Ron DeSantis, de autoritair aangelegde cultuur oorlog voerende gouverneur van Florida, heeft zijn campagne voor het presidentschap beëindigd. Nou ja, de kiezers hebben hem vertelt dat hij maar beter terug kan gaan naar Florida, waar volgens hem ‘woke goes to die’. Soms is het nieuws niet echt nieuws maar gewoon iets dat er aan zat te komen.
Ik heb nooit geloofd in de kansen van DeSantis en ik heb het opinieartikel in de NRC en de blogs om het te bewijzen. Zijn falen heeft meerdere lagen. Primair was het een cruciale fout om zichzelf als mini-Trump te presenteren. Daarmee maakte DeSantis niet alleen zichzelf ondergeschikt aan het baasje, want hij wilde en kon de psycho niet kritiseren, maar vertelde hij al meteen aan de kiezer dat als ze het echte product wilden, ze gewoon op Trump zelf moesten stemmen.
Daarnaast bleek DeSantis een vervelende man, saai, eigengereid en arrogant. Iemand die geen behoorlijke toespraak kon houden, het lastig vond om met gewone mensen te praten en zelfs moeite had om een glimlach op zijn gezicht te toveren zonder dat die leek op een gemene trek van iemand die je zak wilde rollen.
Enigszins geruststellend is dat DeSantis ook vooral last bleek te houden van zijn intolerantie, haatzaaiende en verdeeldheid veroorzakende culturele oorlogsagenda in Florida. Hij verbood boeken, nam een universiteit over, liet geschiedenislessen herschijven om de zieltjes van blanke kindertjes niet te laten kwetsen door kennis van een racistisch verleden. Hij verbood drag queens en zette homofobie om in fobie over trans. Verbood seksuele voorlichting en maakte het strafbaar voor docenten om te praten over homohuwelijken. Hij voerde, zei hij, oorlog tegen woke. En vervolgens begin hij een kortzichtige ruziet met Disney dat bezwaar aantekende tegen zijn ‘don’t say gay’ wet. Hij zou Amerika meer maken zoals hij Florida had gemaakt – genoeg om iedereen angst aan te jagen.
Nu is dat gedoe over woke vooral een gemakkelijke manier voor rechtse columnisten en opjuiners om met een enkel woord mensen bang te maken. Anti-woke heeft zichzelf in de staart gebeten door zo woke te worden dat het door mensen verworpen wordt. DeSantis kwam er niet ver mee.
Als de gouverneur zich had gepresenteerd als een capabele bestuurder die dingen gedaan krijgt en excessen voorkomt, dan had DeSantis zeker een kans gemaakt. Amerika schreeuwt om competente gouverneurs die president willen worden, lui als Chris Sununu en Brian Kemp. Mensen die Trump neerzetten voor wat hij is, een ordinaire volksmenner wie niets te dol is om zijn cultverering op peil te houden. DeSantis miste een kans voor open doel om in dat gat te springen. Het had lef vereist, het lef om de confrontatie aan te gaan. Maar hij was zo laf als de rest van zijn partij en kan nu terug naar Florida waar hij het afgelopen half jaar heeft uitgeblonken door juist afwezig te zijn als gouverneur.
Het vertrek van DeSantis verandert weinig aan de campagne. Haley moet morgen in New Hampshire buitengewoon scoren, dat wil zeggen dik in de veertig procent, om nog serieus mee te doen. Anders heeft de couppleger de nominatie op zak en kunnen de politici in de rij om zijn ring te kussen. Notoire gewetenloze opportunisten als senatoren Ted Cruz en Marco Rubio hebben dat al gedaan (weet u nog wat ze in 2016 zeiden over Trump?). DeSantis mag nu ook op de knieën.
De loser mag zich koesteren in de illusie dat hij een van de prominente kandidaten zal zijn in 2028 als Trump er zeker niet meer bij zal zijn. Maar de erfenis van deze onzalige campagne zal niet snel vergeten zijn. Ik heb zo’n vermoeden dat we DeSantis niet meer terugzien.