Vertrouwen op Pence? Dat doe je op eigen risico

Wat te denken van Mike Pence? Als hij een gewoon Amerikaans vice-president was geweest, uiterst conservatief, verknocht aan lage belastingen en een kleine overheid, dan zouden de meest Europese politici hem wat morrend en met tegenzin ontvangen. Als vice-president van Trump, die trekken toont van Mad King George en niets geeft om de NAVO of de EU, werd Pence binnen gehaald als de hoeder van het gezond verstand in diens regering. Dat is niet onjuist maar het moet ons niet in de luren leggen. De invloed van Mike Pence is zeer beperkt en zijn belang is zijn eigen belang.

Het is niet gemakkelijk om Mike Pence te zijn. Natuurlijk, hij is vice-president, wonderbaarlijk ontsnapt aan zijn provinciale bestaan als gouverneur van Indiana. Opeens hangen buitenlandse regeringsleiders aan zijn lippen. Hij zal er ongetwijfeld van genieten, maar hij weet dat ze hem overschatten. Want Pence is zelf een buitenstaander in het Witte Huis. De aanwezigen in München en in Brussel wilden horen wat Trump echt denkt, echt wil, of ze zich echt zorgen moeten maken. De harde werkelijkheid is dat Mike Pence dat niet weet. Natuurlijk vertelde hij zelfverzekerd het afgesproken verhaal: oude relatie tussen VS en Europa, traditionele banden, bewustzijn van een porrend en sarrend Rusland. Maar hij heeft geen idee of de president of zijn omgeving dat verhaal zou dekken.

Dit was geen fijne maand voor Amerika’s vice president. Mike Pence is superloyaal, stak zijn nek uit tijdens de campagne en verklaarde in januari op televisie dat generaal Flynn, de inmiddels ontslagen adviseur voor nationale veiligheid, honderd procent zeker niet over sancties had gesproken toen hij met de Russische ambassadeur belde.

Pence’s loyaliteit wordt niet geretourneerd. Nadat de regering Trump was geïnformeerd dat Flynn tegen Pence had gelogen, nam niemand de moeite om de vice-president op de hoogte te stellen. Dat gebeurde pas twee weken later, na een medialek. Pas toen werd Flynn ontslagen. Het was een affront voor Pence de loyalist, maar vooral ook een ondermijning van zijn positie. Want reken maar dat iedereen in Europa het in de oren had geknoopt: deze vice-president wordt door het Witte Huis niet in vertrouwen genomen, sterker, hij wordt voor gek gezet. Zo iemand heeft natuurlijk geen macht.

Vice-presidenten zitten altijd in een lastige positie. Vandaag niets, morgen alles. Het kan zomaar gebeuren. Ze staan klaar om een dode president op te volgen. Maar klaarstaan om een president op te volgen die bezig is zichzelf op te knopen? Dat is heel ander verhaal. Alles wat Trump doet, straalt af op Pence. Elk schandaal is zijn schandaal. Pence loopt op eieren.

Wat betekent dat voor de Europese leiders? Zoals Pence op het NAVO hoofdkwartier nog eens herhaalde: Europa zal zonder twijfel haar defensie uitgaven moeten verhogen. Hier zitten Trump en Pence op dezelfde bladzijde. Er is ook weinig twijfel dat Amerika bij een artikel vijf schending in NAVO verband zal ingrijpen. Een stuk lastiger wordt het als Poetin sluw blijft uitdagen. Vice-president Pence heeft geen idee of de NAVO dan ook zou optreden. Op bezoek bij Donald Tusk in Brussel sprak Pence de zalvende woorden die je kon verwachten. De tegenspraak met Trumps voorkeur voor Brexit en een uiteenvallende EU, de olifant in de kamer, liet iedereen beleefd liggen. In zijn verklaring trippelde Pence er luchtig omheen, de nadruk leggend op samenwerking. Hij bracht de groeten van de president maar niet veel meer.

De vice-president vliegt terug naar een Washington waar alleen de chaos finely tuned is. Zijn hoogste prioriteit is zonder schade ooit president te worden, of minimaal niet besmeurd te raken met Trump-pek. Wie zich gerust gesteld voelt door Mike Pence, houdt zichzelf voor de gek.

De strijd om plek 43 op de presidenten top 45

Zoals u weet ben ik geen fan van historische vergelijkingen. 

Wel wil ik hier opmerken dat belegerde presidenten er dol op zijn om de aandacht te verleggen door op een trip door het land te gaan om zich door supporters te laten toejuichen, zoals Warren Harding deed in 1923, of door in het buitenland steun te claimen, zoals Richard Nixon in 1973 en 1974.

Warren Harding is een mooi ijkpunt voor de psycho. Harding werd in 1920 kandidaat omdat het Congres iemand wilde die ze in de hand konden houden. Goeie Harding liet zich erin praten, werd gekozen en baalde er geweldig van. Hij kon zijn maîtresse niet meer ontmoeten omdat in het Witte Huis zijn echtgenote steeds om de hoek zat (Harding is de man van de bezemkast), en niet meer whiskey drinken met zijn senaatscollega’s.

Harding was een totale mislukking. Hij benoemde vrienden op belangrijke posities en binnen de kortste keren was corruptie een dagelijks verschijnsel. Harding had heel goed door dat zijn presidentschap hem door de vingers liep, dat hij een mislukking was. Zijn bloeddruk steeg en toen hij in de loop van 1923 een ‘voyage of understanding’ opzette om zich te laven aan het volk, dat hem best een aardige gozer vond. In Alaska kreeg hij waarschijnlijk al een hersenbloeding, in San Francisco overleed hij waarschijnlijk aan een hartaanval. Ongelukkig, ontevreden en teleurgesteld. Een voorzienbare dood.

Harding moet Trumps idool zijn. Ze zullen moeten vechten om de laagste plaatsen. Harding staat nu op plaats 43 in de presidenten top 45. Alleen Buchanan staat nog lager maar ja, die liet ook de burgeroorlog ontstaan. Come tot think of it, misschien schiet de psycho voor die plek.

Zweden? Ja, Zweden. Fox News zegt het.

Oh ja, dat hadden we kunnen weten. Zweden? Terrorisme?

Nu blijkt dat de psycho op het onverbeterlijk domme Fox News een item had gezien over criminaliteit en al of niet verbanden met een immigranten gemeenschap. 

Als je je eigen inlichtingendiensten niet vertrouwt en alleen kunt afgaan wat je ziet op de talkshows en door jou vertrouwde televisie, dan krijg je dit soort verhalen. De man leeft in een bubble, een wereld van zichzelf.

Hij roept maar wat, kortom. Dit gaat geen vier jaar duren.

Asscher begint te wanhopen

Het spijt me te horen dat Asscher zo pessimistisch is over zijn eigen kansen dat hij rekeningrijden zoals voorgesteld door Groen Links aanvalt. De aanvallen op Klaver, ook door Dijsselbloem, hebben iets wanhopigs. Maar met het rekeningrijden en het argument dat ‘de gewone man’ dan niet meer ‘normaal’ naar zijn werk kan is meer aan de hand.

Als je dat zo hoort klinkt het als de boodschap van iemand die zelf niet meer gelooft in zijn kansen. Die advertentie met die mallotige tekst was al een teken, dit voegt er aan toe.

Maar op de merites: het wordt tijd dat rekeningrijden wordt ingevoerd. 

In het kader van mijn deelnemen ook naar Klaver gekeken bij Buitenhof. Ging hem goed af. De vragen van de interviewer van dienst waren weinig effectief maar Klaver haalde eruit wat hij kon. 

Flynn en de FBI

Het lijkt erop dat generaal Flynn een op zijn minst onhelder, op zijn slechts leugenachtig verhaal heeft gehouden tegen de FBI toen die in januari hem ondervroegen over zijn innige band met de Russen.
Liegen tegen de FBI kan strafrechtelijk vervolgd worden. Dat betekent dat Flynn onder ede gehoord kan worden, hij kan getuigen in ruil tegen vrijstelling van vervolging. dan moet hij alles zeggen.
Dat is de volgende stap naar de contacten tussen de Trump campagne en de Russen voor de verkiezingen.
Gaat nog leuk worden.

Scenario’s in circus Trump

Hoe lang kan circus Trump nog doorgaan? Langer dan je zou denken. De man is nuts, ongeschikt en niet in staat om iets te leren. Dat is de uitgangspositie.

Neem een paar gegevens. De vice president is kwaad. Hij werd in zijn hemd gezet, zowel door de baas als door de staf. Hij heeft het meeste voordeel van een verwijdering van Trump maar dat maakt hem ook meteen verdacht. Hij kan dus niet veel doen in het openbaar, hoogstens achter de schermen. Hij gaat een parallelle regering opzetten, a la Dick Cheney toen hij de macht overnam van kleine Bush.

De staf van Trump is incompetent. Dat geldt voor Reince Priebus, chief of staff, en voor het overgrote deel van de National Security Staff. Priebus heeft laten zien dat hij geen controle heeft en kan hebben. De National Security Council zal chaos blijven zo lang een nieuwe adviseur niet zijn eigen mensen mag benoemen.

De ‘adviseurs’ van Trump zijn chaotische idioten. Bannon loopt voorop, gevolgd door die mallotige Steve Miller die zich afgelopen weekend belachelijk maakte. Zogenaamde stabilisator Kellyann Conway stond de afgelopen compleet voor schut. Ze heeft of geen invloed, of wordt zelf in het donker gehouden en lult maar wat. ‘Ik heb vanochtend met de president gesproken’ ligt haar in de mond bestorven maar het is nu duidelijk dat die president niets van belang tegen haar zegt. Ze is niet meer geloofwaardig.

De joker in het dek is denk ik de schoonzoon. Niet dat hij iets begrijpt van democratie of bureaucratische processen, maar hij weet waar zijn belang ligt. En dat belang is Trump redden van zichzelf. Gebeurt dat niet, dan ligt ook de toekomst van schoonzoon in duigen.

Ten slotte is er het Congres. Daar hebben labbekakkerige, laffe Republikeinen de macht. Zij zullen zich pas tegen Trump gaan keren als het onvermijdelijk is dat hij valt. En als ze dat doen is hij al gevallen.

Dat zijn de gegevens. Wat zijn de scenario’s? Het beste voor de psycho zelf is dat schoonzoon hulp haalt. James Baker werd door David Gergen genoemd maar dat was niet oprecht. Baker is te oud. Gergen is precies de man die nodig is om orde te scheppen. Zo zijn er nog wel een paar mensen in Washington. De grown ups moeten het overnemen. Maar dat zal pas gebeuren als de kliek van Bannon & Co is verwijderd. De twee gaan samen. Wie moet de psycho daarvan doordringen? Alleen Ivanka en schoonzoon kunnen dat. Eigenlijk helemaal opnieuw beginnen met de transitie.

Het slechtste scenario is als uit onderzoek blijkt dat de Trump campagne al maanden contacten met de Russen had. Dan is deze president niet legitiem. Maar ook de vice president is dat niet meer. Het Congres eigenlijk ook niet maar dat kan claimen dat het op eigen titel is gekozen. Impeachment geeft een niet legitieme vice president de macht. De enige oplossing is: Pence neemt ontslag, het Congres benoemt een nieuwe vice president, waarna Trump ontslag neemt.

Er tussenin liggen verscheidene scenario’s. Alles kan doorrommelen tot de psycho in dwangbuis wordt afgevoerd. De man is ziek. Het is lastig om een grondwettelijk gerechtvaardigde afzetting te arrangeren. In 1919 kon Woodrow Wilson rustig blijven zitten terwijl hij half verlamd was en geheel ongeschikt. Dan wordt Pence president. Dat Pence president wordt, is onder alle omstandigheden en alle scenario’s het favoriete pad van de Republikeinen. Het zou gewoon de klassieke vleugel de macht geven. Ze zijn er niet voor gekozen maar dat heeft Republikeinen nog nooit ervan weerhouden om die macht te gebruiken.

Trump kan gewoon dood neervallen. Ik heb het nooit uitgesloten. De man is zeventig, te zwaar, doet niet aan lichaamsbeweging en zit iedere avond in een witte kamerjas zich op te winden voor televisieprogramma’s die hem belachelijk maken. Dringt het tot hem door dat er grond is voor twijfels aan zijn succes? Hij zal er zich lang tegen verzetten, de werkelijkheid ontkennen, maar als het duidelijk wordt, bijvoorbeeld door een echte crisis, dan kon hij zomaar instorten. Trump dood. Pence president. Alles vergeven en vergeten, Republikeinen gaan gewoon door waar ze gebleven waren.

Hoe lang kan de status quo doorgaan? Niet zo heel erg lang, vermoed ik. Er komt een echte crisis waar de psycho niet in zijn restaurant vergadert maar in de situation room en de foute beslissingen neemt. Iran, Noord Korea of Chinese eilandjes. Misschien weerhoudt minister Mattis hem van dommigheden, of de CIA directeur. Deze door hem benoemde mensen zijn niet loyaal aan een president die duidelijk niet in orde is. Ze zullen denken aan hun eigen reputatie, hun plicht als minister en, jazeker, het landsbelang. De vraag is hoe lang geheim blijft dat Trump door zijn omgeving van idioterie is weerhouden. Dat kan even duren, maar het komt zeker.

Welk van deze scenario’s is het meest waarschijnlijk? Ik denk eigenlijk het schoonzoon scenario maar dat veronderstelt dat Trump niet zo van de werkelijkheid los is dat hij naar zijn schoonzoon luistert. Anders is een langzaam opkruipende crisis de meest waarschijnlijk weg.

Hoe het ook zij, de vergelijkingen met Watergate zijn niet op zijn plaats. Mad King George lijkt me toepasselijker. Denk liever out of the box. Dit is een unieke situatie, zonder precedent. Voor de langere termijn lijkt het te duiden op iets dat veel problematischer is: de teloorgang van de Verenigde Staten. Geen enkel scenario, zelfs het meest positieve, kan wegpoetsen dat Amerikanen bij hun volle verstand een ongeschikt persoon in het Witte Huis zetten.

Wie heeft de deur van het gesticht open laten staan?

De psycho ging gisteren echt uit zijn dak. Gewoon laten gebeuren jongens, de man is niet te verbeteren, oncontroleerbaar, omringd door onderpsycho’s.

De voorziene opvolger van de Russische mol generaal Flynn heeft afgezegd. Niet vanwege familieredenen, dat is onzin. Omdat hij zijn eigen staf niet mag benoemen. Dat betekent dat hij met de verzameling idioten moet werken die er al zit. 

Mogen we dat even vaststellen? Niemand van enige kwaliteit zal deze baan aannemen met het huidige bestand. 

Please, heb geduld met Trump, geef hem meer touw, help hem

Please, Democraten, laat Trump vooral zichzelf ophangen aan zijn incompetentie. 

Het is onverstandig om een man die op het punt staat zelfmoord te plegen een zetje te geven. De kiezers van Trump zullen, zoals nu al wordt geroepen in de conservatieve media, hem als slachtoffer portretteren van een samenzwering van links.

Laat hem doormodderen, een oorlog veroorzaken, Israël helpen naar de ondergang, Iran schofferen. Help hem.

De Republikeinen, verantwoordelijk voor deze president, zullen hem moeten laten vallen. Wacht daarop. Neem de tijd.

Terwijl een groot aantal commissies in het Huis onzin over Benghazi onderzocht, weigert het Huis tot nu toe om serieus achter de mollen in het Witte Huis aan te gaan. Nee, de baas van dit soort commissies wil een onderzoek naar de lekken die deze mollen aantoonden. 

We zijn nog in een vroege fase van de ondergang van Trump. Geduld. Please.

Asscher had het kabinetsbeleid moeten omarmen en daarop verder bouwen

In de NRC gisteren een analyse van diverse lieden over de campagnes tot nu toe. 

Mij uit het hart gegrepen was het verwijt aan Asscher dat hij de verkeerde strategische keuze heeft gemaakt. Hij had het regeringsbeleid moeten omarmen en van daaruit moeten verder bouwen. Nu valt hij tussen de wal en het schip. Inderdaad, ik denk dat Samsom dat beter had gedaan, anders. Nu is Asscher steeds de lul in debatten. Alle verdediging van het kabinetsbeleid die wel geloofwaardig overkwam, heb ik gehoord van Dijsselbloem.

Ook het verlies van de SP aan de PVV blijft interessant (ook verlies van de PvdA aan de PVV). Dat zijn Trump kiezers, die in wanhoop stemmen op iemand die ze niet vertrouwen. Met name de SP heeft niets gedaan, niets gezegd om vertrouwen te winnen dat zij het beter kunnen. Dit is Roemers laatste campagne, tijd om er wat leven in te blazen.

Nee, Gert Jan Segers, de founding fathers deden niet aan One nation under God

Over geschiedenis gesproken. De krant zonder mening had gisteren drie mooie items van historisch geklungel.

In een interview beweert Gert Jan Segers, lijsttrekker van de Christen Unie, dat ‘One Nation Under God’ de slogan was van de Amerikaanse Founding Fathers.  Hij wil betogen, geloof ik, dat het goed als landen onder gods hoede de wereld runnen.

Laat dat nou ironisch zijn. Deze kreet werd in 1954 toegevoegd aan de Pledge of Allegiance om de communisten te laten weten dat god aan de Amerikaanse kant stond. Heeft niets met de Founding Fathers te maken die inderdaad niet a-religieus waren, zoals hij zegt.

Niet a-religieus. Maar om de deïst Jefferson bij de christelijke joodse traditie in te lijven gaat me wel erg ver. Hij babbelt verder over de goddelijke inspiratiebronnen van Abraham Lincoln en de afschaffing van de slavernij. Mmm. Lastig verhaal. Lincoln gaf niets om geloof, en zijn reden voor afschaffing van slavernij hadden weinig met religie te maken en alles met civic society.

Verderop in de krant bewijs Michael van der Galiën zijn vaker blijkende onkunde door de Duitsers in de Fransen tijdens de Tweede Wereldoorlog samen kerst te laten vieren. Dat deden ze, dacht ik, één keer maar tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Tenslotte eindigt Derk Jan Eppink zijn altijd inzichtrijke column (inzicht in de lobby strategie van de Republikeinen) met de woorden ‘Het is een rendez-vous avec l’histoire’. Imponerend, maar ik ken de kreet alleen in de versie van Franklin Delano Roosevelt die zijn achterban in 1936 voorhield dat ze een ‘rendez vous with destiny’ hadden. Veel mooier en ook veel toepasselijker op Eppinks verhaal. Misschien kan hij volgende keer nog eens uitleggen hoe FDR Amerika redde van zijn eigen slechtste impulsen.

Geschiedenis, altijd lastig.