Twee problemen met de Amerikaanse rechtsstaat deze week – nou ja, de twee grootste.

Het eerste is de toch werkelijk onvoorstelbare krukkigheid van het Amerikaanse kiessysteem. In Florida was het (afgezien van het uitsluiten van grote groepen) gewoon, net als in 2000, slecht ontworpen stembiljetten en rare telprocedures. In Georgia was het gewoon, als altijd, racistisch opschonen van de kieslijsten. In Arizona weet ik niet wat het was, maar volgens Politico moeten er nog 350.000 stemmen geteld worden.

De publieke voorzieningen in de VS zijn over het algemeen allerbelabberst. Het kiesstelsel is er een symptoom van. Als ze eens begonnen met iedere staatsburger kiesgerechtigd te maken, zonder dat die zich hoeft te registreren?

Het tweede probleem is ook nauwelijks voorstelbaar. De Attorney General, de minister van Justitie, is de hoogste handhaver van de rechtsstaat in de VS. Uiteraard is dat een baan waar je niet zomaar iemand kunt neerzetten. De vrees van de Founding Fathers was al dat er een partijdig persoon terecht zou komen die niet de rechtsstaat maar bijvoorbeeld de belangen van de president zou behartigen.

Er waren eerdere problemen. JFK benoemde zijn broertje Robert, overduidelijk niet wat de Founding Fathers in gedachten hadden (en door Trump aangehaald als rechtvaardiging voor zijn eigen wens om er een favoriet neer te zetten). Nixon ontsloeg de mensen die hem niet bevielen. De oliedomme Bill Clinton liep tijdens de campagne van 2016, waarin zijn echtgenote onderzocht werd door het ministerie van Justitie, gewoon even binnen bij de minister.

Maar wat er nu gebeurt is een travestie van het systeem. De minister (kleine Jeff) wordt ontslagen en wie wordt er als plaatsvervangend minister benoemd? Diens chef staf, niet gescreend, niet goedgekeurd door de senaat, gewoon een partij getrouw type, niet noodzakelijk gekwalificeerd. En deze party hack kan het Mueller onderzoek overnemen van de wel helemaal door de Senaat beoordeelde en ondervraagde Ron Rosenstein?

Het lijkt erop dat Whittaker zoveel bagage meebrengt dat hij wellicht snel gedumpt zal moeten worden door zelfs deze president, maar dat is niet het punt. Whittaker had nooit in deze positie mogen zitten. De Founding Fathers draaien zich nog maar eens om in het graf – Trump heeft dat effect al een paar keer gehad.

Ik lees dat de Republikeinse lobbyist Derk Jan Eppink deze week zijn afscheid vierde als columnist van de krant zonder mening, de Volkskrant. Hij had weer eens onzin verkocht, nee, meer dan onzin, leugens.

Het is goed om u te herinneren dat Eppink indertijd door de NRC aan de dijk werd gezet omdat hij vanuit partijdig perspectief werkelijk alles verkeerd analyseerde (en schreef als de Republikeinse lobbyist die hij is) rondom de verkiezingen van 2012. Hij werd  binnengehaald bij de krant zonder mening vanwege zijn dwarse meningen – zo werkt  het in Nederland: aan de debattafel moeten altijd de verschillende opinies zitten en het is vaak moeilijk een denkende conservatief te vinden, waardoor sluwe entrepreneurs in rechtse praatjes hun brood kunnen verdienen. De Volkskrant prees zich gelukkig dat ze zich lieten uitdagen, ‘ongemakkelijk maar waardevol’ zegt de hoofdredacteur in zijn wekelijkse schouderklopje van zichzelf.

Het afscheid van Eppink ging in stijl. Hij verkondigde met veel bombarie, dit Witte Huis waardig, dat Beto O’Rourke zijn voornaam Robert zou hebben veranderd om het Hispanic electoraat aan te spreken. Volgens de hoofdredacteur dook ‘onmiddellijk’ een foto op waarop een kleuter staat met op zijn shirtje Beto, van jongs af aan O’Rourke’s bijnaam. 

Bull. Als Eppink niet alleen naar Fox had gekeken en niet bij voorbaat de leugens van de Republikeinen had overgenomen, dan had hij snel kunnen uitvinden dat zijn stelling niet waar was. Hij nam hem voetstoots over van de Republikeinse haatzaaiers.

Het is typerend voor Eppink.

Hoe kwalificeer je zo’n apert onzinverhaal, komend uit de koker van de Republikeinse samenzweerders, of wellicht direct van Sarah Huckabee die als perschef van de psycho geen probleem heeft met gefabriceerde video’s om CNN verslaggevers te ondermijnen? Ik noem het een leugen. En het is niet de eerste leugen waarin Eppink niet gestikt is.

In de krant zonder mening krijgt hij van de hoofdredacteur een mild tikje op de vingers. Eppink nam ‘na een stevige email wisseling’  ontslag, of werd ontslagen, niet vanwege zijn leugens, maar omdat hij lijsttrekker wordt van Baudets paradijs van leugens – hij wordt lijsttrekker bij de Europese verkiezingen. Het is een beetje raar dat de hoofdredacteur daardoor verrast was, gezien Eppinks verleden.

Columnisten mogen een foutje maken, zegt de hoofdredacteur. Dat ben ik met hem eens. Maar als ze onvervalste leugens reproduceren – en Eppinkis een recidivist – dan zou je denken dat ze al veel eerder aan de dijk waren gezet. De NRC nam indertijd de juiste beslissing. De Volkskrant staat, lijkt me, in zijn hemd. Ze wisten wat ze in huis hadden. 

Wat zou er gebeurd zijn als  deze fantast niet vanwege zijn nieuwe/oude politieke carrière  was vertrokken? Zou de hoofdredacteur met een mening hem dan eindelijk de laan uit gestuurd hebben na zo’n opzichtige leugen? Gegeven het verleden van Eppink en de Volkskrant denk ik dat hij er wel weer mee weg had kunnen komen.

Enfin, een afscheid in stijl.

Klik hier voor mijn eerdere kritiek op Eppink – het is niet alsof de hoofdredacteur niet wist wat hij in huis had, de man is zelf correspondent geweest. 

Bijna honderd jaar geleden, op 10 november 1918, stond opeens de Duitse keizer aan de Nederlandse grens. Nou ja, hij was die grens al overgestoken, wat de verse katholieke minister president Ruijs de Beerenbrouck, die min of meer buiten de informatiestroom was gehouden, voor het probleem plaatste dat de keizer niet toegang verzocht maar een status als politieke vluchteling. Het leverde de nodige problemen op, niet in het minst omdat Nederland als neutraal land door de overwinnaars in de oorlog toch al met de nek werd aangekeken.

Diezelfde week kreeg Pieter Jelles Troelstra, de leider van de SDAP, het op zijn heupen. In wat achteraf duidelijk een solo actie was, hield hij opruiende toespraken, eerst in Rotterdam en toen in de Tweede Kamer. De reactie van de gevestigde orde op deze zogenoemde ‘revolutiepoging’ was snel en duidelijk. Koningin Wilhelmina verscheen de maandag daarop (ze werd door Ruijs uit een verschijning op zondag gepraat – zondagsrust, weet u, en bovendien was het een katholieke bijeenkomst waar ze heen wilde) op het Malieveld waar een mooie act werd opgevoerd van spontane volkswoede over die perfide Troelstra.

Voor de katholieke premier was het een extra probleem, maar het hielp zijn minister van Sociale Zaken, Piet Aalberse, om er hoognodige sociale wetgeving doorheen te jassen.

Een mooie herdenking van deze historische ontwikkelingen is op zijn plaats. Tot mijn ergernis is er in de media geen aandacht besteed aan het aantreden van de eerste door katholieken gedomineerde regering in september 1918 – een dominantie die ze bijna een eeuw lang zouden volhouden. Ik vermoed dat de keizer en Troelstra wat meer aandacht krijgen.

Voor geïnteresseerden heb ik de betreffende passages uit mijn biografie van Ruijs online gezet. Ze vertellen ook het belangrijkste deel van de keizer en van Troelstra. Klik hier.

Na het verlies van het Huis door de Republikeinen opperde de psycho samenwerking met de Democraten in het Huis. Natuurlijk kon hij niet nalaten om ze te bedreigen: als ze hem lastig zouden vallen in hun taak als controlerende instantie, dan zou hij …

Jeff Sessions is inmiddels aan de dijk gezet en vervangen door een lakei van Trump, iemand die als commentaar een opiniestuk schreef over het Mueller onderzoek. Vanwege een tamelijk obscure Vacancies Law kan Trump de assistent van Sessions tijdelijk (bijna tweederde jaar) Attorney General maken zonder dat de Senaat goedkeuring hoeft te geven.

Het toezicht op het onderzoek van Mueller, tot nog toe in veilige handen van Ron Rosenstein, gaat nu naar deze Matthew Whittaker. Het gaat niet te ver om te zeggen dat niemand die Mueller zijn werk wil laten doen deze man vertrouwt.

Het is Trumps eerste zet in zijn poging om Mueller te blokkeren. Wordt nog interessant hoever de Republikeinen daarin mee willen gaan.

Ook heeft Trump nu de Witte Huis correspondent van CNN zijn pas dat toegang geeft tot het Witte Huis afgenomen. Sarah Huckabee gaf als reden een aperte leugen, namelijk dat hij ‘had laid hands on’ een intern die hem de microfoon af wilde nemen. De beelden laten zien dat dit totale bull is. 

Het zou de collega’s sieren als ze het Witte Huis zouden boycotten tot Jim Acosta terug kan komen. Dat is waarschijnlijk te veel gevraagd, zeker van van Fox News dat slechts licht verstoord was toen twee van haar presentatoren campagne voerden met Trump en de sleazeball Hannity zijn eigen collega’s, opgesloten in de altijd door Trump beledigde ‘journalist pen’, waardeloze types noemde. 

Solidariteit onder journalisten is echter ver te zoeken, vrees ik.

Trump verdeelt, liegt en heerst.

Brian Kemp was verantwoordelijk voor de organisatie van de verkiezingen in Georgia waar hij ook kandidaat was in die verkiezingen. 

Hij won, vooralsnog, op de klassieke zuidelijke manier: zoveel mogelijk kiezers van de tegenpartij het stemmen onmogelijk maken. Niet door ouderwetse literacy tests of een poll tax, maar gewoon door mensen die een tijdje niet gestemd hadden van de lijsten te schrappen. En, nog gewoner, door het moeilijk te maken om te stemmen.

Je moest er, met wachttijden van vier tot vijf uur, een dag voor vrij nemen. Ra, ra, wie dat niet kunnen.

Stemmachines werkten  niet of stonden in de opslag. Kiesbureaus waren gesloten of verplaatst, toevallig net in Democratische districten.

Gewoon, alledaags racisme en politieke corruptie in de uitoefening van zijn dagelijks werk. Zo’n man is de nieuwe gouverneur van Georgia. Misschien moet hij ook maar weer de confederate flag terughalen in de staatsvlag, dan is het voor iedereen duidelijk waar hij staat.

Als u echt gedeprimeerd wilt raken, lees dan onderstaande artikelen over de tientallen Democraten die zich warmlopen voor 2020. Wel goed om een paar dingen in het achterhoofd te houden:

• de Senaat is niet de beste plek om als platform te gebruiken. Sinds JFK in 1960 is alleen Barack Obama erin geslaagd om direct vanuit de Senaat het presidentschap te winnen. Een van de redenen: senatoren hoeven niets te besturen, of in mooier Amerikaans: ’they don’t have to run anything but their mouth’.

• De Democraten die deze week wonnen, deden dat op lokale onderwerpen, op afkeer van Trump en met als enig terugkerend thema health care. Mijn idee is dat ze op overheid moeten runnen, een effectieve overheid en waarom die nodig is om Amerika een plezierig land te houden, verenigd voor iedereen.

• Ik blijf het zeggen: dump de bejaarden. 

• Daarbij hoort het enthousiasme dat Beto O’Rourke losmaakte in Texas. Hij deed en doet me denken aan Obama in 2007. Je zag meteen dat er iets gebeurde. Geen ervaring? Het onderstaande artikel refereert terecht aan Abraham Lincoln die ook enkel een termijn als Afgevaardigde in Washington meemaakte en twee keer verloor als senaatskandidaat in de tijd dat die nog door staatscongressen werd gekozen. Zijn campagne toen, tegen Stephen Douglas, gaf hem landelijke bekendheid. Een beetje als Beto nu. Zie ook mijn Lincoln biografie, een handleiding voor politici die kunnen verenigen wat nauwelijks verenigbaar lijkt (alleen maar 5 sterren besprekingen – nooit in de NRC besproken, natuurlijk).

De artikelen waar ik het hierboven had staan Politico:

Over Beto

Over de senatoren

Over de lol die de Republikeinen aan al die bezige senatoren gaan beleven

Over Sanders

Weer twaalf doden in Los Angeles. De pscyho zal wel weer zeggen dat die studenten maar wapens bij zich moesten hebben, dan was het niet zo erg geweest.

Van die kant zal er nooit iets veranderen. 

Kunnen we dit soort moordpartijen nou eindelijk eens terrorisme noemen? Binnenlands, authentiek Amerikaans terrorisme? Geholpen door de NRA en ondersteund door lamlendige, laffe politici zoals de president en zijn acolieten?

Ondertussen al weer een eeuwigheid geleden schreef ik over hoe revolutionair Trump als president had kunnen zijn als hij een wetgevende agenda had opgelegd aan het Congres.

Nu is het tijd voor de Democraten om een agenda neer te zetten die, en daar moeten ze niet voor terugdeinzen, ook voor Trump mogelijkheden biedt.

Infrastructuur is het meest voor de hand liggende onderwerp. Zowel Clinton als Trump beloofden het, het do nothing Republikeinse Congres liet het onderwerp liggen. 1 triljard zou ervoor beschikbaar moeten zijn en niet in de vorm van private investeringen met overheidsgaranties. Maak een voorstel, inclusief financiering via hogere belasting op benzine, en leg het voor. Het zou mij niet verbazen als Trump zou happen.

Ook belangrijk: het repareren van Obamacare, minimumloon en regels voor werk, en een nieuwe Voting Rights Act om de schandelijke omissie van het Supreme Court in 2013 te repareren, toen ze net deden alsof bescherming van kiezers niet meer nodig was.

Ik denk niet dat Trump overal voor te vinden is, maar de man is gladder dan een paling en je weet maar nooit. En anders komt de Senaat steeds vaker als dwarsliggend orgaan te boek te staan. Kan ook geen kwaad.

Een mooi artikel over deze agenda in de Washington Post.

Minister van Binnenlandse Zaken Ryan Zinke zal binnenkort verdwijnen. Hij is een restant van de eerste ronde half corrupte klunzen die Trump binnenhaalde om departementen waar ze baas werden te ontmantelen. Het milieubureau en health and human services verloren al eerder hun baas. 

Restanten van deze club zijn Ben Carson, de nutteloze minister van Housing, en Rick Perry die naar het schijnt nog steeds op Energy zit, het departement dat hij als presidentskandidaat ooit wilde afschaffen. 

Belangrijker dan het verdwijnen van deze misbruikers van overheidsdiensten zal het ontslag zijn van Jeff Sessions als minister van Justitie. Niemand hoeft medelijden te hebben met de voormalig senator van Alabama die zijn zuidelijke politieke agenda (u weet wat ik bedoel) naar Justitie bracht. Sessions was de eerste senator die Trump steunde maar is inmiddels door de hele Republikeinse Senaat gepasseerd, terwijl Trump hem voortdurend kleineerde. Reken er niet op dat zijn vervanger veel beter zal zijn. Wel dat hij (een zij lijkt in deze mysogene regering onwaarschijnlijk) van Trump opdracht zal krijgen om het Mueller onderzoek te dwarsbomen. Reden te meer voor Mueller om nu snel met zijn rapport te komen, dat is het volgende punt op de Washingtonse agenda.

De nu flink versterkte Senaat (Montana gaat er ook aan voor de Democraten) zal een opvolger wel goedkeuren, een paar Democraten zullen lastige vragen stellen over het Mueller onderzoek (let op showboats als Cory Brooker en Kamala Harris) maar met zo’n meerderheid is het geen probleem voor Trump om te benoemen wie hij wil.

Ook Jim Mattis, de minister van Defensie, het laatste bolwerk tegen de neoconservatieve comeback onder leiding van Pompeo en Bolton, zal wel vertrekken. Hij heeft er zelf genoeg van om het land te vrijwaren van Trumps capriolen en Trump vindt hem niet aardig. De opvolger zal, denk ik, geen generaal zijn maar een neoconservatieve denktank type, ex-Congres. Daarmee zal het hele buitenlands en veiligheidsbeleid in handen zijn dezelfde lui die kleine Bush Irak in stuurden.

Op Homelandsecurity zal Kirsjen Nielsen wel verdwijnen. Ze heeft al vele aanvaringen gehad met Trump en haar beschermheer, John Kelly, de stafchef, gaat ook vertrekken.

Kelly dan. Een raadsel waarom hij er nog zit, of het moet zijn dat hij echt denkt dat hij Trump in kan tomen. Het was geen spectaculair succes, dat intomen, de afgelopen maanden en Trump heeft een hekel aan Kelly. Hij verdwijnt. Er komt iemand die Trump wel aardig vindt en die hem niet dwarsboomt in zijn slechtste instincten. Er lopen genoeg Republikeinen rond die nu bereid zijn in te stappen.

Ook Sarah Huckabee Sanders vertrekt. Ze heeft geen enkele geloofwaardigheid en de media die ze moet briefen weten dat ze hen of voorliegt of, namens haar baas, beledigt. Dat zou voor Trump geen probleem zijn maar ik denk dat Sanders zelf er vandoor wil.

Kortom, nieuwe rondes. De Senaat zal voor zover dat nodig is, meer dan ooit Trumps benoemingen zonder vragen goedkeuren. 

Waar het toe kan leiden? Verwacht onrust rondom Mueller en op buitenlands terrein.

Wat goed nieuws: Scott Walker, de gouverneur van Wisconsin die de vakbonden in zijn staat de nek omdraaide en een recallverkiezing overleefde, verliest nu van een Democraat.

Nevada kiest een Democratische senator, tot nu toe de enige staat waar de Democraten een Republikein hebben weten te verschalken.

Sherrod Brown, progressieve senator van Ohio, won gemakkelijk en maakt geluiden dat ook hij in 2020 kandidaat is voor het presidentschap. Ik geloof inderdaad dat het Midden Westen, wegens sommige goede redenen (terugkeer van industrie, verschuiving venture kapitaal van de kusten naar het heartland) en slechte redenen (armoede, opioid crisis), cruciaal zal zijn in 2020.

De Republikeinse extremist Kris Kobach verloor in Kansas in de gouverneursrace. Kobach was de man die namens Trump de drie miljoen zogenaamde illegale stemmers moest opsporen en er precies geen vond. Een mooie uitslag niet alleen voor de Democraten maar voor iedereen die faire verkiezingen belangrijk vindt.

De Medicaid expansion, onderdeel van Obamacare, won in de staten waar het een belangrijk onderwerp was, hetzij als referendum, hetzij omdat de gouverneur medewerking weigerde en daarvoor werd gestraft (gebeurde weer niet in Florida waar Rick Scott gewoon tot senator werd gekozen).

In Florida hebben de kiezers eindelijk die absurde regel weggehaald dat veroordeelden nooit meer mogen stemmen. Het gaat om 1,6 miljoen mensen aan wie het stemrecht was ontnomen. Misschien kunnen ze de volgende keer wat in hun staat veranderen, want Florida is nu al een aantal verkiezingen stevig Republikeins terrein.