Nog twee weken en dan zijn we verlost van zowat de helft van de kandidaten voor de Democratische nominatie. Ze zullen incompetent blijken in het debat of misschien dat niet maar zich ook niet kunnen onderscheiden.

Dat lot zal gelden voor Bill de Blasio, John Delaney, Julián Castro, Tulsi Gabbard, Jay Inslee, Tim Ryan, Michael F. Bennet, John Hickenlooper, Eric Swalwell, Marianne Williamson and Andrew Yang. Van de meesten van hen heeft u nooit gehoord. Dat zal zo blijven.

Ik ben nog onzeker over Kirsten Gillibrand en sluit niet uit dat een van de gouverneurs eruit springt. Tja, Beto O’Rourke? Ik weet het niet.

Mijn vermoeden is verder dat Bernie Sanders een oude man zal blijken die is blijven steken in 2016. Zijn percentage in de peilingen lijkt op dat van Trump: geen ruimte om te groeien. Maar Sanders zal doorgaan tot echt duidelijk is dat hij geen kans maakt en dat zijn agenda beter door Elizabeth Warren kan worden uitgevoerd. Dat kan nog wel even duren. Maar hij wordt niet de genomineerde, zoveel is nu al zeker. 

Biden zal nog niet meteen onderuit gaan, dat vergt meer tijd en nog meer van zijn standaard gekluns. Ook voor hem geldt dat de kans dat hij wordt genomineerd klein is.

Dat laat in elk geval als kanshebbers Kamala Harris, Elizabeth Warren, Cory Booker, Amy Klobuchar en Pete Buttigieg. Nog maar één blanke man over en die is homo. 

Het enige dat je kunt hopen is dat snel duidelijk wordt welke kandidaten totaal geen tractie hebben, en dat die dan snel zullen vertrekken. 

Nog even over Biden. Hij beroept zich op zijn vaardigheid in het samenwerken met zulke verwerpelijke types als segregatie senatoren Eastland en Talmadge (let wel: in 1972, 7 jaar na de burgerrechten), en de obstructionist Jesse Helms. Op zich is dat legitiem maar politiek onverstandig. Maar goed, dat is Bidens boodschap: ik kan zelfs met de meest verwerpelijke types samenwerken, zelfs met Mitch McConnell en Lyndsey Graham.

Maar hij  maakte een onnodige fout desastreus door over Eastland te zeggen: “He never called me ‘boy,’ he always called me ‘son’”. Ik weet niet wat Biden wilde. Zwarten werden door racisten altijd ‘boy’ genoemd, ongeacht hun plek in de samenleving. Het was simpel racisme. Natuurlijk noemde Eastland Biden niet boy – hij was niet zwart. Fijn dat Biden zich ‘son’ liet noemen door de racisten maar dat is natuurlijk niet een compliment of een vrijpleiten van Eastland.

Sterker, hij doet net alsof ‘boy’ zeggen tegen zwarten gewoon acceptabel is, net zo acceptabel als dat de racisten hem ‘son’ noemden. Nee, Biden is geen racist. Niemand noemt hem ook zo en zijn verwijt aan Cory Booker daarover is onzin. Het probleem is dat Biden niet aanvoelt wat wel en niet behoort tot de normale conversatie en de 21ste eeuws civic society.

En dat is het probleem met Biden. Hij vat het gewoon niet. De steun voor Biden berust op naamsherkenning en waardering voor Obama en Bidens rol als stand in. Niet op enige programmatische overweging, niet over de belofte van Biden voor een moderne VS. Het zal niet lang meer duren voor de leegheid ook daar zichtbaar wordt. 

Credit where credit’s due: Trumps gut feeling is beter dan de organisatie van zijn regering of wellicht het absorptievermogen van zijn psycho geest. 

Hij had gelijk, het antwoord dat de hardliners wilden was niet proportioneel, maar wel een flinke stap omhoog op de escalatieladder, precies wat Bolton en Pompeo wilden. Toen Trump zich, rijkelijk laat, realiseerde dat hij op deze ladder terecht was gekomen durfde hij de zaak af te blazen. Dat is knap, al is Trump ook weer iemand die juist deze stap zal opspelen als voorbeeld van zijn stabiele genie.

Maar dat het zover was gekomen, tien minuten voordat de aanval zou plaatsvinden, vertelt alles wat we moeten weten over de regering Trump. Chaotische besluitvorming, gedreven door politieke ideologen die een stuurloze president richting geven, gered door de stuurloze man die zich ineens realiseert dat het oplichten van aannemers in New York andere koek is dan het doden van meer dan honderd mensen.

Volgens alle berichten was het aantal verwachte doden deel van de eerdere briefings die Trump kreeg. Maar misschien stond het op pagina 2, meer dan hij kan lezen in één keer, of was het na meer dan de twintig minuten vergaderen die de oude man aankan.

Hoe het ook zij, een zinloze confrontatie is vermeden. De moordenaars in Saoedi Arabië en de haviken in Israël zullen teleurgesteld zijn. Bolton en Pompeo zullen pissig zijn en staan feitelijk in hun hemd. Maar als gedreven ideologen zullen ze proberen een volgende kans te grijpen.

Maar ik zou niet raar opkijken als Trump de gelegenheid gebruikt om te krijgen wat hij werkelijk wil: onderhandelingen met Iran, een nieuwe deal met marginale verschillen (zie NAFTA en Mexico) en een rondje lof oogsten. Gegeven de omstandigheden zou iedereen daar blij mee kunnen zijn. 

Aardig als zijlijntje: dit doet denken aan Obama die al aanvallen op Syrië had klaarstaan toen hij op het laatste moment besloot dat een onderhandeling over het verwijderen van chemische wapens, en het leggen van verantwoordelijkheid bij het Congres, zinniger beleid was. 

Volgens de NYT zou Trump de aanval op drie doelen in Iran hebben afgeblazen omdat hij tien minuten voor die onomkeer van start zou gaan hoorde dat die mogelijk 150 slachtoffers zou kosten. 

Dat maakt het verhaal alleen maar problematischer. Is dat niet een aantal dat bij de eerste discussie van de doelen op tafel zou liggen? Waarom zo laat? 

Volgens iemand uit het Witte Huis die door de NYT wordt geciteerd zou Trump genoten hebben van het commando om de aanval uit te voeren en evenzeer van het commando om hem af te breken. Laat dat nou helemaal niet verrassend zijn. De ballon met Trump als baby met een luier kon het niet beter weergeven. Boys will be boys.

De psycho gaf opdracht voor een aanval op doelen in Iran, de voorbereidingen waren bezig en op het laatste moment zag hij ervan af. Okay. Wat moeten we daarvan maken?

Aantal mogelijkheden. Ayatollah Khamenei stuurde hem een brief met lof voor zijn presidentieel gedrag, een soort liefdesverklaring van het soort waar Kim goed in is.

No, but seriously. Het kan zijn dat John Bolton en Mike Pompeo de aanval organiseerden, zonder controle van het Pentagon waar geen minister zit, en Trump hen terughield. Leve Trump, maar een probleem van een out of control Witte Huis.

Het kan zijn dat Trump de aanval bestelde en op het laatste moment zich realiseerde dat een nieuwe oorlog in het Midden Oosten, aangewakkerd door zijn vrienden in het moordenaarsregime van Saoedi Arabië (net gisteren door een VN commissie nog maar eens op het schandblok genageld) en Israël, niet helemaal lekker zou lopen. Een van de weinige dingen waarvoor Trump complimenten verdient is dat hij Amerika niet in een gewapend conflict wil betrekken, zoals sommige heethoofden bij de Republikeinen willen (de heilige John McCain zou hier voorop hebben gelopen, nu is het senator Cotton en de slangenman met de flexibele ruggengraat, Lyndsey Graham). Mitch McConnell murmelt instemming, geheel voorspelbaar maar hij is niet echt geïnteresseerd.

Het kan zijn dat het bewijs dat de drone inderdaad in internationaal luchtruim vloog niet deugt en dat dit al te zichtbaar zou worden. De casus belli zou er geen zijn.

Het kan dat Trump Iran schrik wilde aanjagen door een fake aanval. Ik weet niet hoe onroerend goed boeren onder deze omstandigheden denken, maar alles is mogelijk met Trump.

De bottom is line is niet geruststellend. Dit is vergelijkbaar met Obama’s red line in Syrië. Trump zal bij een volgende gelegenheid, al of niet geënsceneerd door zijn vrienden of werkelijk opgezet door Iran, des te sneller terug moeten slaan. De porno psycho president verafschuwt niets meer dan zwak lijken.

Ik vrees dat we op weg zijn naar iets groters. Obama had zich ten doel gesteld om Amerika uit dat vreselijke, onoplosbare en hopeloze Midden Oosten te halen. Hij had beperkt succes. Trump zal het nooit zeggen, maar dat was ook zijn doelstelling. Nu lijkt het erop dat Amerika weer teruggezogen wordt in dat alles opslokkende zwarte gat. Met hulp van de mensen die van Irak de bepalende negatieve gebeurtenis in de Amerikaanse buitenlandse politiek maakten, Bolton en Pompeo. 

Reacties op een opmerking van afgevaardigde Alexandria Ocasio-Cortez (AOC voor aficionado’s) geven een beeld van hoe tricky maar vooral hoe stupide sommige discussies zijn geworden als het gaat over antisemitisme, joden en Israël. AOC had het over ‘concentratiekampen’ die de regering van de psycho inricht aan de grenzen van Trumpistan. Ze kreeg een bak kritiek over zich heen omdat, blijkbaar, concentratiekampen een begrip is dat beperkt moet worden tot de vernietigingskampen van de Nazi’s. Gebruik van de term voor Trumps strapatsen zou de ervaring van de Holocaust geweld aan doen, te ‘goedkoop’ maken, ‘cheapening of the Holocaust’.

Zelden zo’n onzin gehoord – hoewel Rutte en Trump hun best doen het te overtreffen. Nog afgezien van de geschiedenis van concentratiekampen die in mijn historische beleving begon met kampen van de Engelsen tijdens de Boerenoorlog en in de jaren dertig door de Nazi’s werden opgezet om communisten en socialisten op te sluiten, geeft het naar mijn idee een goed beeld van wat inderdaad een goedkope, ‘cheapened’, discussie wordt waarin de beschuldiging van antisemitisme gemakkelijk van de tong rolt. Te gemakkelijk.

Zeker, antisemitische incidenten nemen toe in Europa (volgens Amerikaanse kranten) en in Amerika (zelden in die vorm gerapporteerd, maar een structureel probleem in de VS ). Te zeggen dat ze soms een reactie zijn op het onmenselijke en egoïstische beleid van Israël in zijn regio, of de beïnvloeding van Amerikaans beleid door geldschieters als Sheldon Adelson, een casinoboer die Trumps campagne financierde en, naar verluidt, de eis stelde dat Jeruzalem door de VS tot hoofdstad moest worden verklaard, wat Trump prompt deed, bagatelliseert die onaangename ontwikkeling niet. Maar antisemitisme wordt graag en veel van stal gehaald om politieke opponenten in een hoekje te douwen of te bekladden.

De boycot beweging tegen Israël is niet antisemitisch, althans niet in mijn boekje, al zullen er sommige antisemieten rondlopen die ermee bezig zijn (maar de meeste antisemitische alt-rite types, veel gevaarlijker, zullen zich wel wachten om iets voor Palestijnen te doen). De Labour partij in Engeland zal best wat kritischer mogen zijn over sommige leden en hun uitingen (zoals de Republikeinen in de VS dat mogen zijn) maar het is onzin om te verkondigen dat de partij erdoor beheerst wordt. De aanvallen op de twee islamitische Democratische afgevaardigden door Trump en zijn omroep waren een voorbeeld van het totale gebrek aan enig moreel besef bij de president en zijn applauscollege. Met antisemitisme, vermeend of niet, had het weinig te maken. Wel wordt het zo langzamerhand een gebruik van politieke correctheid door de lui die politiek correctheid verweten aan de linkse kerk en nu er maar op los schreeuwen. Ook protest tegen de lelijkheid en overbodigheid van het voorgestelde Amsterdamse monument valt wat mij betreft niet onder antisemitisme.

Maar terug naar AOC, een van de meest belovende politici in de VS (kijk vooral nog eens naar haar ondervraging van Trumps consigliere Michael Cohen). Fox News en andere Murdoch platforms vinden het heerlijk om haar continu aan te vallen. Tot nog toe met averechts effect. Ik vermoed dat ook deze aanval – de concentratiekampen – weinig effect zal sorteren. Maar het geeft een onaangenaam gevoel dat je niet meer woorden mag gebruiken omdat er een groep is die ze claimt als de hunne. Het is een glijdend pad als linkse politieke correctheid vervangen wordt door rechtse politieke correctheid. To the point: AOC heeft gelijk en als Trump zijn beleid van het arresteren en transporteren van illegalen naar de grens gaat uitvoeren (al voorgesteld in zijn campagne en nu opnieuw uitgerold) dan mogen we best praten over treinen vol mensen die naar kampen gebracht worden. Sterker, het is een ‘cheapening’ van deze onmenselijke ervaring door deze terminologie exclusief te claimen voor de holocaust.

De president van de Verenigde Staten kan het niet helpen. Hij is een narcistische psychopaat, een pathologische leugenaar die zichzelf alles wijs kan maken. Dat is een ziekte. 

Sarah Sanders, de woordvoerder van deze psycho, dat is een ander verhaal. Zij weet beter. En toch loog ze, bedroog ze, zeikte ze af en uiteindelijk, toen het alleen maar idioterie opleverde, schafte ze persbriefings en vragen stellen helemaal af. Ze ging alleen nog naar de Trumpistan-omroep om haar, Trumps verhaal, te vertellen. 

Mevrouw Sanders wilde herinnerd worden voor haar eerlijkheid en transparantie. Misschien moet ik mezelf corrigeren, misschien is Sanders zelf ook niet helemaal bij haar verstand en weet ze niet beter.

Het Mueller rapport laat er geen misverstand over bestaan dat ze aantoonbaar gelogen heeft over de ‘countless’ werknemers van de FBI die dankbaar waren dat Trump directeur Comey had ontslagen. Het was patente onzin, zoals de NYT reporter die er indertijd over doorvroeg heel goed wist.

Sanders heeft een erfenis. Ze is deel van de ondermijning van de civic society die nodig is om een levende democratie te handhaven. Zonder beschavingsregels is dat niet mogelijk. Dat Trump dagelijks die democratie ondermijnd is tot daar aan toe. Hij is ziek en de deels opportunistische, deels ongelooflijk domme kiezers van de man hebben hem in het Witte Huis gezet. 

Het was een keuze van Sanders om daaraan mee te doen, zoals iedere official die zich door Trump laat compromitteren eindeloos met die daad achtervolgd moet worden. Sanders wil, schijnt het, gouverneur van Arkansas worden, net als pappa dat was. Het is de bewoners van die diep zuidelijke staat gegund. Ze krijgen eerlijkheid en transparantie. Good luck daarmee.

Geleidelijk aan komen we in de buurt van een crisis die zal laten zien wat het geërodeerde presidentschap van de psycho nog aan geloofwaardigheid heeft. Nee, ik heb het niet over de diverse pogingen van Trump om de controle van zijn uitvoerende macht door het Congres te ondermijnen, ook al gaat dat leiden tot een constitutionele crisis.

Het is de aanval die in de Perzische Golf zou zijn uitgevoerd op twee Saoedische olietankers. Als John Bolton, Mike Pompeo of de psychopaat zelf ons komt vertellen dat hij honderd procent zeker weet dat Iran erachter zit, geloven we hun dan?

Ik niet. Dat is het probleem met een pathologische leugenaar als president. Je kunt zijn woord noch dat van zijn regering vertrouwen. Ik weet natuurlijk niet waar dit allemaal toe gaat leiden – geen Amerikaan, afgezien van Bolton en Pompeo, wil een oorlog met Iran maar het zou de moordenaars in Saoedi Arabië die ook met hun klauwen zitten in Jemen, Egypte, Soedan en andere onwelriekende regimes, niet slecht uitkomen.

In de VN konden de toehoorders nog lachen toen Trump oreerde dat zijn presidentschap het meest succesvolle was in de geschiedenis. Als hij beweert dat er militair moet worden opgetreden tegen Iran dan valt er niets te lachen.

Het gaat goed met de rollator kandidaten in de Democratische Partij. Dat wil zeggen, zowel Joe Biden als Bernie Sanders verliezen aanhang. Ik kan het niet genoeg toejuichen. Een wat minder oudere maar toch oude kandidaat spint er garen bij: Elizabeth Warren.

Het zijn allemaal beginnende schermutselingen. In dit stadium zegt het allemaal niet zo veel. Maar geleidelijk aan worden dingen duidelijk, blijken de kwaliteiten van kandidaten (of hun gebrek daaraan) en worden eerste of tweede indrukken bevestigd.

Biden liet de afgelopen weken zien dat het gestuntel dat zijn eerdere campagnes kenmerkte geen uitzondering was maar regel. Hij flipflopte over de financiering van abortus voor arme vrouwen en, acharme, hoe naïef kun je zijn, hij oreerde over die fabuleus coöperatieve Republikeinen. Daar kon je zonder Trump prima mee samenwerken. Geheugenverlies is een van kwalen van Uncle Joe: weet hij niet wat de Republikeinen deden onder zijn eigen president Obama? Of onder Clinton? Biden is aan het schuiven en ik vermoed dat het steeds zichtbaarder zal worden dat hij niet geschikt is.

Sanders hield een toespraak over zijn democratisch socialisme. Het was een aanval om te verdedigen. Sanders probeerde zich los te wringen van de Republikeinse aanval op linkse Democraten als socialisten – nou ja, Sanders is natuurlijk nog steeds geen Democraat. De gemiddelde Amerikaan, en zeker niet de psycho in het Witte Huis, heeft enig idee van socialisme of van sociaal democratie, maar Sanders probeerde er zijn eigen draai aan te geven. In zijn soort een goede toespraak maar het zal de erosie van kiezersbestand niet stoppen. In deze campagne had Sanders nooit een kans. Hij is er alleen om het erfgoed van links te bewaken. Of hij het zelf weet, kan ik niet inschatten. Maar ik durf ronduit te stellen dat hij niet de kandidaat wordt.

Elizabeth Warren stoomt gewoon door. De Pocahontas onzin heeft ze achter zich gelaten. In haar visie is sociaal democratie gewoon kapitalisme met een menselijk gezicht en met het realisme dat egoïstische zakkenvullers altijd een dreiging zullen vormen en dat grote monopolisten moeten worden opgebroken. Komt aardig in de buurt van wat Sanders wil maar Warren brengt het stukken beter. So far, so good.

De psycho gaat volgende week zijn kandidatuur voor herverkiezing aankondigen. Het zal mij benieuwen of hij gaat proberen zijn basis uit te breiden of zijn vaste aanhang te consolideren. Gezond verstand zou het eerste doen vermoeden, de wetenschap dat deze man totaal van de wereld los is doet met het tweede verwachten. Nu de peilingen zich tegen Trump keren, gelooft hij niet meer in peilingen – zegt hij. Maar reken maar dat deze schandvlek op de Amerikaanse geschiedenis zich zorgen maakt.

We hebben een publieke omroep. Die draait, ongelooflijk als dat mag klinken, op leden van omroepen. Een slechtere basis voor een systeem kun je niet bedenken nu waardering voor een omroep niets te maken heeft met de programma’s die ze maken (of die door een of andere hotemetoot worden goedgekeurd). Put your money where your mouth is, roep ik al jaren. Alleen publiek geld als daar privaat geld tegenover staat.

Nu de grote hervorming. Omroepen hebben geen leden meer, zelfs niet met hun lullige gidsen. De briljante oplossing van Den Haag: verlaag de benodigde aantallen leden. Was 150.000 het minimum, nu de Telegraaf omroepen (hoezo publiek bestel?) die norm niet kunnen halen wordt die verlaagd tot 50.000. Kunnen we de briljante programma’s van WNL en de zakkenvullende jochies van Powned blijven houden.

Eigenlijk moet je er gewoon over ophouden. Onze publieke omroep is een lachtertje.

                                                                                  #

Donald Trump en Boris Johnson draaien op leugens. Dat geldt ook voor hun fans. Derk Jan Eppink, op straat gegooid (nou ja, door de krant zonder mening weggemasseerd) nadat hij had gelogen over Beto O’Rourke omdat Eppink altijd liegt over niet-Republikeinen. Een Trump-fan zit namens Nederland in het Europees parlement. Met dank aan de uiltjesknappende corpsbal.

Misschien moet je liegende en bedriegende columnisten gewoon negeren. Maar de voormalige linkse jongen Leon de Winter is Trump-fan, zonder enige restricties. Trumps Midden Oosten beleid is de belangrijkste reden, vooral de hulp voor de moordenaars in Saoedi Arabië en onvoorwaardelijk Trump-steun voor Nethanyahu. Plagiaat is niet het juiste woord maar De Winter is goed in het reproduceren van Fox News onzin. Zoals de permanente vervolging van de psycho terwijl Mueller hem toch had vrijgepleit.

De Winter schrikt ook niet terug voor een valse tackle. Ten tijde van de aanslagen in Sri Lanka lieten Barack Obama en Hillary Clinton beide weten zorgelijk gestemd te zijn. Daar geen verrassing. Ze hadden het over ‘Easter worshippers’ oftewel mensen die de dienst volgden tijdens Pasen. Normale term voor iemand die naar de kerk gaat, een worshipper. Fox News maakte er een anti-christelijke onzinparade van door ‘worshipper’ in een of andere satanische context te plaatsen.

De Winter, die zijn kennis van Amerika claimt te hebben opgedaan toen hij er woonde en dus wel beter weet, nam dat geneuzel over. Hij maakte er ‘Paas aanbidders’ van alsof Obama en Clinton in christenen denigrerende termen hadden gesproken. Iedereen die wel eens Engels heeft gesproken weet dat dat onzin is, zelfs De Winter. Maar het paste in zijn verhaal dat de opwinding over opgeblazen christenen minder was dan de doodgeschoten moslims in New Zealand, wat op zich al een onzin verhaal was.

Het punt is dat dit soort leugenaars en valse menners worden getolereerd door zich serieus noemende dagbladen. In het geval van Eppink door de Volkskrant die het blijkbaar zo nodig vond om een ‘rechts’ geluid te laten horen dat ze Eppinks overduidelijke falen door de vingers zagen. In het geval van de Telegraaf, de anti-Groen Links actiekrant, is het ernstiger want daar is De Winter deel van de opinie die ze willen uitdragen. Er is ruimte voor een pro-Trump verhaal – uiteraard – maar De Winter geeft zelfs verdedigers van Trump een slechte naam door zijn intellectuele valsheid.

Heeft De Winter precies bereikt wat hij wil bereiken, namelijk iemand die Trump een schande vindt voor het presidentschap en een kanker voor de Amerikaanse democratie, boos maken? Ja. Maar je mag leugens en onoprechtheid ook niet ongemerkt laten passeren. Zelfs niet als ze in de Telegraaf verschijnen, de krant die via WNL en Powned in het publieke omroepsysteem geïnfiltreerd is en niet terugschrikt voor een leugentje meer of minder, al was het maar door iets eindeloos te overdrijven.

Politici hebben meestal moeite zichzelf te heruitvinden. Eenmaal vastzittend in een patroon, blijven ze daarin zitten of, als ze er proberen uit te komen, staan ze te boek als opportunisten of niet authentiek. In deze laatste categorie John McCain, de maverick in 2000 die in 2008 knievallen maakte naar christelijk rechts en obstructie Republikeinen en ook nog eens de domste politicus van Amerika inhuurde als vp kandidaat – enfin, het resultaat was verhelderend.

Maar wat mij fascineert is het gebrek aan leervermogen van politici. Fouten maken is geen probleem, maar als je er niets van leert en dan hetzelfde fout doet, dan wordt het een geweldig obstakel. Ondanks zijn close call met big hair problemen wist Billy Clinton in 1992 in New Hampshire als tweede te eindigen (!) en zichzelf comeback kid te noemen. Zijn totale gebrek aan discipline was echter niet te repareren, hij leerde niets van de near death ervaringen en maakte een puinhoop van zijn presidentschap.

Hillary is van hetzelfde laken een pak. Niet in staat te leren van ervaringen. Health care naar de knoppen in 1994 door arrogantie en negeren van congres? Ah, sucks, gewoon doorgaan. Travelgate, Whitewater, Lewinsky en andere flutschandalen onderschatten, ontkennen, bagataliseren,  liegen en dan na zes maanden erkennen dat er problemen waren: het email ‘schandaal’ van 2016 toonde dat ze niets had geleerd. Sterker, haar kandidatuur in 2016 was een weigering te onderkennen dat ze niet geschikt was. Niets geleerd van 2008. Haar campagnememoires heten What happened en als bewijs dat ze niets geleerd heeft ontbrak het vraagteken. Ze had geen idee wat haar overkwam.

Met voorbijgaan van Trump die een vlakke leercurve heeft – hij weet niets en zal nooit iets weten – is het opmerkelijk dat Joe Biden wiens eerdere campagne in 1988 ten onder ging in een plagiaat schandaal, nu weer last heeft van … u raadt het, een plagiaat schandaal. Domme onderknuppels moesten een programma samenstellen over klimaat – niet iets waar Biden ooit over nagedacht of gesproken heeft – en met ‘clip and paste’ rommelden ze wat in elkaar. Waarna natuurlijk onmiddellijk bleek dat het gejat was of zonder bron gebruikt. Zou Uncle Joe, een goedaardige hugger, backslapper en neus in het haar steker, zijn staf niet hebben gewaarschuwd voor juist dat soort problemen? Ik denk het niet.

U weet het, ik heb geen hoge pet op van Biden. Een bejaarde waar we niets aan hebben voor de toekomst maar vooral ook iemand die hardleers is. Afschrijven maar.