Richard Nixon heeft er altijd spijt van gehad dat hij in 1960 zich bereid verklaarde om in debat te gaan met John F. Kennedy. Het eerste debat toonde een jonge gebruinde (want onder de medicijnen) Kennedy en een grijze, grauwe Nixon die pijn had aan zijn knie en ook in bredere zin zich ongemakkelijk voelde. Het is het bekende debat waarvan men zegt dat de luisteraars op de radio dachten dat Nixon had gewonnen, de kijkers op het relatief nieuwe medium televisie zagen Kennedy als winnaar. Goede mythes moet je niet kapot checken en de peilingen waren in 1960 nog onvolmaakt, dus laten we het er maar op houden dat dat de reden was dat Kennedy ineens in de peilingen omhoog schoot.
Nixon zou zich nooit meer laten verleiden tot debatten. Wat hij zich realiseerde was niet zozeer dat radio of televisie iets uitmaakte, maar dat hij Kennedy een platform had gegeven om zichzelf te introduceren bij Amerikanen die hem nog niet kenden, en dat waren er nogal wat. In 1976 kon Gerald Ford er niet meer aan ontkomen en hij blunderde in het tweede debat met Jimmy Carter op een tamelijk onschuldige manier, maar het kostte hem mogelijk de verkiezingen.
Debatten zijn nu vast onderdeel van het politieke spel, ook in de voorverkiezingen. Dat de psychopaat uit Mar a Largo niet meedoet, is minder relevant dan dat er überhaupt debatten zijn. Want wat zullen de kiezers van Iowa en New Hampshire zien? Politici die ze nog niet kenden, of die ze nu op een andere manier leren kennen. Misschien zelf ‘moedige’ Republikeinen die na drie jaar drentelen eindelijk afstand durven te nemen van Trump. DeSantis is zo’n lafaard. Maar misschien steken er ook mensen positief bovenuit.
Ik zou dus zeggen, besteedt niet te veel aandacht aan het feit dat Trump niet meedoet aan de debatten. Zijn interview met jaknikker Tucker Carlson zal in vergelijking met het debat nogal voorspelbaar ogen. Nee, kijk naar wie er goed presteert aanstaande woensdag. Chris Christie is de beste debater en de scherpste aanvaller van Trump en zijn acolieten op het podium. Zijn optreden garandeert goed fun.
Er komen mensen langs die niemand kent en die nadere bestudering waard kunnen zijn. Het gebeurt vaak dat uit Iowa en New Hampshire iemand opduikt die tijdelijk front runner wordt (vaak ook verschillende mensen, en South Carolina, vlak daarna, is weer een heel andere verhaal). Er zullen klunkers zijn, wanpresteerders. Denk aan Jeb Bush die in 2016 iedereen koud liet, en Marco Rubio die door Chris Christie werd afgedroogd. En denk aan Trump. Ineens zagen mensen iets in die roeptoeter en de media konden er maar niet genoeg van krijgen.
Allemaal leuk en aardig maar het grotere verhaal zal zijn dat er mensen zijn die inbreken op de cijfers van Trump.
De psycho roept zelfverzekerd dat hij met deze cijfers in de peilingen geen moeite hoeft te doen om zich op debat voor te bereiden of zich de kuitenbijters van het lijft te houden die graag naam zullen maken door hem aan te vallen. Dat staat nog maar te bezien. Mijn stelling is en blijft het dat als Trump gaat schuiven, en dat zal gebeuren, de ban gebroken zal zijn.