Misschien is het gekkenwerk om aan de vooravond van de caucuses in Iowa, de meest idiote manier om een presidentskandidaat te kiezen, te schrijven over mijn verkeerde inschattingen tot nu toe. Ik kan dat ook morgen doen maar een aantal van mijn ´voorspellingen´ was zo verkeerd dat ik net zo goed vandaag kan beginnen. Gek genoeg doet Iowa er ook niet zo toe.

Wat Iowa betreft, hebben we een mooie run gezien van Pete Buttigieg. Die zal morgen ten einde komen. Buttigieg wordt gouverneur of minister of benoemd of gekozen op een andere post waar hij andersoortige ervaring op zal doen. We horen nog van hem.

Ik heb overschat de mate waarin Elizabeth Warren haar ongelooflijk goed georganiseerde campagne onder controle had. Ik had niet kunnen denken dat een ondoordachte ondersteuning van Sanders´ health care plannen haar campagne zouden doen ontrafelen. Klobuchar zal qua timing verkeerd blijken te zitten maar is voor iedere bejaarde een ideale vp-kandidaat.

De twee bejaarden, Sanders en Biden, doen het nog altijd beter dan ik had gedacht – of ik misschien in een vorm van wishfull thinking had gehoopt. Biden heeft zijn rollator nog steeds niet in de ravijn gereden, al heeft hij niets inhoudelijks geboden om enthousiast over te worden. Ik ben nog steeds bang dat hij door Trump afgemaakt zal worden – Hunter all over the place.

Sanders heeft zich de legitieme vertegenwoordiger getoond van de progressieve vleugel van de Democraten, ook als is hij zelf een buitenstaander in de partij. Zijn 25 procent is niet indrukwekkend en minder dan vier jaar geleden. Net als vier jaar geleden is hij te links om als Democratisch kandidaat te kunnen fungeren.

Een totaal verkeerde inschatting van mijn kant was de rol die Deval Patrick zou kunnen spelen, de zwarte oud-gouverneur van Massachusetts die in november instapte. Ik zag in hem een mogelijke dreiging voor Biden. Dat is hij niet – nog niet – en ik verwacht ook niet dat dat gaat gebeuren.

Tegelijkertijd met Patrick stapte toen Mike Bloomberg in. Ik schoof hem als kandidaat terzijde, zijn geld en aanvallen op Trump verwelkomend. Inmiddels zijn de aanvallen effectief maar is Bloomberg zelf ook een serieuze kandidaat geworden. Opnieuw een bejaarde, 78 jaar oud, maar iemand van wie ik kan zien dat hij de vloer aan kan vegen met Trump en een lastig tegenstander zal blijken voor de Republikeinse Trump-hielenlikkers (dat is de hele partij). Een bona fide miljardair die de bully en oplichter in het Witte Huis op zijn plek kan zetten.

Afgezien van Sanders, die denk ik een volslagen ramp zou blijken, kan ik leven met elk van deze mensen. Zelfs met Bloomberg. Zijn belastingplannen klinken redelijk (Warren Buffett was degene die ooit klaagde dat zijn gemiddelde belastingpercentage lager was dan dat van zijn secretaresse – rijke mensen – niet onroerend goed boeren die leven bij de leugen – zijn zich niet onbewust van hun rijkdom).

Liever Bloomberg dan Biden? Ik moet bekennen dat mijn zorgen over Biden zo groot zijn dat ik inderdaad voor Bloomberg zou gaan. In alle gevallen is de vp-kandidaat cruciaal. Deze bejaardenclub gaat niet vier jaar besturen zonder fysiek onder grote druk te komen (hoewel Bloomberg als bestuurders de meeste ervaring heeft en, mag je veronderstellen, het best weet hoe hij moet delegeren).

Kortom, aan de vooravond van Iowa, gooi ik alle voorzichtigheid van me af. Ik zat fout, een aantal keren. Dat ik in goed gezelschap verkeer van zowat alle analisten maakt niet zoveel uit. Fout zitten is de essentie van ons beroep. Waarvan acte.