Ja, het debat woensdag heeft vijf blanke kandidaten en geen Hispanics. Ik zie niet wat het probleem is. Zwarte kiezers hebben laten weten dat ze liever Joe Biden hebben dan Kamala Harris of Cory Brooker. Deval Patrick staat niet op de radar. Juan Castro, de enige Hispanic, kreeg weinig steun.

Met andere woorden, het zijn zwarte kiezers die ervoor zorgen dat de kleur van de kandidaten zo blank is. Toegegeven, in Iowa en New Hampshire wonen nauwelijks zwarte kiezers maar als we dat gegeven meenemen in de bredere opiniepeilingen over wie de zwarte kiezers als kandidaat willen, dan komt er maar één antwoord: Biden.

Sanders, Warren, Buttigieg en Klobuchar hebben inderdaad geen bereik in de zwarte gemeenschap. Daarvoor zijn allerlei redenen, inclusief het sociaal conservatisme van zwarten die niet dol zijn op homohuwelijken.

Maar als u de komende dagen allerlei gelamenteer hoort over het ontbreken van zwarte kandidaten, onthoudt dan vooral dat het de opiniegepeilde kiezers waren die de andere kandidaten de das omdeden. En schei uit met dat gezeur over een blanke groep.

De 176 doden in het Oekrainse vliegtuig dat door Irans luchtafweergeschut is neergeschoten, zijn slachtoffers van de oorlog tussen Amerika en Iran. Niets meer en niets minder. 

In Nederland weet de wakkere krant van Trump-aanhanger De Winter het precies: komt door de status van internationale paria van Iran. Ik kan me niet herinneren dat die wakkere analisten dat over de VS schreven toen die onder vergelijkbare omstandigheden in 1988 een Iraans passagiersvliegtuig uit de lucht schoten.

John Bolton mag zijn vertrokken (en te laat zijn geweest met zijn getuigenis – een boekdeal was belangrijker), de neoconservatieven die de oorlog in Irak op hun geweten hebben, runnen de show. Pompeo is enkel een variant van Rumsfeld, Cheney en andere leugenaars die onder kleine Bush Amerika de oorlog in rommelden met Irak, nu algemeen erkend (ook door Trump, nota bene) als Amerika´s domste en meest schadelijke beslissing van, laten we zeggen, de afgelopen dertig jaar  – we moeten dit inperken want Amerika´s geschiedenis heeft heel wat slechte beslissingen en schadelijke oorlogen opgeleverd sinds het land de veelbezongen naoorlogse politieke orde vestigde.

Terwijl de leugens over de ratio achter de moord op Suleimani zich opstapelen kraait Trump victorie. Niet alleen Iran is hier slachtoffer. Zoals Nikki Haley en ander Republikeinen lieten zien, is ook de Amerikaanse politiek het slachtoffer van deze politieke moord. Vraagtekens bij de ratio? Vraagtekens bij het vermoorden van de tweede man van een land waarmee je officieel niet in oorlog bent? Vragen over de bevoegdheid van een president om een oorlog te beginnen (of, in dit geval, te escaleren, want die oorlog is al lang bezig)?

Dan ben je landverrader, steun je terroristen, rouw je voor een moordenaar en ben je onpatriottisch. Alle Democraten dus. In Amerika bestaat de politieke oppositie die van een democratie een democratie maakt niet meer. Wie het niet met Trump eens is, is niet iemand die met reden van mening kan verschillen met de president, maar een vijand. Lock her up werd door de Republikeinen geaccepteerd, zoals ook de racistische birther nonsens werden omarmd. Het zou beschamend zijn, vooropgesteld dat je beter verwachtte van Republikeinen. Er was een tijd dat beide partijen mensen van gezag voortbrachten, mensen die hun eigen oordeel vormden, dat konden verwoorden en zo het politieke spectrum konden verbreden. Senatoren van gezag. Met John McCain stierven ze uit. Het is treurig vast te moeten stellen dat Lyndsey Graham, voormalig McCain maatje, nu de norm zet voor Republikeinse hielenlikkerij.

Een land zonder oppositie, een land waar de helft van de mensen door de andere helft tot vijand wordt verklaard, kan zichzelf niet lang democratie meer noemen. De oorlog met Iran is enkel een symptoom van de Amerikaanse ziekte: een imperium in verval, een democratie bedreigd, een bananenrepubliek geleid door een mafketel die om redenen van politieke opportuniteit wordt gesteund door zijn partij – niet zomaar gesteund maar honderd procent, geen woord van verzet of zelfs maar een vraagteken.

Er zijn vele redenen om pessimistisch te zijn over Amerika. Persoonlijk ben ik ook pessimistisch over te kans op een ommekeer. De kans dat een bejaarde sukkel als Joe Biden het tegen Trump moet opnemen, stemt triest. En, eerlijk gezegd, van de vijf overgebleven kandidaten zie ik alleen Buttigieg en Klobuchar als potentiële presidenten. En wie er ook gekozen wordt, zonder Democratische senaat zal het moeilijk zijn de schade die de Republikeinen hebben aangericht te herstellen.

Ik kan niet genoeg benadrukken dat we het moeten hebben over de Republikeinen als Amerikaans probleem, niet over Trump. Trump is enkel de consequentie van vijftig jaar Republikeins drijven naar waar we ons nu bevinden. Er is geen enkele, ik moet het herhalen, geen enkele Republikein van enige status die het lef heeft af te wijken van de officiële lijn. Pessimisme is een zwak woord voor mijn gemoedstoestand.

Een paar observaties van de ontwikkelingen in de VS.

1. Nikki Haley, ooit veelbelovend verstandig Republikeinse, is gevallen voor Trumpiaanse trucs. Haar stelling dat de Democraten ´rouwen´ om de dood van Suleimani toont haar ware gezicht en het lijkt op Trump. Ze doet werkelijk alles om diens vp kandidaat te worden.
2. Totdat Iran een echte wraakactie onderneemt, lijkt Trump weg te komen met de moord op een politieke official – het ridicule debat of dit een assassination was of een targeted killing is totaal irrelevant maar zet wel de toon in de VS. Dat Amerika of de wereld vandaag veiliger zou zijn miskent de aard van de moord. Een regime verandert niet door een topfunctionaris te vermoorden.
3. Ik vermoed dat de oorlog met Iran (want dat is het) zoveel zand opwerpt dat de impeachmentprocedure nergens toe leidt (niet dat dit tevoren veel anders was, maar nu kan Moscow Mitch wegkomen met zijn weigering om echte getuigen te horen).
4. Een jaar is een lange tijd  in de politiek en het is te vroeg om zelfs maar een idee te hebben hoe dit allemaal gaat spelen in november (Iran kan zomaar voor een ´oktoberverrassing´ zorgen).
5. Buttigieg lijkt me de kandidaat die het meest zal profiteren van deze ontwikkelingen.
6. Amerika is een land een verval, zonder strategie, zonder leiding. En, kan ik zeggen na bezoeken aan Korea en Japan en daarna aan de VS, met publieke voorzieningen die een beschaafd land zouden beschamen. 

Amerikanen vergeten graag hun destructieve rol in de ontwikkeling van Iran. Van de coup in 1953 die de terreur van de Shah bracht tot de steun voor Irak in de bloedige oorlog (ik herinner me scherp de foto van Donald Rumsfeld met Saddam), tot de economische oorlog die sinds 2018 woedt: klik hier voor een mooie samenvatting in de NYT.

Vorige week had de NYT ook een mooi verhaal over de manier waarop Chase Manhattan, dwz. David Rockefeller, president Carter dwarszat tijdens de gijzelingscrisis en Ronald Reagan aan de macht hielp.

Nu ik toch bezig ben, in Foreign Affairs een goed artikel van onder meer Joseph Stiglitz, over de noodzaak van een goed gefinancierde overheid om een beschaafd land te runnen. Hier en ook elders in FA het verhaal hoe de vanuit historisch perspectief diep schadelijke ´Reagan en Thatcher revolutie´ de samenleving heeft geschaad. Klik hier.

Verscheidene media rapporteerden over Trumps bezoek aan een evangelische bijeenkomst in Florida. The Guardian was er een van.

We kijken er niet meer van op: totalitaire christenen (geen enkele andere visie op de wereld respecterend dan de hunne) zijn nu vast deel van de Amerikaanse regeringscoalitie. Zelfs mensen die denken dat het hier gaat om dezelfde idioten die in 1925 het bekende Scopes-proces voerden om onderwijs dat rekening hield met de evolutietheorie te verbieden gaan nu op één knie om hun steun te betuigen aan deze groep. In ruil daarvoor steunt deze groep die politici gedachtenloos.

Zorgwekkend is niet zozeer dat deze mensen Trump-de-zondaar ondersteunen (en elke transgressie van een progressief moreel veroordelen). Ze zouden dezelfde steun bieden als een moralistische bekrompen geest als Mike Pence president zou zijn. Ze zouden de duivel zelf steunen. Het punt is niet wie hen biedt wat ze willen, het opleggen van hun moraal aan de samenleving en een haatdragende houding tegen alle niet-christenen, het punt is dat iemand dat biedt. Of die persoon dat werkelijk meent, is niet belangrijk. Wat het persoonlijk leven van die persoon is doet er niet toe. Het is de evangelische variant van Trumps claim dat hij ongestraft iemand kan neerschieten op Fifth Avenue. Hij bewijst dat hij ook ongestraft zijn moreel kompasloze leven kan leiden zonder schade onder de totalitaire christenen.

Nee, wat werkelijk bezorgt is dat deze mensen denken dat Trump – of wie dan ook die doet wat ze willen – gestuurd is door God. Ik kan leven met hypocrieten die de tering naar de nering zetten om gedaan te krijgen wat ze willen. Ik ben katholiek opgevoed, ik herken dit soort moraliteit. En, eerlijk is eerlijk, je hoeft niet zo opgevoed te zijn om flexibiliteit in de politiek een goede zaak te vinden.

Maar de vaststelling dat zo´n twintig procent van de Amerikanen dit soort onzin accepteert als boodschap van God en daarmee een inderdaad totalitaire laag over de samenleving leggen, is huiveringwekkend. Domheid is één ding, en veel Amerikanen zijn oliedom, maar dit soort goosestep-gedrag door mensen die hun geloof het enige goede in de wereld beschouwen, is heel wat anders. Right or wong, it´s my country is nu vervangen door right or wrong, he does what I want him to do. Dat is nog veel beangstigender.

Een dictator, een autoritaire leider in de Verenigde Staten hield ik lang voor onmogelijk. Niet meer. Het is dat Donald Trump niet slim genoeg is om een democratische coup d´etat te plegen, maar dat dit mogelijk is, is nu voor iedereen zichtbaar.

Trouwe lezers weten dat ik geen hoge pet op heb van Joe Biden. Niet alleen zijn leeftijd maar ook zijn gebrek aan ideeen maakt hem een vreselijke keuze om de Democraten aan de macht te krijgen. Wat vertelt het ons dat de top drie kandidaten ouder zijn dan 70? 

Erger, Trump zal de vloer aanvegen met Biden. Hunter zal op iedere hoek opduiken, of dat nu gerechtvaardigd is of niet. Joe is Hillary once over.

Ik ben niet de enige die zo denkt. Lees dit artikel in The Guardian.

Rocky Trump leeft naar het plaatje dat hij van zichzelf heeft. Boem, daar gaat Suleimani. De veronderstelde leider in internationaal gedrag vermoordt de tweede man van een land waarmee Amerika al twee jaar economische oorlog voert.  Over de moraliteit van het vermoorden van leiders van andere landen zullen we het maar niet hebben. Dat is een oude Amerikaanse gewoonte, ooit ingeperkt door een senaat met wijze mensen. Deze Republikeinse senaat zal alleen maar juichen. 

De kortzichtigheid is overweldigend. De moord verandert niets aan Irans gedrag, integendeel, het legitimeert (als je dat zo mag noemen) moorden van hoge omes van tegenstanders. Amerikaanse politici en vooral mensen rondom Trump moeten vrezen voor hun leven. Thoughts and prayers.

Strategisch is dit onbehouwen gedrag van een knulligheid die verbijstert. Het verandert niets aan de situatie in de regio, Iran blijft het land dat regionaal de dominante rol zou moeten spelen – zoals Nixon in de jaren zeventig onderkende toen hij probeerde de Shah in een regionale rol te manuoevreren. Nu zijn het Arabische potentaten en een wat Iran betreft gevaarlijk Israel die proberen Iran die rol te ontzeggen. Minister Pompeo, voorstander van regime change, klaagde dat de Europeanen onvoldoende steun uitspraken voor deze moord. Het vertelt alles wat Amerika moet weten over zijn positie in de wereld.

Onder Obama en tot nu toe onder Trump trok Amerika zich terug uit het Midden Oosten. De strategische noodzaak van betrokkenheid is aanzienlijk verminderd, de risico´s na het blunderende Irak-beleid zijn sterk toegenomen. In een klap zet Trump dat beleid op zijn kop. Je kunt niet zo optreden en dan net doen alsof je niet in de regio betrokken wil zijn. Obama was verstandig genoeg om een deal te sluiten en te proberen Iran te engageren. Trumps eerste fout was de Iran-deal, waarvan Suleimani en zijn groep tegenstanders waren, op te zeggen. Deze nieuwe fout maakt een deal zo goed als onmogelijk. De gematigde niet militaire, niet clericale leiders zijn verder ondermijnd. 

Dat betekent dat Iran verder zal gaan met het ontwikkelen van nucleaire wapens en dat Israel, met steun van de zeloten in Amerika, zich gerechtvaardigd zal voelen een aanval uit te voeren. Er is werkelijk niets goeds of verstandigs, of zelfs maar doordachts, te onderkennen in Trumps beleid.

Oorlog is altijd goed voor Amerikaanse leiders – de eerste paar maanden. Het staat te bezien of de Amerikaanse kiezers Trump hiermee laten wegkomen. In november kon de zoveelste eindeloze oorlog (open of niet) wel eens zwaar gaan meetellen. Is het in het voordeel van Joe Biden? Ook dat staat nog te bezien. Biden zat fout in 2003, zoals Hillary fout zat en het feit dat we beide bejaarde politici nog in een adem noemen geeft al aan dat het tijd is voor nieuw bloed aan de Democratische kant, ook op buitenlands terrein. Campagnes lenen zich daar niet voor. Je kunt enkel naar karakter kijken en hopen dat iemand zijn of haar verstand erbij houdt. Trump handelt naar zijn karakter. Iedereen wist dat toen hij werd gekozen. Voor de Democraten in 2020 geldt hetzelfde.

Ondertussen is het spektakel van een Amerika dat tegelijkertijd een impeachment uitvoert van zijn president en van die president die als een idioot omgaat met zijn macht een veelzeggend geheel: het onderstreept dat de Verenigde Staten als leidend land niet meer relevant zijn.

Zien en horen hoe een echte president kan klinken? Pete Buttgieg werd doorgezaagd door de editorial board van de Washington Post. 

Klik hier. Het is een lang verhaal, beter niet in een keer te lezen, maar bijzonder indrukwekkend.

Met op de achtergrond – nou ja, opdringerig naar voren tredend – een snelle versie van jingle bells, de gekte ten top in het aquarium van Osaka:

De catastrofale nederlaag die Labour gisteren leed tegen de Conservatieven van Boris Johnson is vooral ernstig voor de Britten. Er waren twee redenen voor dit resultaat: Corbyn en Corbyn. De eerste Corbyn was de man die weigerde een standpunt in te nemen over Brexit, over de mogelijkheid van een tweede referendum, over een manier om aan Brexit te ontkomen. Omdat hij op dat terrein niets bood, was het gemakkelijk voor kiezers die genoeg hebben van het eindeloze Brexit gezeik om niet voor hem te kiezen.

De tweede Corbyn reden was dat de man zich totaal ongeschikt had getoond om een land als het Verenigd Koninkrijk te leiden. Hij werd in het zadel gehesen door partijactivisten die de partij overnamen, tegen de zin van de parlementariërs die met hem moesten werken. In zijn hele optreden en zijn doelstelling om socialisme nog maar weer eens uit te proberen liet Corbyn zien dat hij niet geschikt was als premier van een modern land.

De Engelse kiezers konden niet duidelijker zijn in hun verwerping van Corbyn. Het is knap om lager te scoren dan Michael Foot in 1983, maar het lukte hem. Het is knap om de overwinning te geven aan een liegende, zwierende, brallende elitaire non valeur als Boris Johnson, maar hij deed het. De geschiedenisboeken staan vol met useful idiots die hielpen precies datgene te bewerkstelligen wat ze niet wilden.‌‌ Corbyn past in dat rijtje.

Dit is geen monday night quarterbacking, het was een uitkomst die besloten lag in de aankondiging van de verkiezingen. Iedereen wist het, iedereen kon het zien. Johnson zal wel onzeker geweest zijn maar zijn scherpere adviseurs wisten precies wat ze deden. De Engelsen kunnen hun lol op met vijf jaar Johnson, de rest van Europa kan nu ook eindelijk verder, straks met de Schotten die nu alle reden hebben zelfstandigheid te zoeken.

Maar er zijn meer lessen te trekken en geen daarvan is plezierig. Een liegende bralaap – zie hierboven – kan verkiezingen winnen ook als iedereen weet dat hij een liegende bralaap is. Trump weet het. Een partij die het land in de verdoemenis heeft gestort met zijn anti-Europa houding en zijn stupiditeit gepersonifieerd door David Cameron, kan de verkiezingen ruim winnen. De Republikeinen in de VS zullen zich gesterkt voelen: je kunt totale uitverkoop houden van je waarden, je ruggegraat eindeloos flexibel maken, een idioot steunen, een minderheid van de opinie vertegenwoordigen en toch de verkiezingen winnen.

Ik vermoed dat het Engelse resultaat ook door zal werken in de handenwringende Democratische leiding. Dit is slecht voor een progressieve kandidaat, voor een progressief beleid, voor alles waar Amerika behoefte aan heeft. Radicalen worden afgestraft zullen we overal horen, Warren zal er het slachtoffer van worden. We blijven zitten met een middenkandidaat, hetzij de nu al terminaal geschade Biden of Buttigief of Klobutchar. Met die twee laatsten kan ik leven – zelfs met de onwaarschijnlijke kans dat Bloomberg de nominatie krijgt. Hij kan tenminste Trump aan, dat kun je van Biden niet zeggen.

Progressief is uit. Ook PvdA´ers die wel heil zagen in Corbyn zullen hun knopen tellen.‌ Helaas, want progressief is hard nodig. Corbyn heeft heel wat op zijn geweten.

Overigens valt te hopen dat Labour niet zo dom is als D66 en de PvdA, partijen die na een daverende nederlaag degenen die daar verantwoordelijk voor waren de piketpaaltjes voor de volgende jaren lieten zetten, beide gevallen met kwalijke gevolgen. Corbyn heeft enkel gezegd op termijn te vertrekken. Dat moet zijn partij niet accepteren. Hij dient onmiddellijk verwijderd te worden.