De president van de Verenigde Staten kan het niet helpen. Hij is een narcistische psychopaat, een pathologische leugenaar die zichzelf alles wijs kan maken. Dat is een ziekte. 

Sarah Sanders, de woordvoerder van deze psycho, dat is een ander verhaal. Zij weet beter. En toch loog ze, bedroog ze, zeikte ze af en uiteindelijk, toen het alleen maar idioterie opleverde, schafte ze persbriefings en vragen stellen helemaal af. Ze ging alleen nog naar de Trumpistan-omroep om haar, Trumps verhaal, te vertellen. 

Mevrouw Sanders wilde herinnerd worden voor haar eerlijkheid en transparantie. Misschien moet ik mezelf corrigeren, misschien is Sanders zelf ook niet helemaal bij haar verstand en weet ze niet beter.

Het Mueller rapport laat er geen misverstand over bestaan dat ze aantoonbaar gelogen heeft over de ‘countless’ werknemers van de FBI die dankbaar waren dat Trump directeur Comey had ontslagen. Het was patente onzin, zoals de NYT reporter die er indertijd over doorvroeg heel goed wist.

Sanders heeft een erfenis. Ze is deel van de ondermijning van de civic society die nodig is om een levende democratie te handhaven. Zonder beschavingsregels is dat niet mogelijk. Dat Trump dagelijks die democratie ondermijnd is tot daar aan toe. Hij is ziek en de deels opportunistische, deels ongelooflijk domme kiezers van de man hebben hem in het Witte Huis gezet. 

Het was een keuze van Sanders om daaraan mee te doen, zoals iedere official die zich door Trump laat compromitteren eindeloos met die daad achtervolgd moet worden. Sanders wil, schijnt het, gouverneur van Arkansas worden, net als pappa dat was. Het is de bewoners van die diep zuidelijke staat gegund. Ze krijgen eerlijkheid en transparantie. Good luck daarmee.