Tijd voor pessimisme

Tot nu toe heb ik stug volgehouden dat ik verwachtte dat Trump in november de verkiezingen gaat verliezen. Ik ben nog niet helemaal zonder hoop, maar inmiddels wel een stuk pessimistischer over kansen van Biden. Het is niet zozeer dat Trump gaat winnen maar veeleer dat Biden zijn uiterste best doet te verliezen.

De directe aanleiding voor dit pessimisme is Israël en de oorlog in Gaza. De Amerikaanse buitenlandse politiek heeft twee niet te rationaliseren, anders gezegd, onbegrijpelijke, obsessies: Cuba en Israël. Terwijl Cuba enkel aan de marges een rol speelt (al kan het Marco Rubio, een van Republikeinse spintollen het vicepresidentschap opleveren) staat Israël al heel lang en deel ferm in het middelpunt. 

De afgelopen maanden zagen een aaneenschakeling van dramatische ontwikkelingen. U hoeft het niet met mij eens te zijn dat de oorlog in Gaza stupide, Nethanyahu gedreven en kansloos is, maar de fall out ervan is onmiskenbaar. De wereld heeft zich van Israël afgekeerd en Amerika heeft zich afgekeerd van een op recht gebaseerde wereldorde. Zeker, de VS was al een empire in verval maar nu blijkt dat het land niet eens moeite doet om zijn eigen wereldorde (een orde die in het Amerikaanse belang is) te verdedigen, is dat wel heel zichtbaar. Wie luistert er nog naar de VS? Wie ziet het land nog als voorbeeld van een morele orde? Biden trok een red line in Gaza. Hij had beter moeten weten. Zijn vriend Nethanyahu trapte hem gewoon in zijn kruis. Klaar. Het is beschamend om de woordvoerders van het Witte Huis te horen betogen dat die red line niet gepasseerd is.

Hamas wordt niet vernietigd, Gaza wel. De terroristische kolonisten op de Westbank zullen de palestijnen daar het leven onmogelijk maken, zodat een rijk van de zee tot aan de rivier gevestigd kan worden. Wie kan onbewogen blijven bij de hongersnood en destructie in Gaza? Het vernielen van voedseltransporten door settlers? Kun je de tolerante houding van Biden tegenover Nethanyahu en zijn kliek accepteren? Biden werkt zichzelf toe naar een rampzalige conventie.

Daar zit mijn nieuw gevonden pessimisme over de verkiezingen. Nog los van de economie, inflatie en een algemeen gevoelen dat de zaken niet goed lopen (niet gerechtvaardigd maar wel aanwezig) is er nu ook voor de meer progressieve of humanitair ingestelde Democratische kiezers een reden om niet te gaan stemmen. Je hoeft er geen radicaal voor te zijn.

Het kan in de swing states precies de stemmen kosten die Trump aan de macht helpen (al of niet met leugens).