Nee, ik heb geen idee of Trump serieus is met zijn verhalen over wapenbeheersing.

Het was ondertussen wel een mooi festijn. Republikeinen die niet wisten wat ze hoorden, Democraten idem dito.

Het lijkt er wel op dat de scholieren ook Trump geraakt hebben. Niemand neemt Trumps gekwaak over zijn bereidheid om zijn leven te offeren voor wie dan ook serieus, maar het zou goed kunnen dat hij hier een terrein betreden heeft waar hij werkelijk iets kan betekenen. Een terrein dat ideologisch voor hem niets betekent – hij heeft er alle mogelijke standpunten over ingenomen. Dat hij de NRA lijmde tijdens de campagne was puur strategisch, zijn eerdere, liberale Newyorkse standpunten lijken hem beter te passen.

Er is één reden voor optimisme. Presidenten van de partij die een bepaald beleid frustreert zijn soms in staat om er doorheen te breken, juist omdat ze hun eigen partij kunnen meeslepen – of voor het blok zetten. Lyndon Johnson, een Texaan getrouwd met een vrouw uit Alabama, zorgde voor burgerrechten. Richard Nixon voor een doorbraak met China terwijl zijn partij de hele jaren vijftig koppen had gesneld over het verlies van dat land.

Het verschil was dat het hier ging om presidenten die enig verstand hadden. Het is waar, ook deze beide heren waren psychiatrische gevallen en het land zou er de gevolgen van ondervinden, maar ze waren ook superbe politici. Trump bezit maar één kant van die vergelijking.

We hebben dit soort bijeenkomsten eerder gezien. De Democraten dachten dat ze een deal hadden over immigratie. Mooi niet. Toen de psycho weer met iemand anders praatte, had hij weer een ander idee. Als hij volgend weekend weer in Florida zit en met Fredo praat, kan alles weer anders zijn.

Eerst zien, dan geloven.

De laatste zin van mijn vorige stukje was dat het eenzaam wordt in het Oval Office.

Het vertrek van Hope Hicks, lieveling maar vooral vertrouweling van de psycho, laat hem helemaal alleen achter, omringd door vervelende mannen als John Kelly en, yuk, Jef Sessions. En Mueller staat op de stoep.

Geen wonder dat de psycho liever vast nadenkt over de volgende campagne. Dat is het enige wat hij leuk vindt.

Morgen in de Standaard

In het Witte Huis van Donald Trump is niets wat het lijkt. Het wegnemen van Jared Kushners bevoegdheid om kennis te nemen van topgeheime informatie is meer dan dat. Primair gaat het hier om een erkenning van chef staf John Kelly als de belangrijkste man in de omgeving van president Trump. Kelly kreeg zijn zin: Trump liet de beslissing over deze bevoegdheden aan hem over, wetend dat Kushner dat direct zou merken. Dat is het tweede interessante aspect van deze zaak: de president liet zijn schoonzoon bungelen.

Na de pijnlijke ervaringen met Rob Porter, Trumps stafsecretaris, die vanwege herhaaldelijk huiselijk geweld niet door de FBI-controles kwam en eerder in februari ontslag moest nemen, kon het Witte Huis eigenlijk niet anders. Er bleken meer dan honderd mensen rond te lopen die niet of nog niet vrijgegeven waren voor topgeheime inlichtingen en daar toch toegang toe hadden of in hun functie zouden moeten hebben. Voor militairen als Kelly en veiligheidsadviseur Herbert McMaster was dat een steen des aanstoots. Het gehannes rondom Porter gaf Kelly de kans om dit proces weer serieus te nemen en, en passant, Jared Kushner een duw te geven. Want ondanks Kushners gebrek aan de juiste kwalificaties, mocht hij aanzitten bij briefings over Amerika’s grootste geheimen.

Het directe probleem met Kushner was dat hij de documentatie voor het FBI-onderzoek herhaaldelijk had moeten aanpassen omdat hij ontmoetingen en gesprekken met Russen en andere buitenlanders niet gemeld had. Daar kwam bij, volgens een artikel in The Washington Post van 27 februari, dat McMaster had gemerkt dat Kushner contacten had met buitenlandse functionarissen zonder die met hem te coördineren of officieel te melden. Deze contacten hadden te maken met eventuele investeringen in problematische onroerend goed bezittingen in het Kushner-imperium. Inlichtingendiensten hadden vernomen dat deze buitenlanders praatten over de mogelijkheid Kushner te beïnvloeden. Begin februari liet het ministerie van Justitie weten dat dit alles betekende dat de vertraagde vrijstelling voor de topgeheime informatie er niet zou komen.

Kushners terugzetting betekent in de praktijk dat zijn rol als Trumps belangrijkste adviseur voor een mogelijk akkoord in het Midden Oosten zal zijn uitgespeeld. Ook Kushners rol als liaison met Mexico (dat vorige week nog boos een bezoek aan Washington afzegde) moet nu onder druk staan. Chef staf Kelly vond het nodig om expliciet te melden dat hij alle vertrouwen had dat Kushner zijn werk kon doen – wat juist door deze verklaring duidelijk niet het geval was.

Met de isolering van Kushner lijkt het Trump-Witte Huis ook een voorschot te nemen op de volgende fase van het onderzoek van speciale aanklager Mueller. Alles wijst erop dat Mueller hem in het vizier heeft. Vermoedelijk was het Kushner die al voor Trumps inauguratie oud-veiligheidsadviseur Flynn opdracht gaf de Russen te verzekeren dat Obama’s sancties zouden worden afgezwakt. Mogelijk problematisch is de ontmoeting met Russen in de zomer van 2016 waar de mogelijkheid werd besproken om vuiligheid over de Clinton campagne te krijgen. We weten niet of en hoe Kushner betrokken was bij het ontslaan van toenmalig FBI-directeur Comey en de mogelijkheid dat daarbij een gerechtelijk onderzoek werd gedwarsboomd. Enige afstand tot Kushner kan straks geen kwaad.

Sinds Flynn in november besloot samen te werken met onderzoeker Mueller werd Kushner steeds meer op de achtergrond gehouden, zozeer dat we hem de afgelopen weken helemaal niet meer zagen – een opmerkelijk verschil met voordien toen hij opdook bij werkelijk elke bijeenkomst of foto-gelegenheid. Het is mogelijk dat Trump met zijn fijn gevoel voor zelfbehoud heeft besloten dat zelfs zijn familie een potentieel probleem oplevert. De omgang met president Trump heeft inmiddels menigeen in diens omgeving besmeurd. Dat nu ook familieleden het veld moeten ruimen, is pijnlijk voor een man die eigenlijk alleen familie vertrouwt. Naar verluid is First Lady Melania witheet over de affaires die Trump kort na de geboorte van hun zoon zou hebben gehad met een porno-actrice en een Playgirl. Ze bleef weg uit Davos, nam een aparte auto naar de State of the Union en zou zelfs het Witte Huis vermijden. Het wordt steeds eenzamer in het Oval Office.

De haatzaaier was in Rusland. Een nep parlementariër herkent een nep parlement.

Hij was er maar wat trots op. Het is de volgende stap in het zielig-verhaal van Wilders. Alles kwijt: kiezers, momentum, vrienden. De perfecte volgeling van Poetin.

Gelukkig, ook Monica Lewinsky geeft me nu gelijk. Ze vindt nu ook, achteraf kijkend, dat haar affaire met ranzige Billy een ‘misbruik van macht’ was. Vond ik altijd al.

Feministen sloegen me om de oren met het argument dat het consensual seks was en daarom geen harassment of misbruik. B.S. zou ik in navolging van de Parkland scholieren zeggen. Billy was een machtig man die een ondergeschikte misbruikte.

Ik vond toen dat hij moest opdonderen. Het artikel dat ik erover schreef in de Volkskrant kwam me op veel kritiek te staan. Billy was toch progressief? Nou dan. Klik hier voor dat verhaal.

Inmiddels heeft #metoo dat soort onzinverhalen de nek om gedraaid. Gelukkig.

Monica Lewinksy weet inmiddels ook beter. Zij heeft de last van Billy’s gedrag gedragen, het land bleef zitten met een machteloze president.

Wie nog twijfelde over de vraag of de Republikeinen werkelijk Amerika’s grootste probleem zijn, een opportunistisch, zelfzuchtige, obstructieve, de grondwet maltraiterende bende zijn, die kan na Parkland daarvan verzekerd zijn.

De reacties van Republikeinse politici waren precies zoals verwacht en zoals de NRA het wenst. De psycho in chief sloeg onzin uit, varieerde van dag tot dag in zijn oplossingen, en, het valt te voorspellen, gaat helemaal niets doen.

Paul Ryan, ooit door weldenkende Republikeinen (er zijn er een paar) ons voorgehouden als de denkende politicus, toont opnieuw zijn ware gezicht nadat hij in december de rijken rijker had gemaakt en het sociale stelsel verder uitgekleed: hij liet aanvankelijk niet van zich horen en later bleek hij de buikspreekpop van de NRA.

Mitch McConnell, expert in het schenden van de grondwet door zetels in het Supreme Court te stelen, heeft u evenmin gehoord. Hij past wel op. Maar let op: als het er op aankomt zal hij precies datgene doen wat de Republikeinen in november van pas komt, het maakt niet uit wat.

De echte opportunist is gouverneur Rick Scott van Florida die in november de Democraten een Senaatszetel wil afnemen. Hij was acht jaar lang een voorbeeld van Republikeins dogmatisme als gouverneur. Nu is hij ineens een voorstander van meer wapenwetgeving. Geen raadsel waarom. Hij wil in november winnen en hoopt zo gebruik te maken van Parkland. In de Senaat zal hij keurig doen wat de NRA vraagt, net als zijn collega Marco Rubio, een windvaan als er ooit een was.

En dan de ondergouverneur van Georgia. Die dreigt een wet die 50 miljoen belastingvoordeel aan Delta geeft, terug te draaien als de luchtvaartonderneming niet de goodies voor NRA leden in ere herstelt. Het is een voorspelbaar patroon, maar wat mij echt interesseert is hoe Delta aan die 50 miljoen uit de overheidspot kwam. Dat is het echte probleem met Amerikaanse politiek.

Potsierlijk is een te vriendelijk woord voor Donald Trumps ferme stelling dat hij, als hij bij de school in Parkland had gestaan, ongewapend en al naar binnen gerend zou zijn om de schutter te stoppen.

Letterlijk alles is fout aan deze nonsens. Alleen een psychopatische nacist kan zichzelf zo in het middelpunt plaatsen en een mogelijke daad claimen waarvan iedereen, behalve hijzelf, weet dat het pure fantasie is. Donald Trump heeft nog nooit iets voor een ander gedaan als het niet direct gewin voor hemzelf opleverde. Punt.

Delta, United en Hertz, en een haffeltje andere ondernemingen hebben hun banden met de NRA gekapt. Soms konden leden van de NRA korting krijgen, soms credit cards met NRA logo erop, dat soort dingen. Het zorgde ervoor, zoals al deze dingen doen – denk aan de voor de meeste mensen totaal nutteloze frequent flyer miles – dat mensen hun bedrijf kozen boven een ander.

Nu stappen ze uit. Maar laten we het vooral niet verwarren met het innemen van een principiële stellingname. Ze verdienen geen lof of steun of wat dan ook. Sterker, ik raad u aan te onthouden welke bedrijven zo dicht op de NRA waren gekropen.

Dit was gewoon een zakelijke beslissing omdat ze te veel niet NRA klanten kregen die bezwaar hadden tegen deze banden. De vijf miljoen NRA leden, van wie een flink aantal zo diep in de rimboe zit dat ze nooit vliegen of auto’s huren, zijn minder belangrijk dan de miljoenen anderen en dit is simpelweg negatieve publiciteit die het merk schade kan doen. Strictly business, zou de Godfather zeggen.

Ik vertrouw ze ook voor geen moer, deze bedrijven. Weet u nog dat autobedrijven en andere clubs hun advertenties afzegden toen rechtse radio roeptoeters racistische of anderszins verwerpelijke uitspraken deden of meisjes die pleitten voor beter beschikbare voorbehoedsmiddelen, oa via Obamacare, voor ‘sluts’ werden uitgemaakt. De adverteerders waren al snel weer terug toen niemand keek.

Houdt ze in de gaten, United, Delta, Hertz, Avis, dat soort clubs. Voor je het weet zien ze bij de NRA weer mogelijkheden wat extra binnen te schoffelen.

Ik lees dat Michael Wolff, de auteur van het roddelboek Fire and Fury, de rest van zijn interviews in Nederland heeft afgezegd omdat hij door Twan Huys in College Tour te lastig ondervraagd werd, vooral over zijn idiote suggestie dat Nikki Haley een affaire met de psycho zou hebben gehad.

Wat een zielepoot. Wel op papier van alles en nog wat beweren maar als het op doorvragen over de wildste aantijgingen en over bronnen komt het laten afweten. Al die mensen die het boek in het Nederlands gekocht hebben (50.000 schijnt het) weten nu meteen wat ze er aan hebben.

De nieuwe aanklachten van Mueller tegen Manafort en Gates voegen weinig toe aan het beeld dat we al hadden van deze twee witwassers. Er komen belastingzaken bij.

De achterliggende strategie van Mueller blijft dezelfde: druk zetten op Manafort en Gates om mee te werken aan de meer interessante delen van het Trump-onderzoek. Wordt vervolgd.

Toevoeging vrijdagmiddag: Gates gaat schuldig pleiten en samenwerken met Mueller. Eerste doel bereikt!