Weet u nog, Kenneth Starr? Republikeins onderzoeker van president Clinton. Hij was ingehuurd om Whitewater te onderzoeken, een obscuur investeringsproject in Arkansas waarin de Clintons geld gestopt hadden en dat volgens de anti-Clinton bende machtsmisbruik opleverde.

Enfin, daar bleek niets van, maar Starr zag de opdracht als een vrijbrief voor allerlei ander onderzoek en dat leidde uiteindelijk tot de Lewinsky zaak, inclusief die beschamende verhoren die Starr zelf leidde.

Geen wonder dat de Republikeinen die Clinton kapot maakten (met hulp van de ongedisciplineerde flierefluiter zelf, dat wel) zo bang zijn dat onderzoeker Mueller verder gaat dan enkel de campagne activiteiten van  Trump Inc te onderzoeken. Mueller wil wel weten welke zakelijke relaties de psycho had met Rusland. Niet zo vreemd. Het zou ook kunnen leiden tot de onthulling van Trumps grootste geheim en leugen: zijn belastingaangiftes. 

Geen wonder dat het Witte Huis zenuwachtig is en volgens de media a) kijkt hoe ze van Mueller af kunnen komen (antwoord: niet zonder het hele juridische huis van Amerika onderuit te halen – maar je weet met de huidige Republikeinen niet hoe dat uit zal pakken, ethisch en moreel besef hebben ze niet), en b) over hij zichzelf en zijn hulptroepen (lees familie) een pardon kan geven.

Als het niet zo bedreigend was voor de essentie van wat Amerika een uniek land maakt(e), namelijk de rechtsstaat en de democratische vormen, zou je gniffelen over zoveel wrekende rechtvaardigheid. What goes around, comes around.

Donald Trump lijkt niet in staat ook maar iets te leren, maar onderschat niet hoeveel hij de afgelopen maanden heeft opgestoken van geschiedenis.

Hij was verrast – het wordt te weinig verteld, meende hij – dat Abraham Lincoln, Amerika’s grootste president, een Republikein was. Nou moet ik toegeven dat geen Republikein van vandaag zich beroept op hun grote voorganger – historisch besef stopt bij een vaak opgepoetste versie van Reagan. Maar goed, kan geen kwaad dat de Amerikaanse president zijn voorganger over het voetlicht brengt en diens grootmoedigheid, geduld, beschaving en uiteindelijk succes naar voren brengt. Ware het niet dat die kwaliteiten bij de psycho ver te zoeken zijn. Lincoln had principes. Nou, dat is een idee!

Dit voorjaar ontdekte Trump zijn voorganger Andrew Jackson (de grondlegger van de Democratische Partij) en ook een populist, zij het een met een serieuze agenda. Trump ging naar Jackson graf en reutelde wat over diens betekenis. Als Jackson een beetje later president was geweest, dan was er geen Burgeroorlog geweest en Jackson zag met afschuw aan hoe dat gebeurde. Jackson stierf in 1845, zoals de psycho op de grafsteen had kunnen lezen, en de Burgeroorlog begon in 1861, but never mind. Waarom vond de Burgeroorlog plaats, vroeg deze intens domme, ongeschoolde man zich af. Zoals een historicus opmerkte: ieder kind in fifth grade kon die vraag beantwoorden.

Op bezoek in Parijs deed Trump het nog eens over, nadat hij de Franse first lady had gecomplimenteerd – niet met haar intelligentie, gezond verstand of wat dan ook maar met haar ‘amazing good looks’ (lees: wie had gedacht dat zo’n oude taart er zo goed uit kon zien! De leider van de westerse wereld heeft er oog voor). Tijdens de persconferentie merkte de president van de Verenigde Staten tot twee keer toe op dat Frankrijk de bondgenoot was van Amerika in de Onafhankelijkheidsstrijd – ‘weinig mensen weten dat’, zo projecteerde hij zijn onbenul op de rest van Amerika. 

Geen wonder dat een persoon die zo weinig weet, zo weinig begrijpt, dagelijks de rechtsstaat probeert te ondermijnen. Niet omdat hij dat als filosofie hanteert (zoals zijn kwade genius Steve Bannon) maar gewoon, omdat die in de weg zit en hij niet begrijpt waarom hij niet kan doen wat hij wil. Het eind is nog niet in zicht voor een Republikein die er goed aan zou doen de avonturen van Richard Nixon te bestuderen.

Ik zal verder geen historische blunders opsommen, de NYT heeft er een leuk artikel over gepubliceerd.

Er wordt altijd gezegd dat de psycho niets hoger waardeert dan loyaliteit. Maar bij Trump is dat één richtingsverkeer. 

Dat ondervindt nu Jef Sessions, die we verder alle slechts toewensen. Maar het publiekelijk laten vallen van een minister van Justitie omdat die je vuile werk niet opknapt is een verder ondermijning van de rechtsstaat, een concept waar Trump weinig affiniteit heeft.

Het is wel grappig. Trump en zijn verdedigers, Eppink en zo, reutelen alsmaar over de Rusland obsessie van de fake media en de Democraten. De werkelijkheid is dat degene die het meest geobsedeerd is in het Witte Huis zit. De psycho kan helemaal wild gaan, zoals dit keer dus weer in een interview met de New York Times. 

Er is ironie, of  zo u wilt, wrekende gerechtigheid, dat een van de redenen dat Trumpcare dood is te maken heeft met de afwezigheid van senator McCain, van wie we nu weten dat hij een hersentumor heeft. In 2010 was het Ted Kennedy die aan een hersentumor overleed waardoor de zestigste stem die de Democraten in de senaat nodig hadden voor Obamacare in eens was verdwenen. 

De Republikeinen volgden met Trumpcare een procedure die hen toestond om met slechts vijftig stemmen wetgeving erdoor te jassen (aangevend dat ze vanaf het begin geen Democraten erbij wilden betrekken) en de afwezigheid van McCain werd vorige week een probleem. Obamacare kwam er ook zonder Ted Kennedy, Trumpcare zal er niet komen.

McCain is een interessante vent, hoewel hij twintig jaar geleden een stuk interessanter was dan nu. In die jaren, toen hij in 2000 presidentskandidaat was, gold hij als  de ‘maverick’, een dwarsligger, dwarsdenker zo u wilt, die bereid was het establishment, ook dat van zijn eigen partij, op de korrel te nemen. Hij werd in 2000 door kleine Bush en de Cheney/Rove bende afgemaakt, onder meer door robocalls dat zijn aangenomen dochter, ik meen uit Bangla Desh, een buitenechtelijk zwart kind was.

In 2008 pakte McCain het anders aan. Hij probeerde de Republikeinse bloedgroepen te lijmen met conservatieve evangelische standpunten. Het leverde hem de nominatie op (maar net, want als Huckabee niet zo lang had doorgeakkerd, had Romney gewonnen), omdat hij ‘aan de beurt was’. Tijdens de campagne betoonde hij zich een oude man en dat was hij ook. De belangrijkste erfenis van die campagne was dat McCain ons opzadelde met Sarah Palin, de slechtste kandidaat voor een landelijk ambt ooit (inclusief Trump), ook al wist McCain dat ze niet geschikt was. Hij hield totale morele uitverkoop.

In de grote campagne verloor hij van Obama, onder meer omdat hij zich kleingeestig gedroeg. Hij vond die jonge upstart het ambt niet waardig, zeker niet vergeleken met hemzelf. Tijdens de economische crisis die in het najaar losbarstte, bleek McCain daar geen kaas van gegeten te hebben. Maar, ere wie ere toekomt, toen een supporter liep te roepen dat Obama een onbetrouwbare moslim was, riep hij die man tot de orde. Helaas was hij niet zo daadkrachtig toen de psycho en zijn eigen Republikeinse Partij het birther verhaal pushte. Evenmin stond hij met enige kracht op tegen de vulgaire, de democratie bedreigende campagne van Trump, laat staan diens treurige presidentschap.

Net als Ted Kennedy was McCain het beste als senator, al moeten we dat niet overdrijven. Met zijn havikmaatje Lyndsey Graham van South Carolina, wilde McCain overal in de wereld militair ingrijpen. Als het aan hem had gelegen was er al oorlog geweest met de Russen over Georgia, in 2008, en zeker over Oekraïne in 2014. Hij zou in Syrië Amerikaanse militairen hebben ingezet. Kortom, een havik van he meest agressieve soort. Hij was echter niet dom en roekeloos zoals de Bush/Cheney bende en had zijn twijfels over  de oorlog in Irak.

We zullen heel wat lofzangen op McCain horen, als een representant van de oude garde in de Senaat. Toen er Republikeinen waren die nog wilden samenwerken met Democraten. Dat is niet helemaal onjuist maar door zijn gemakzuchtig meebewegen met de immorele aspecten van zijn eigen partij, was McCain wel degelijk mede verantwoordelijk voor de verdergaande polarisatie. 

Hij had beter vorig jaar met pensioen kunnen gaan. Meestal blijken politieke carrières te lang te duren en verdwijnt een politicus als het moet, niet als hij zelf de keuze heeft. Maar McCain zal geloofd en geprezen worden, deels terecht, deels onterecht. En als u denkt dat het hier een grafschrift betreft, ja, ik zie hem niet meer terugkomen.

De Democraten joegen Obamacare erdoor zonder discussie en met enkel Democratische stemmen, zeggen Republikeinen – het eerste is niet waar, het tweede wel.

De Republikeinen probeerden zonder enige discussie en zonder zelfs maar met Democraten te praten Obamacare de nek om te draaien. Lukte niet omdat zelfs bij de Republikeinen een paar Senatoren rondlopen (drie vrouwen onder andere) die niet zo wreed zijn dat ze zoveel mensen hun verzekering willen afnemen.

Je zou denken dat het tijd wordt dat Republikeinen en Democraten eens om de tafel gaan zitten. Obamacare heeft zo zijn problemen, deels veroorzaakt door obstructiegerichte Republikeinse gouverneurs, maar die zijn niet onoplosbaar. Nou ja, niet als je de belastingverlaging voor de rijken die McConnell en zijn wrede bende probeerden erdoor te jassen niet absoluut noodzakelijk vindt.

Ik ben er niet optimistisch over, maar een serieuze wet zou helpen. Sommige Republikeinen zijn onvermurwbaar tegen. Lui als Rand Paul en andere liberariërs en onverbeterlijke anti overheidsmalloten, daar valt niets mee te beginnen. Maar er zijn Republikeinen die hun verstand niet verloren hebben en ook naar hun gouverneurs luisteren – van wie de slimsten weten hoe belangrijk Obamacare is.

De psycho behoort niet tot die groep. Hij was nooit bij zijn verstand, wist nooit wat hij wilde, wat hij steunde en wie hij schade toebracht, laat staan dat hij wist wat hij beloofd had toen hij het had over ‘een prachtige, veel betere verzekering voor iedereen’. Nu is zijn enige beleidsvoorstel Obamacare onderuit halen door het in de praktijk te dwarsbomen. 

Er zijn wel eerder partijdige presidenten geweest, maar zelfden liet iemand zo zien dat de zinsnede ‘algemeen belang’ niets voor hem betekent dan deze psychopaat.

All lives matter. Politiegeweld is niet alleen gericht op zwarte Amerikanen al hebben die er onevenredig veel last van.

In Minnesota is een jonge vrouw doodgeschoten door een agent. Volstrekt onduidelijk wat er is gebeurd, maar lijkt geen sprake van een dreigende situatie en al helemaal niet van andere wapens.

Er is iets grondig mis met Amerika.

De regering-Trump is slecht voor fictie schrijvers. Je kunt het gewoon weg niet bedenken wat deze lui doen.

Neem de ‘American Made’ week om Amerikaanse producten te promoten en het kopen ervan aan te bevelen. Deze exercitie wordt geleid door een man die al de rommel die onder het Trump label wordt verkocht, laat importeren – nou ja, niet de Trump wijn, die is van Amerikaanse makelij en volgens de WP recensent niet te drinken.

De staat Massachusetts was ook vertegenwoordigd in het spectrum van 50 staten en wat ze maken. Met hoefijzers. Nee, die zouden we niet snel importeren.

First daughter Ivanka laat alles wat onder haar naam wordt verkocht uit Azië komen.

Zelfs Trumps presidentschap is niet American Made maar met Russische import tot stand gekomen.

Je verzint het niet.

Licht aangepaste versie van het stukje dat eerder vandaag verscheen.

Het falen van de pogingen om Trumpcare tot stand te brengen is een heilzame ontwikkeling in vele opzichten. Om te beginnen wat het onderwerp betreft waar het allemaal om gaat: Obamacare, of officieel de Affordable Care Act. Dankzij president Obama zijn ruim twintig miljoen Amerikanen meer verzekerd dan acht jaar geleden, kunnen verzekeraars mensen met bestaande problemen niet weigeren en kunnen kinderen tot hun 26ste bij hun ouders verzekerd blijven.

Dat blijft nu zo. Ook niet onbelangrijk: het afkappen van fondsen voor Planned Parenthood, de organisatie die zorgt voor prenatale zorg, geboortebeperking en die de gezondheid van vrouwen bewaakt, is nu afgewend. De wrede anti-abortuszeloten in de Republikeinse Partij hadden dit onderdeel gemaakt van hun Trumpcare-voorstel. Het zal ongetwijfeld weer ergens anders terugkomen, maar voorlopig blijven deze 500 miljoen dollar staan.

Niet het minste resultaat van Obamacare, en ironisch genoeg ook de verbeten strijd ertegen, is dat de gemiddelde Amerikaan anders is gaan denken over ziektekostenverzekering. De overgrote meerderheid ziet dat nu als iets waartoe iedere burger toegang zou moeten hebben. Een eerste stap is gezet op weg naar een single payer systeem voor iedereen, een soort algemeen ziekenfonds. Zoals Obama hoopte en de Republikeinen vreesden, zal Obamacare niet meer teruggedraaid kunnen worden.

Dat wil niet zeggen dat Obamacare geen problemen kent. De uitvoering is lastig, zeker in die staten waar Republikeinse gouverneurs geweigerd hebben de mogelijkheden die de wet bood te gebruiken. Trump heeft al gedreigd Obamacare te laten instorten en dan de Democraten de schuld te geven, maar dat lijkt gegeven de publiciteit van de afgelopen maanden niet zo gemakkelijk te verkopen. De basis is aanwezig voor een compromis met Democraten waarin Obamacare wordt gerepareerd – als er ooit overleg gaat plaatsvinden.

Ook de afgeleide gevolgen van dit wetgevend debacle zijn alle welkom. President Trump blijkt opnieuw ineffectief. Hij krijgt niet gedaan wat hij wil en bleek vaak niet te weten wat hij wilde, behalve een of ander succes boeken. Nog los van het niet nakomen van zijn belofte om ‘betere, goedkopere zorg voor iedereen’ te verwezenlijken staat hij in zijn hemd als iemand die niets gedaan krijgt, zelfs niet wat hij nu zou wensen: simpelweg verwerpen van Obamacare. Maar Trump is een sideshow in dit verhaal. We wisten al dat hij een kluns is, dat zijn verhaal niet deugt en dat hij geen idee heeft hoe wat hij heeft beloofd tot stand moet komen. Zijn klagerig zeuren in februari dat hervorming van de gezondheidszorg zoveel ingewikkelder was dan hij dacht, vat het hele verhaal samen.

Het meest schadelijk is deze crash voor de Republikeinse Partij. Iedereen die behoorlijk bestuur en inclusief beleid tot zijn prioriteiten rekent, moet dat toejuichen. Zes jaar lang voerden de Republikeinen een obstructiebeleid met als hoogste prioriteit Obamacare de nek omdraaien. Met controle over Congres en Witte Huis lukt hen dat niet. Ze kunnen geen behoorlijk alternatief bieden waarop zelfs hun eigen mensen zich kunnen verenigen. Dat is niet zo vreemd. Ze hebben er nooit iets aan gedaan, nooit enig momentum of politieke ondersteuning voor wat dan ook opgebouwd. Alleen maar dwarsliggen was gemakkelijker.

De Trumpcare die er na veel knip- en plakwerk uitkwam, kwam maar net door het Huis van Afgevaardigden waar Speaker Paul Ryan elke geloofwaardigheid als bewogen sociaal conservatief heeft verloren. In de Senaat heeft Meerderheidsleider Mitch McConnell nu alle mogelijke varianten uitgeprobeerd zonder een optie te vinden die de kiezers of zijn eigen club kon bevredigen. Waarom al die energie en al dat politiek kapitaal verspeeld? Obamacare moest en zou sneuvelen. De Republikeinen zitten zo vastgeklonken in hun ideologische anti-overheid, anti-Obama model dat ze niet anders konden. Het zet hen te kijk als cynische, opportunistische en onsociale politici. Iedereen wist dat de Republikeinen dat waren, maar het helpt enorm dat ze dat nu nog eens dik onderstrepen.

Ook aangenaam is dat de verdeeldheid in de Republikeinse Partij hier opnieuw aan het licht kwam. De door de superrijke families gesteunde libertijnen en anti-overheidsactivisten hebben hun stromannen in het Congres. Zij vonden elke vorm van Obamacare te ver gaan en wilden alleen akkoord gaan met een totale verwerping. Tegelijkertijd weigerden de paar sociale Republikeinen die nog over zijn, akkoord te gaan met het uitkleden ervan. De rest van hun collega’s liet zich alle kanten op spelen. De mensen in het veld, de Republikeinse gouverneurs van staten met veel mensen die een verzekering nodig hadden, braken met hun partij.

Daarnaast maakt het wegvallen van de belastingvoordelen voor de rijken die in Trumpcare lagen opgesloten het nog moeilijker om tot structureel lagere belastingen voor de rijken, het volgende punt op de Republikeins agenda. Het geld uit Obamacare was daarvoor nodig. Ook op dit terrein zal Trump ineffectief blijken. Over het infrastructuurplan hebben we het nog niet eens.

Het is de deconfiture van de Republikeinse Partij, een partij die op geen enkel moment in de opkomst en het presidentschap van Donald Trump in staat is geweest moreel stelling te nemen. De pussygraber mocht rustig doorgaan met vuilspuiten. Hij mocht de democratie ondermijnen door de rechtelijke macht verdacht te maken, de inlichtingendiensten te ondermijnen, de vrije media tot vijand te verklaren en de link met Russische intriganten vergoelijken – om maar een paar onderwerpen te noemen. Er is geen Republikein geweest die afstand heeft genomen. Het naakte machtsdenken waarmee ze Trump accepteerden wordt nu hun ondergang.

Op alle niveaus zijn dit heuglijke ontwikkelingen. Het garandeert niet dat de regering-Trump niet verdere schade zal veroorzaken. De uitvoerende macht is in handen van een partij en een president die beter zijn in obstructie dan in serieus beleid, maar hoe langer Trump blijft spartelen in zijn eigen onvermogen, hoe minder er tot stand komt. Het garandeert evenmin dat de Democraten in 2018 het Congres kunnen veroveren, de hard nodige gouverneursposten kunnen winnen en in 2020 een geloofwaardige agenda kunnen brengen. Maar iedereen die goed bestuur een warm hart toedraagt en denkt dat de Republikeinen op dat terrein niets te bieden hebben, kan zich gelukkig prijzen dat obstructie en negativisme zichzelf straffen.

Gebeurt niet vaak dat ik het eens ben met de hoofdredacteur van Quote, al was het maar omdat ik dat blad niet lees. Maar ik zag een bericht over zijn pleidooi voor een algeheel verbod op Airbnb in Amsterdam en zijn scepsis over de zestig dagen regel die het bedrijf zelf gaat controleren.

Lachwekkend irriterend maar wel tekenend voor het Amsterdamse D66 was de reactie van inmiddels kamerlid Paternotte. Ach, je wilt die mensen die een weekje weggaan toch niet de gelegenheid afnemen om hun tent te verhuren?

Paternotte, kom eens kijken. Drie huizen verderop woont een bekende Nederlander die ook een buitenhuis heeft in Vinkenveen of die contreien. Ze verhuurt haar huis vrijwel permanent. Vorige jaar leverde dat de nodige geluidsproblemen op, dit jaar nog niet, behalve rolkoffers.

Drie huizen de andere kant op heeft een makelaar een benedenhuis zo laten verbouwen dat het verhuurd kan worden. Vandaag zat er een groep Duitse meiden, lawaaiig. Ik kan nu al voorspellen dat als ze vannacht terugkomen, het weer herrie zal zijn.

Aan de andere kant van de binnentuin, idem dito. Er wordt verbouwd bij het leven en maar al te vaak zijn het airbnb verbouwingen. En altijd leveren ze herrie op van mensen die niet bij de buurt horen, drinken en roken en geen rekening houden met de omwonenden.

Paternotte is precies wat er verkeerd is met die zogenaamd kosmopolitische beleidslijn van D66. Weg ermee.

Een welgemeende felicitatie voor al die Turken die doordat ze een coup wisten te voorkomen, zich een coup op de hals haalden. Dat ze er maar van mogen genieten.