Trump versus de rechtsstaat

De uitspraak van het Supreme Court van Colorado valt toe te juichen vanuit het perspectief van recht en rechtvaardigheid. Hij kon ook niet anders uitvallen. In het Veertiende Amendement staat in artikel 3 dat wie een eed gezworen heeft om de grondwet te handhaven zijn recht op een hoog ambt kwijt is als hij of zij in opstand is gekomen tegen de Verenigde Staten en daarmee zijn of haar grondwettelijke eed heeft geschonden. Trump mag niet op het stembiljet (van de voorverkiezingen, overigens, laten we niet te hard lopen).

Het lijdt geen twijfel dat Donald Trump met zijn staatsgreep op 6 januari zich hiervoor kwalificeert. 

Maar er is heel wat te vertellen rondom deze uitspraak en de gevolgen ervan.

Laat ik beginnen met nog maar eens vast te stellen dat de Republikeinse senatoren die Trump op 23 februari 2021 vrijspraken waardoor hij aan impeachment ontkwam voor zijn staatsgreep de belangrijkste schuldigen zijn van de Trump-soap die we nu al weer een dik jaar meemaken (sinds hij zich in november 2022 kandidaat stelde om vervolging te voorkomen). De lafaards in de senaat hadden het in hun macht om deze man buitenspel te zetten, en nog wel voor de best mogelijke redenen. Ze durfden het niet. Daarmee maakten ze het middel van impeachment ongevaarlijk en kan een volgende president, Trump of niet, doen wat hij wil.

Hun gespeelde verontwaardigdheid over deze uitspraak is opnieuw tenenkrommend.

Persoonlijk vind ik het Veertiende Amendement niet de goede manier om van Trump af te komen. Nu we met de man zitten, met dank aan zie hierboven, moet de kiezer maar beslissen of hij een einde wil maken aan de democratische rechtsstaat in Amerika. Ik denk dat Trump die strijd zou verliezen, hetzij in de voorverkiezingen, hetzij in de landelijke verkiezing van november. En als de kiezer het anders wil: kruis erover. Dat is het dan voor Amerika. Dan kan Trump zijn tegenstanders vervolgen, illegalen opsluiten in concentratiekampen, de begroting opblazen en alle ambtenaren ontslaan en vervangen door loopjongens.

Geheel voorspelbaar wentelen de Trump-acolieten zich weer in slachtofferschap. Er is weinig tegen te doen. De rechtsstaat doet zijn werk en dat moeten we appreciëren, ook als de Trumpies net doen alsof het allemaal onterecht is en een heksenjacht. Alles wat Trump niet aanstaat is een heksenjacht.

Deze uitspraak komt nu ongetwijfeld bij het Supreme Court in DC terecht, waar drie van de rechters door Trump benoemd zijn (twee daarvan gestolen), rechters die Trump beschouwt als ‘mijn rechters’. Hoe dat Hof zal oordelen is ongewis, maar zeker is dat welke uitspraak dan ook zal bijdragen aan verdere ondermijning van het aanzien van het Supreme Court. Dat heeft door absurde wapen- en abortusuitspraken al veel gezag verloren in de Amerikaanse samenleving. Als het nu voor Trump oordeelt, is het laatste beetje weg. Als het tegen Trump oordeelt, zal de hel losbarsten.

De rechters zullen terugdenken aan 2000 toen ze de meest politieke uitspraak ooit deden door de verkiezingen van dat jaar aan kleine Bush te geven. Dat was niet nodig geweest, maar Al Gore, keurige Democraat en trouwe democraat, legde zich erbij neer. Dat gaat nu niet gebeuren. Trump heeft geen moreel kompas, zijn acolieten zien een autoritair bewind lonken waarin ze hun gang kunnen gaan. Dat laten ze niet zomaar lopen.

Wat er ook gebeurt, de hel gaat sowieso losbarsten. Mocht Trump niet op stembiljetten verschijnen (of mocht hij verliezen – want daar gaat hij zich natuurlijk niet bij neerleggen) dan voorzie ik intens geweld in Amerika. Misschien is dat al onvermijdelijk voor de man die zegt dat hij Mein Kampf niet heeft gelezen (ik geloof hem onmiddellijk, dik boek, veel pagina’s, niet aan Trump besteedt) maar die geheel op eigen kracht dezelfde haatspraak uit als zijn voorganger dictator. 

De conclusie is en blijft dezelfde: we hadden van de man af moeten zijn, maar nu we ermee zitten moeten we hopen dat Nikki Haley hem onderuit haalt.