Na een paar dagen Berlijn is het tijd om wat klein vuil weg te werken.
Kaag en Rutte
Het lijkt erop dat de voordacht van CDA-grafdrager Hoekstra voor de opengevallen Eurocommissie post door Rutte fijntjes zo gearrangeerd is dat Kaag werd genaaid. Volgens de NRC was Kaag geïnteresseerd, had ze zich uitgesproken en had Rutte dat zogenaamd in beraad genomen. Het schijnt dat Kaag bij nader inzien – bij bestudering van wat de uitgeklede positie werkelijk betekende, beter laat dan nooit – twijfels had of ze het zelf wel wilde doen. Ze had wel een paar andere D66’ers in de aanbieding.
D66 kan zich genaaid voelen in de persoon van Kaag. Door Rutte. Maar Rutte zit en zat en zit er alleen maar omdat Kaag de leugenaar liet zitten toen er de kans was hem weg te stemmen met een motie van wantrouwen. Eigen schuld, dikke bult. Het kost de partij de helft van de kamerzetels na een kabinet dat niets tot stand bracht.
Rutte’s pad van destructie is imponerend. De PVV opzijgezet (al wordt die nu door de volstrekt ongeloofwaardige Yesilgoz weer een levenslijn toegereikt), het CDA kapot gemaakt, de PvdA de rug gebroken en nu D66 weer tot minipartij gemaakt, en Kaag, met hulp van de Telegraaf, gekleineerd. Knap werk, Rutte.
Ook genaaid deze week, Salima Beljah, redelijk gerespecteerd kamerlid voor D66. In opdracht van het D66 bestuur (waar hebben we die betrokkenheid/manipulatie van het bestuur eerder gezien?) had ze zich gekandideerd voor de lijsttrekkerspositie voor Europa. Sophie in ’t Veld, al veel te lang in Brussel, had de deur achter zich dichtgeslagen om naar Volt over te stappen. Een andere kandidaat was een ruziemaakster. Hup, Beljah moest die maar afstoppen. Het was niet nodig, het afstoppen deed uiteindelijk een oud gediende uit de Pechtold-tijd.
Het was een schadelijk uitstapje voor Beljah. Ze verdiende beter, maar kan zich in elk geval op de commissie fraudebeleid storten (daar is Rutte weer ….). Als ze tenminste wordt herkozen in die minipartij (en zijn bizarre lijstperikelen).
Trump en de GOP
Een vergelijkbaar verhaal, op grotere schaal en met werkelijk iets op het spel, is de manier waarop de Republikeinen de speelbal blijven van de proto-autocraat en mini-miljardair Donald Trump. Deze week kwamen wat verhalen door over iets waar ik al eerder over schreef: de partij wil winnen en dat kan niet met Trump, en, zoals steeds duidelijker wordt, evenmin met de zeven dwergen. Niet vergeten, nooit vergeten, dat Trump enkel en alleen nog politiek actief was omdat de Republikeinen te laf waren hem te dumpen na zijn mislukte staatsgreep.
Het enige wat de Trump-partij kan is destructie plegen. Trump zelf heeft zich achter de opstandige Republikeinen geschaard, waarbij superlellebel Greene en in-de-bioscoop-frummelaar en 37-jarige grootmoeder Laurence Boeber Speaker McCarthy onderuit dreigen te halen. Het is de zoveelste keer dat de Republikeinen in plaats van iets voor te stellen, de tent dichtgooien. Superdestructiepleger Newt Gingrich was de eerste die begon te gooien met handgranaten. Nooit leverde het iets op. Misschien brengt het Trump schade toe.
Niemand hoeft medelijden te hebben met McCarthy. Zijn jello ruggengraat is welbekend. Op 7 januari 2021 veroordeelde hij de staatsgreeppleger, een week later lag hij in Mar a Lago aan zijn voeten. Na vijftien stemmingen werd hij dit voorjaar Speaker, nadat hij de helft van zijn macht had weggegeven. Het zou mooi zijn als hij de kortst zittende Speaker werd.
Trump en de autocratie
Joe Biden deed deze week wat de Republikeinse dwergen niet durven: Trump neerzetten als een gevaar voor de Amerikaanse democratie. Zolang Biden de kandidaat blijft (daarover zo meteen meer) zal dit het thema worden van de campagne: stop Trump, nog een keer.
Ook generaal Milley, die deze week afscheid nam als Joint Chief of Staff, haalde uit naar de anti-democraat. Een paar artikelen in de New Yorker en the Atlantic hebben laten zien hoe Milley, na door Trump genaaid te zijn bij het schoonvegen en de bijbeldemonstratie voor het Witte Huis, in de laatste maanden van Trumps chaos moest voorkomen dat de psycho oorlogen begon om zijn hachje te redden. China moest gerustgesteld worden, Iran werd net niet aangevallen. Milley had alles in stelling gebracht om Trumps staatsgreep, die hij aan zag komen, te dwarsbomen. Voor de Republikeinen is het allemaal irrelevant.
Of zouden ze toch voor die gouverneurs gaan?
Weg met Biden
Deze week verdere voortgang in de pogingen om de bejaarde man opzij te schuiven en een nieuwe generatie een kans te geven. Meer artikelen over het risico dat we met hem juist krijgen wat hij in zijn speech wilde afschilderen als ergste perspectief: een nieuw Trump presidentschap.
U weet, ik denk niet dat Trump de nominatie krijgt. U weet dat ik al lang geleden Biden had weggewenst. Er zijn zoveel mooie alternatieven. Ik ben niet de enige. Als u bevestiging wilt dat ik niet al te wild speculeer, lees het artikel in The Guardian van Timothy Garten Ash. Hij waarschuwt dat we bang moeten zijn voor Trump 2.0 en dat betekent het einde van de Verenigde Staten zoals we het land kennen. Het zou de VS als derde wereldland overigens wel de leiding geven die daarbij hoort.
Boerenkool
Met enige genoegen zag ik dat de partij van boerin Caroline en haar drie JA 21 opportunisten inmiddels flink gezakt is in de peilingen. Hoe harder je klopt op het holle vat hoe luider het leeg klinkt.
Ik vermoed dat ook de partij van Omtzigt nog wel een flink aantal zetels zal dalen. Het was overigens weer bizar dat Yesilgoz een uur zendtijd kreeg bij de als altijd niet imponerende Twan Huys.
Al dat geneuzel over bestaanszekerheid is inmiddels pijnlijk. Als iedereen het daarover heeft, dan heeft niemand het ergens over. VVD die bestaanszekerheid omarmt? Dat moet iets heel anders zijn dan wanneer de PvdA of het CDA dat doet. Het woord moet verbannen worden.
Nu we het er toch over hebben. Wat een onzinnig, nutteloos plan om de publieke omroep te ‘hervormen’. Maak er zes klonten van en het is allemaal opgelost. Ook de rest van de onzin, lagere drempels en dergelijke, verlossen ons niet van de domheid van de NPO.