De strategie van speciale onderzoeker Mueller kreeg gisteren nieuwe helderheid. Hij klaagde dertien Russen aan voor hun illegale bemoeienissen met de Amerikaanse verkiezingen. Mooi maar waarschijnlijk levert het weinig daadwerkelijke arrestaties op.

Wat het wel deed was onomstotelijk vastleggen dat de Russen betrokken waren bij die verkiezingen en dat ze Trump hielpen. Daarmee is een van de hoekstenen van Trumps tweetnonsens weggeslagen: er was wel degelijk Russische inmenging. Dat hebben diverse hoofden van inlichtingendiensten al gezegd maar Trump heeft het steeds weggewuifd, hetzij omdat hij mede schuldig is, hetzij omdat het in zijn bekrompen geest zijn overwinning minder geslaagd maakt.

Belangrijk is dat Mueller zichzelf nu ook minder kwetsbaar heeft gemaakt voor Trump capriolen. Hopelijk helpt het ook om de Republikeinse publieke opinie die wel degelijk door de psycho laat beïnvloeden enig tegenwicht te bieden. Te veel domme mensen nemen Trumps woorden nog serieus.

Op deze basis kan Mueller verder bouwen om Kushner en Fredo Trump in zijn vizier te krijgen, en op de achtergrond te bouwen de obstruction of justice zaak tegen Trump zelf.

De kans dat Trump Mueller kan ontslaan is vandaag een stuk kleiner dan hij gisteren was (al denk ik dat die gisteren ook niet zo groot was – zelfs een psycho als Trump kon inzien hoeveel problemen dat zou opleveren).

Ik moet bekennen dat ik nogal sceptisch was (ik druk me voorzichtig uit) toen Alexander Pechtold indertijd Pia Dijkstra op de lijst voor de Tweede Kamer parachuteerde. Ik vond het een rare manoeuvre vooral erop gericht om te profiteren van haar naamsbekendheid.

Wat daar ook van mocht zijn, ik neem mijn scepsis terug, in elk geval wat de kwaliteit van Dijkstra als kamerlid betreft. De donorwet verdient alle complimenten, hopelijk weet ze ook de voltooid leven wet langs de bijbelpolitici te sluizen.

Een goed kamerlid, iemand die initiatieven neemt die anderen laten liggen bewindslieden niet aandurven. We zouden er meer van kunnen gebruiken.

Nikolas Cruz, de meest recente massamoordenaar uit Florida, blijkt deel uit te maken van white supremacy, fascistische groepen. Ze zouden zelfs een van zijn wapens geleverd hebben.

Donald Trump, de psycho in chief, is niet in staat op presidentiële manier over een dergelijke ramp te praten, never mind iets te doen om het in de toekomst te voorkomen.

Een goed begin zou zijn om dit soort daden, van Las Vegas tot Florida, te kwalificeren als binnenlands terrorisme. Dat zou ook helpen Amerikanen ervan bewust te maken dat de dreiging niet komt van buitenlandse moslims maar van binnenlandse idioten die door de huidige president een soort legitimatie krijgen waarvan ze vroeger enkel konden dromen.

Naschrift vrijdag: volgens de politie in Florida is er geen bewijs voor die banden en zijn de white supremacy guys zelf die dit bericht de wereld in stuurden. Het doet niet af aan mijn stelling dat er sprake is van binnenlandse terrorisme maar het lijkt erop dat het nieuws door een troll gemaakt is – ik moet beter oppassen.

Radio 1, commentaar op de schietpartij in Florida.

Klik hier

De psycho is ’totally opposed’ to domestic violence. Behalve als het gebeurt door trouwe paladijnen in zijn beurt.

Misschien kan hij ook nog eens iets zeggen over de vraag of je slachtoffers van huiselijk geweld of seksuele roofdieren zoals hij zelf moet geloven. Tot nu toont hij daar, begrijpelijkerwijze vanuit zijn achtergrond, weinig neiging toe.

Ondertussen blijkt dat de advocaat van Trump – wat een goeiert – Stormy Daniels 130.000 zwijggeld heeft betaald, vlak voor de verkiezingen. Zou dat niet op zijn onkostennota staan? Zou hij zoveel in rekening mogen brengen aan de psycho dat het zichzelf betaalt?

Het schijnt dat nu het een contract is met de advocaat onze pornoster vrijuit mag praten over haar relatie met de man met de kleine handjes en het grote ego. Wordt vervolgd.

17 dood, halfautomatisch geweer, thoughts and prayers, over tot de orde van de dag, niet het juiste moment om over gun control te praten …

Het misselijke makende ritueel van een Amerikaanse geweldsexplosie. Dat is Amerika.

De zaak Zijlstra heeft behalve het lijdend voorwerp nog een slachtoffer gemaakt: Alexander Pechtold. Zijn opmerking, bedoeld om de leugen van Zijlstra te rechtvaardigen, dat hij nog nooit een Rus op verontschuldigingen had betrapt na een leugen, was gratuït en opportunistisch.

Van iemand als Rutte zijn we inmiddels niet anders gewend maar Pechtolds houding lijkt verrassend. Ik zeg lijkt, want Pechtold is niet vreemd van opportunisme. Sterker, hij is degene die Rutte redde van zijn Wildersliefde door de toenmalige premier te redden toen hij geen begroting voor elkaar kreeg. Dat hij daarvoor niet beloond  maar juist bestraft werd toen in de regering daarna D66 niet aan de bak kwam, was een terechte straf.

Nee, ik ben geen fan van Pechtold. Nooit geweest. Maar iedere politicus heeft een zekere bodem waar hij niet doorheen gaat (nou ja, laat ik dat voor het moment maar aannemen). We hoor hier Pechtold krakend door die bodem zakken.

Op 20 januari 2001, een dag nadat Bill Clinton zijn toch al besmeurde presidentschap nog een extra streekje vuil had gegeven door nogal dubieuze gratieverleningen, hoopte ik dat we nu eindelijk van de Clintons af waren. Ik was, met velen van mijn generatiegenoten, teleurgesteld dat iemand uit de jaren zestig er zo’n puinhoop van had gemaakt. Zeker, de economie groeide, er waren geen grote oorlogen (de Balkan gold niet als zodanig) maar het Bill en Hillary complex (weet u nog, de belofte: twee voor de prijs van één) had de kansen op serieuze veranderingen van Amerika behoorlijk ondermijnd. Hillary zelf had de mogelijkheid om ziektekostenverzekering echt te veranderen om zeep geholpen.

En Bill, ach, hij kon zijn broek niet aan houden en loog het land zes maanden lang voor. Zijn tweede termijn was nutteloos, erger, een gemiste kans.Vandaar mijn hoop in januari 2001 toen kleine Bush aantrad. Het was het enige positieve dat ik kon ontdekken bij het aantreden van de man die gekozen was dankzij Clinton –  omdat Al Gore moeite had gehad af te rekenen met de erfenis.

Ik had beter moeten weten. Het Clinton complex, de Friends of Bill, gecombineerd met Hillary land hebben ons tot 2016 lastig gevallen en hebben ons Donald Trump opgeleverd. Bill Clinton geldt als de beste campagne analist sinds Richard Nixon, en hij kan campagnes lezen. Het probleem is dat hij zich niet kan gedragen. In 2008 berokkende hij Hillary schade door het hele Clinton complex te laten neerdalen op Iowa en later, in South Carolina, schokte hij met domme uitspraken over zwarte politici. Toegegeven, in 2012 leverde hij op de Obama conventie de enige memorabele uitspraak met: ‘we are in this all together’. In 2016 liep hij Hillary weer herhaaldelijk voor de voeten en was zij zelf zo dom om te roepen dat hij haar belangrijkste economische adviseur zou worden. Een deplorable statement, mag je wel zeggen.

Fast forward naar 2018 en Billy is eindelijk wat hij behoort te zijn: een persoon met wie je liever niet geassocieerd wilt worden. Volgens Politico is er ruime twijfel of Clinton in 2018 voor Democratische campagnes moet worden ingezet. Ik kan het er niet meer mee eens zijn.

De man kan nu alleen nog maar schade aanrichten. Zijn roofdiergedrag tegenover vrouwen had in 1997 al tot zijn aftreden moeten leiden, er is geen reden om hem in het huidige #metoo klimaat campagne te laten voeren en dan te hopen dat je de psychopaat en vrouwenvijand in het Witte Huis serieus kunt aanpakken. Dumpen die man. Ik las eerder deze week een artikel waarin werd verteld dat Hillary zich voorbereidde om actief te worden. Nee, in vredesnaam, blijf lekker thuis, houdt toespraken voor Wall Street, schrijf zelftherapeutische boeken, wandel met de hond, maar vertoon je niet meer in het politieke leven.

Er is maar één Democraat die goud kan opleveren in 2018 en dat is Barack Obama. Ik kan niet wachten tot hij besluit om de traditie van niet politiek actieve oud-presidenten (John Quincy Adams was de enige, hij kwam terug in het Huis van Afgevaardigden als stem van het geweten van de anti-slavernij beweging) terzijde te schuiven en het landsbelang voorop te zetten om het te verlossen van deze opportunistische, rechtsstaat bedreigende bende te verlossen.

Een herinnering voor geïnteresseerden: discussie met Charles Groenhuijsen en Michiel Vos in Pakhuis de Zwijger. Gratis maar wel even opgeven graag.

Klik hier.

Metoo kan misschien niet de psycho zelf bereiken – de vrouwen die hem van aanranding en erger beschuldigden staan voorlopig in de kou – maar het is van een soort wrekende rechtvaardigheid dat dit Witte Huis op zijn bek gaat met de affaire Porter.

Chef staf Kelly ziet zijn gezag met de dag afbrokkelen – na leugens over wat en wanneer hij dingen wist. De persvoorlieger stelt dat de FBI nog bezig was met het onderzoek naar de clearance die deze Porter mocht krijgen, maar de FBI directeur vertelt dat dit onderzoek al ruim afgerond was. Wat deed die man daar nog? Waarschijnlijk samen met Jared Kushner, ook al zonder clearance, naar geheime documenten kijken. Lock them up, zou ik zeggen.

De psycho heeft het zelf allemaal nog wat erger gemaakt door geen enkele compassie te tonen met de vrouwen van Porter – wat zeg ik, hij gelooft hen niet. Zijn basishouding is dat de mannen om hem heen die zich gedragen als horken, net als hij, gewone onschuldige locker room praters zijn. Dat ging voor Porter niet op. Overigens is het ook nog aardig te noteren dat deze 40-jarige man ondertussen twee keer gescheiden is. Nog los van de losse handjes zou dat evangelische aanhangers van Trump misschien aan het denken moeten zeggen – ach, wat zeg ik, hij benoemt vriendelijke rechters, evangelische kiezers accepteren alles.

De schade is welverdiend. Weer een hele week weg met dit soort flutaffaires. Gisteren werden ook de schilderijen van Barack en Michelle Obama onthuld. De toespraken van beiden leidden tot acute nostalgie naar mensen die op intelligente wijze kunnen spreken en zich gedragen als, gewoon, beschaafde Amerikanen. Mooie portretten trouwens.