Trumps alles onthullende interview. De magie is verdwenen, we zagen een zielige oude man.

Ik weet niet welk genie bedacht had dat het verstandig zou zijn om de psycho een interview te laten afnemen in de Washingtonse juli-hitte door een van de beste televisiejournalisten, Chris Wallace. Wallace werkt voor een van de slechtste journalistieke ondernemingen, Fox News, maar dat weerhoudt hem niet om scherp en rigoureus te zijn. Fox News is een lachertje, Wallace was bloedserieus.

Misschien had het stabiele genie zelf bedacht dat dit een goede manier was om … Ja, om wat precies? Een vervanging voor zijn kermisbijeenkomsten? Maar daar kan hij zonder tegenwerpingen de domste dingen zeggen, eindeloos door oreren en als het een ‘persconferentie’ betreft na een uur weglopen zonder vragen te beantwoorden. Een uitbreiding van de softbal vragen die Tucker Carlson en Sean Hannity van de politieke afdeling van Fox hem graag toegooien? Wie Wallace eerder heeft gezien, zou beter moeten weten.

Het interview met Wallace liet een uur lang zien wat we al weten. Trump lult maar een eind weg, weet niet waar hij het over heeft, is gespeend van empathie, zwelgt in eigenwaarde en lepelt wijsheden op die veel hebben van een kras in de plaat – steeds maar weer hetzelfde, ook al is al honderd keer aangetoond dat het onzin is.

Trump leek waarachtig geschokt toen hij werd geconfronteerd met zijn leugenachtigheid. Wallace zei ronduit dat het niet waar was dat Biden in een document had geschreven dat hij de financiën van de politie wilde weghalen – ‘defund the police’. Het interview werd onderbroken omdat het genie het document erbij wilde hebben. Inderdaad bleek dat niet die leugen te bevatten en dus stapelde hij de ene na de andere klacht over Biden, een stiekeme Marxist, op elkaar.

Nog afgezien van het ontbreken van enige gevoel van medeleven met 140.000 doden en vele honderdduizenden zieken – het is wat het is, een dooddoener die de gebruiker automatische diskwalificeert -, liet Trump blijken niet veel van het coronavirus te begrijpen. Hij bleef maar zeuren over zijn testen en beweerde dat de mortaliteit in de VS de laagste was in de wereld – Wallace corrigeerde hem. Hij begrijpt niet dat virusdragende jongeren ouderen kunnen besmetten. Hij weet niet dat de uitslagen van testen vaak zeven dagen op zich laten wachten bij gebrek aan laboratoria. En ja, het virus zal wel ooit verdwijnen. Wallace lachte en zei nog net niet: in the long run we’re all dead.

Om het geheel af te ronden riep Trump dat het niet vanzelfsprekend was dat hij zich bij de uitslag van de verkiezingen neer zou leggen. Ik vind het moeilijk in te schatten wat je daarvan moet denken. Trump is simpelweg niet in staat om een optie af te sluiten, hij wil kunnen blijven gokken dat hij weg kan komen met het weigeren een nederlaag te aanvaarden. Zou hij dat ook doen als alles duidelijk is en zijn omgeving dat accepteert? Ik denk het niet maar het is niet Trumpiaans om de mogelijkheid van het aanvallen van de uitslag te laten lopen. Zo heeft hij zijn faillissementen overleefd.

Trump kan zich ook niet losmaken van zijn obsessie met stemmen per post, niet omdat het problematisch zou zijn of problemen niet kunnen worden opgelost, maar simpelweg omdat je maar nooit weet of zijn gevecht ertegen wat oplevert. Gooi alles in de strijd, wie weet. Zoals hij in een bui van eerlijke analyse zei: als iedereen kon stemmen die mag stemmen dan zouden de Republikeinen nooit meer iets winnen.

Het interview presenteerde Trump in al zijn inmiddels bekende glorie. Het was fascinerend om te zien hoe hij volstrekt voorspelbaar reageerde op elke vraag – en te zien hoe Wallace zich had voorbereid. Het was ook fascinerend om je te realiseren dat het niet meer werkt. Voor mij werkte het nooit maar zelfs voor die-hard Trump aanhangers moest het pijnlijk zijn om naar hun held te kijken, met steeds meer zweetdruppels op zijn voorhoofd. Wat er ooit aan magie was, is niet meer.

Hier zat een gestoorde oude man, diep verzonken in de wijsheden die hij zichzelf heeft toebedeeld, overtuigd van zijn genialiteit, niet bereid (en niet in staat) om de werkelijkheid tegemoet te treden. Een man die denkt dat het wonder van 2016 zich zal herhalen. Die de dip in de peilingen als president in 2020 verwart met de dip in 2016 toen hij uitdager was van een fataal gehandicapte tegenstander.

Wallace had nog een leuke troef over Trumps claim dat hij een cognitieve test zo goed had afgelegd dat de doktoren paf stonden. Waarschijnlijk gaat het om een standaard test die Trump in 2018 aflegde. Wallace had hem opgezocht en ook gedaan. Je moest een plaatje van een olifant herkennen. Maar de laatste vijf vragen, die waren pas echt moeilijk, zei het stabiele genie. Ja, zei Wallace, terugtellen van 100. 100, 93, hielp hij.

Geen wonder dat volgens de meest recente opiniepeilingen de gemiddelde Amerikaan de geestelijke capaciteiten van Joe Biden hoger inschat dan die van de huidige president. Vorige week werd de over het paard getilde campagnemanager die de desastreuze Trump-show in Tulsa had georganiseerd ontslagen. Deze week zou degene die dit interview bedacht heeft (of Trump er niet uitgepraat heeft) verwijderd moeten worden. Maar ik denk dat Jared Kushner zo snel niet verdwenen is. Persoonlijk vind ik dat prima. Kushner is aangetrouwde familie maar lijdt aan hetzelfde ziektebeeld als zijn narcistische schoonvader. Hij is verantwoordelijk voor allerlei beleidsterreinen en heeft werkelijk niets tot stand gebracht. Het is passend dat hij nu Trump naar de uitgang helpt.

Dit interview vond plaats tegen de achtergrond van de inzet van onduidelijke troepen van Homeland Security, niet te identificeren en optredend buiten hun directe opdracht door burgers van Portland, Oregon, te arresteren. De groene mannetjes die Poetin gebruikte in de Oekraïne bestaan nu ook in de VS. Ik moest ook meteen denken aan de mannen met automatische geweren die in maart het congresgebouw van Michigan bezetten.

Allemaal omineuze tekenen in een land waarvan de leider in het midden laat of hij de uitslag van verkiezingen gaat respecteren. Nee, er is nog geen staatsgreep, nog geen burgeroorlog, maar gewapende confrontaties in een land dat tot zijn nek in de vuurwapens zit, lijken waarschijnlijker dan ooit.