begrijp het wel. Het is de gemakkelijke optie. Als je accepteert dat het niet realistisch is, dan moet je over alternatieven praten. Dat is te ingewikkeld. Begrijpelijk dus vanuit electoraal perspectief, maar intellectueel onbevredigend. 

Een van mijn favoriete columnisten, Frits Abrahams, ging ook mee in de rituele dans. Hij was als observeerder aanwezig bij de demonstraties in Amsterdam en zag inderdaad dubieuze zaken zoals de gezichtsbedekking, de vernielzucht etc. Maar hij klaagde er vooral over dat hij nergens iets zag van kritiek op Hamas, over 7 oktober, maar alleen Israël als schuldige zag aangeduid.

Ook Abrahams zou wel beter moeten weten. Een demonstratie tegen geweld in Ghaza en voor een betere toekomst van Palestijnen is precies dat. Het is niet een publiek debat over wat tot wat heeft geleid. Natuurlijk gaat het bij een Ghaza demonstratie niet over 7 oktober en de rituele eis dat je enkel kritiek mag hebben op Israël als je even vooraf zegt dat 7 oktober natuurlijk verschrikkelijk was, wordt steeds absurder. Bij de ban de bom demonstraties zag je toch ook geen spandoeken: we zijn tegen de plaatsing maar laten we wel duidelijk zeggen dat de Sovjets slecht zijn. Zo werken demonstraties niet. 

Net zo absurd is de stoplap dat Israël zichzelf ‘mag verdedigen’. Natuurlijk mag dat. Maar het is geen vrijbrief. Van Middelkoop stapte in die val, maar ja, hij denkt dat Hamas te vernietigen is. De verdediging van Israël zou op meer realistische gronden gebaseerd moeten worden. Gewoon, een middenoostenland met een gemankeerde democratie en ruzie met al zijn buren. Hoe langer Hamas vernietigen als doel wordt gehanteerd (en Hamas is daar ook niet op tegen), des te slechter gaat het met de verdediging van Israël. De levens van de gijzelaars zijn inmiddels al geofferd op Nethanyahu’s altaar van zelfzucht.

Ondertussen is, ik heb het al eerder geschreven, maar het wordt steeds duidelijker, de sympathie voor Israël zodanig en zo structureel verminderd dat het nooit meer goed gaat komen. Hillary Clinton mag zeggen dat de demonstranten de geschiedenis van het Midden Oosten niet kennen, maar ook dat is een onzin argument, altijd gebruikt door de oude garde om jongeren opzij te zetten. Laat mamma nog maar eens uitleggen hoe ingewikkeld de wereld in elkaar zit.

Die wereld is het product van mensen als Hillary Clinton en talloze andere goedbedoelende Amerikaanse politici. De Amerikanen zijn er in de 45 jaar sinds Camp David niet in geslaagd om hun invloed op een zinvolle structurele manier te gebruiken. Clinton zou er beter het zwijgen toe doen – of het houden bij de gewenstheid van de onrealistische twee staten optie. Dat zal ze ongetwijfeld nog als ideaal hanteren. Droom rustig verder.

Rob Hoogland is met voorsprong de domste columnist van de Telegraaf. Knap, want er is heel wat competitie. Niet van Leon de Winter want die is niet dom maar slecht. En Wouter de schnabbelaar en Timmermans besmeurder is slim én slecht. Nee, Hoogland is een categorie apart. Hij weet zelf wel beter dan wat hij opschrijft maar de rol van onderbuikmompelaar is lucratief en gemakkelijk en dus doet hij braaf wat je als populairste krabbelaar van de foute krant van Nederland moet doen.

Hoogland is voorspelbaar. Als hij eens een dagje niets heeft, gaat hij tekeer tegen vrouwen in de samenleving. Nou ja, niet vrouwen in het algemeen. Daar besteedt de wakkere krant veel aandacht aan, heel veel aandacht. Nee, aan vrouwen die een maatschappelijke rol spelen, die meer doen dan stukjes schrijven. Denk Femke Halsema, Dilan Yesulgoz, Sophie Hermans. Zelfs een aanval op Laurens Dassen zet de geslepen broodschrijver om in een aanval op Sylvana Simons. Wedden dat Halsema volgende week langskomt? Zij kan het op 5 mei nooit goed doen.  En Hoogland moet maandag weer wat produceren.

Volgens Hoogland, gisteren diep in contemplatieve herdenkingsmodus, moeten we maar even opflikkeren met onze Gaza obsessie. Hij wil op 4 mei ongestoord genieten van de dodenherdenking. Maar strikt onze doden (de boerin heeft ook eens zo’n stelling verkondigd), niet die elders in de wereld en niet die van andere tijden. Hoe durven die Gaza geobsedeerde mensenrechtenliefhebbers zijn herdenkfeestje te verstoren? 

Terwijl het 4/5 mei syndicaat juist ieder jaar probeert meer herdenking in de herdenking te stoppen, heeft Hoogland de briefing gemist. Alleen ónze doden, ónze verzetstrijders (bijna alle Nederlanders), ónze joodse medeburgers, al werden de overlevenden mishandeld door het land dat de doden nu herdenkt.

Dommerikken als Hoogland terzijde, ik moet bekennen dat ik mijn buik vol heb van het herdenken van de Tweede Wereldoorlog. Ieder jaar weer diezelfde artikelen, een speciale uitgave van het Historisch Nieuwsblad, dezelfde films. Toen mijn vader eind jaren vijftig twee minuten stilte hield, en heel Eindhoven stilstond (al vierde het zijn eigen bevrijding op 18 september), toen had dat nog betekenis. Hij was gevangen genomen op 14 mei 1940 en had het laatste jaar van de oorlog, na ondergedoken te hebben gezeten op een Limburgse boerderij, gediend als liaison officier in het Amerikaanse leger. Hij was in Dachau geweest.

Ik kon begrijpen en daadwerkelijk zien wat het voor hem betekende. En wat het voor Nederland betekende om op die oorlog terug te kijken. Het was nog voor Lou de Jong. We zijn drie generaties verder. Ik vind het lastig om dat gevoel nog te krijgen.

Al jaren wordt gepoogd de dodenherdenking uit te breiden tot alle oorlogsdoden van alle tijden, nou ja, van na de oorlog, maar daarmee verliest het herdenken wel zijn focus – maar dat is niet waar Hoogland en consorten over klagen. 

Er lijkt mij niets op tegen om stil te staan bij actueel oorlogsgeweld, in Oekraïne, in Gaza, maar waar trek je de grens? Vluchtelingen die verdrinken, politiegeweld? Het Anne Frankhuis is een boodschap geworden tegen geweld overal en altijd. Daar kan ik me wat bij voorstellen, al betreur ik de erosie die haar verhaal daarmee ondergaat. En de relativiteit die actuele doden daardoor krijgen.

Iemand als Hoogland heeft hier allemaal geen diep gedachten over.  Onze doden zijn onze doden. Hoogland geeft niets om de doden in Gaza. Dat mag, maar flikker toch op met je domme column. Blijf van onze protesten tegen de moordpartij daar af!

Zoals het hoofdcommentaar van de NRC terecht schrijft: gebruik de stilte om stil te staan bij wat je belangrijk vindt. Hoogland kan dat niet begrijpen. Hij kakelt dwars door de stilte heen.

Ik had de verleiding weerstaan om de haatzaaier in dit stukje te noemen. Maar Robert Vuisje doet het ook. Een pro-Israël politicus die alles vertegenwoordigt wat er fout is aan onze tijd, aan ons land, aan onze kiezers, aan de met hem babbelende partijen, aan de herdenkingen. Een man die ‘zich inhoudt’ en dan in Orbans Hongarije een toespraak vol haat uitspreekt. Tijdens die stilte sta ik stil bij een land dat van zijn eenmanszaak Nederlands grootste partij maakt. Een land dat herdenkt maar blijkbaar weinig heeft geleerd.

PS op zondag 5 mei: Gisteren kopte de Telegraaf ‘Nederland houdt de adem in’ – zoals altijd claimde de krant te weten wat het land deed, maar het effect van al dat gebabbel over mogelijke verstoringen was dat er maar 4000 ipv 10.000 mensen kwamen opdagen. Vandaag in de Telegraaf: een kater. Redenen gezocht maar niet gevonden. De bangmakerij misschien? Nou nee, de hand in eigen boezem steken, daar doen ze bij de wakkere krant niet aan.

Denk wat u wilt van studenten die over actief zijn – in de jaren zestig hadden ze het bij het rechte eind – maar hun protesten zullen serieuze gevolgen hebben. Althans de manier waarop ze protesteren. 

Laat ik voorop stellen dat niet protesteren tegen het optreden van Israël geen optie is. Geleidelijk aan wordt duidelijk hoezeer deze oorlog de morele geloofwaardigheid van het westen heeft ondermijnd. Wie kan nog praten over mensenrechten en oorlogsrecht als het westen, en inderdaad, president Biden voorop, een egocentristische zeloot als Nethanyahu zijn gang laat gaan? 

En nee, die studenten zijn niet pro Hamas, in elk geval niet de overgrote meerderheid. Ze zijn voor een serieuze aanpak van het probleem van de Palestijnen, een onderwerp waar Israël al decennia van wegloopt. Wat zeg ik, een onderwerp dat Israël door zijn west bank nederzettingen (en zijn claims ‘van de zee tot de rivier’, ‘god gegeven’) alleen maar groter heeft gemaakt. Meer en meer wordt duidelijk dat Nethanyahu op alle terreinen domineert en in zijn zelfzucht de uiteindelijke ondergang van Israël zal bewerkstelligen. Ik heb het eerder geschreven: het komt niet meer goed, de wereld gaat Israël negeren, zoveel als het kan. By the way, ik denk dat een tweestaten oplossing niet meer mogelijk is – dat denk ik al jaren. De consequenties van die onmogelijkheid zijn geen van alle aantrekkelijk voor Israël. En ja, de term apartheid is niet taboe. 

De knee jerk reactie (door Nethanyahu, maar niet alleen hij) dat alle protesten tegen Israelisch optreden antisemitisch zijn, vertroebelen het beeld. Nee, kritiek op Israël is geen antisemitisme. Echt antisemitisme, en ik twijfel er niet aan dat joodse studenten zich niet veilig voelen maar betwijfel of dat gevoel per se zo genoemd kan worden, is niet acceptabel. Maar niemand heeft er iets aan als activisten allemaal over die kam geschoren worden, net zomin als we iets hebben aan ongenuanceerd gebabbel van pro-palestijnse lui. 

Ondertussen zullen de studentenonlusten wel gevolgen hebben. Er was al de kans dat Bidens slaafse onderdanigheid aan Nethayahu hem kiezers zou kosten, nu is er ook de mogelijkheid dat Republikeinen ‘law and order’ kunnen uitbuiten als onderwerp, gesterkt door het geweld op de campussen. Natuurlijk is het onzin dat de bestorming van een kantoor op de campus van Columbia vergelijkbaar is met 6 januari, maar dat wil nog niet zeggen dat er niet kiezers zullen zijn die daarin geloven. 

We zijn op weg naar vele ‘disasters in the making’. Ook herverkiezing van Biden zal de belangrijke problemen (Gaza, Israël, Iran, Oekraïne, Taiwan) niet wegnemen. Maar de kans dat we er zonder kleerscheuren vanaf komen wordt kleiner en kleiner.

Terwijl de grote baas snoest in de rechtszaal, sneuvelen her en der potentiële of vermeende kandidaten als running mate. Soms waren ze dat enkel in hun eigen idee, soms lieten ze zich verleiden door de psycho, soms hebben ze niet veel anders omdat ze of geen baan hebben of aan het einde van een termijn zitten.

Neem Kristi Noem, de gouverneur van de onbetekenende staat South Dakota. Ze heeft zich de afgelopen jaren flink geprofileerd met extreme stellingsnames op het gebied van covidextremisem, abortus, congresbestormingen en algehele ‘kijk mij eens authentiek Amerika zijn’ idioterie. Dit laatste heeft ze wat ver doorgevoerd door een puppy die ze blijkbaar niet kon trainen voor de jacht (afgezien van de psycho moet een authentieke Amerikaan natuurlijk jagen en dol zijn op wapens) dood te schieten. Ook een geit moest eraan geloven.

Ze vertelt dit in een boek dat moest dienen als campagne biografie – en laten we eerlijk zijn, niemand zou zo’n boek lezen als het niet ergens een rol kon spelen. De vraag blijft waarom ze die twee executies zo opspeelt. Uiteindelijk heeft ze al prima vista bona fides prairie waarden. Het vermoeden bestaat dat ze een vlucht vooruit opzette, omdat haar wapenfeiten werden gadegeslagen door werkploegen in de directe omgeving. Als ze erover zweeg, kon het in de campagne naar voren worden gebracht, nu ligt het op straat. Het is een redenering, ik weet niet hoeveel waarde je eraan moet hechten.

Een paar maanden geleden deed Noem ook mee aan een commercial voor een ‘geef uzelf een Hollywood bekje’ campagne van een bedrijf in Texas dat je flonkerend tandwerk geeft. Er waren vragen of het wel kosher was om dat als gouverneur te doen en het zag er licht absurd uit voor iemand die vraagt serieus genomen te worden. Hier was de speculatie – nog wat minder geloofwaardig – dat ze het deed omdat ze weet dat Trump vrouwen met mooie tanden en een allround ‘kijk mij eens’ uitstraling aantrekkelijk zou vinden.

Wat er ook van moge zijn, Noem is geen kandidaat om Trump te vergezellen. Misschien was ze dat toch al niet, zoals wordt gespeculeerd, maar nu lijkt ze zichzelf weggeschreven te hebben. Sterker, ze lijkt nu het verhaal zo te draaien dat haar uitschakeling als kandidaat niet het gevolg is van extreme lichtgewichtheid maar van het boek met de schietpartijen. 

Eerder deze week lekte informatie (nou ja, werd gelekt) uit Trumps paleis in Florida dat ook de super-Trump fan Kari Lake uit de gratie is. Het is de vraag of deze verliezer van de gouverneursverkiezingen van Arizona in 2022 en nu kandidaat verliezer van een senaatszetel in die staat, ooit echt in de running was. Maar nu lijkt ze te hebben afgedaan. Deels vanwege Arizona eigen redenen, namelijk de absurditeiten rond abortus in die staat die Democratische kiezers wakker schudden. Deels omdat Lake, die blijft volhouden dat Trump de verkiezingen won en dat Arizona naar hem had moeten gaan (dat is geen diskwalificatie, iedereen in de omgeving de psycho gelooft dat, of zegt het in elk geval) zichzelf wat al te vaak in Florida heeft uitgenodigd. ‘She overstayed her welcome’ in goed Amerikaans.

Het kiezen van een running mate blijft een leuk gezelschapsspel, maar reken erop dat het tot vlak voor de conventie onzeker zal blijven. Er moet iets spannends zijn, toch? Ik houd het op Elise Stefanik, de afgevaardigde met de ruggengraat van een kwal en dito morele geloofwaardigheid. Ze heeft al twee bazinnen van universiteiten laten sneuvelen en de derde zit op de wip. Dat is het soort van activisme waar Trump op geilt.

Niet alleen vice-president kandidaten vallen om, ook andere Republikeinen laten zich van hun slechtste kant zien – of misschien moet je zeggen dat ze zich naadloos inpassen in de door een sekteleider gerunde club. We zagen al dat Mitch McConnell, de man die naliet om in januari 2021 Trump te impeachen (en de dief van minstens één Supreme Court zetel) inmiddels verkondigt in november gewoon op Trump te gaan stemmen. Dat doet ook de miserabele minister van Justitie van Trump, William Barr, die een heel boek volpende over hoe vreselijk Trump wel niet was als president, maar nu toch gewoon op de man stemt. 

En een van de politici die ik bewonderde en zag als een mogelijke redder van de GOP, Chris Sununu, gouverneur van New Hampshire en steunpilaar van Nikki Haley zolang ze kandidaat was, heeft zich nu ook moreel door het hoofd geschoten. Hij gaat straks lekker Trump stemmen. Frank Bruni maakt in de NYT gehakt van deze lieden.

Ondertussen laat Trump er geen twijfel over bestaan wat er na november gaat gebeuren. Als hij verliest zal hij opnieuw fraude roepen en de kans op geweld is groot. Hij accepteert geen verlies, zei hij met zoveel woorden in Time magazine. Als hij wint, is dat het einde van Amerika zoals we het kennen. Met hulp van duistere lieden die beter weten wat ze willen dan Trump weet wat hij wil, afgezien van wraak, gaat de regering-Trump dan de Amerikaanse overheid eerst ontmantelen en dan zo inrichten dat zijn kliek er voordeel bij heeft. Niemand kan zeggen dat hij of zij niet is gewaarschuwd – niet dat dit voor opportunisten en morele leeghoofden als Barr en Sununu iets uitmaakt.