We hebben allemaal ons eigen voorbeeld van een politicus die door een ongelukkige samenloop van omstandigheden, of, vaker, een accumulatie van incompetentie, in een beschamende of zelfs compromitterende situatie terecht komt. Minister Hoekstra op het ijs is wat dit betreft letterlijk een kleine krabbelaar, maar ook een voorbeeld van die accumulatie nu ik hoor dat zijn pr-afdeling hem op het ijs zette.
Mijn favoriete voorbeeld blijft nog altijd de sneeuwstorm die Washington DC overviel, eind januari 1987. Ik heb nooit meer sneeuw gezien dan toen. In mijn herinnering was het een meter sneeuw, of iets dergelijks, als ik het google viel er de ergste dag ongeveer dertig centimeter, met wat er al lag goed voor een halve meter waar we doorheen moesten baggeren. Net als Nederland stond Washington al bij het minste of geringste beetje sneeuw helemaal stil. Het was sappelen. De supermarkten hadden op een gegeven moment lege schappen, niets reed meer. Ik vond het wel leuk.
De burgemeester van Washington, de coke snuivende joker Marion Barry – we kwamen hem wel eens tegen in de disco met een witte neus (of misschien hebben we dat inmiddels alleen maar als een valse herinnering aan een valse man) – zat die week in Los Angeles, in Pasadena, waar de Superbowl gespeeld zou worden. Er deed niet eens een team uit DC aan mee, de Redskins, toen ons home team, hadden de finale niet gehaald. Maar terwijl Barry op de tennisbaan stond in een zonnig Pasadena, zuchtte zijn stad onder een bak sneeuw. De publieke diensten, inclusief die voor het ruimen van sneeuw, functioneerden niet.
Nou ja, Barry stond niet lang op de baan. Als verklaring voor zijn totale afwezigheid, ook in de publiciteit, na de sneeuwstorm werd een aanval van een hernia gegeven. Achteraf weten we dat hij ingestort was na het roken van cocaïne (crack was toen de drug waar alles om draaide, waardoor Barry’s Washington de murdercapital van de VS was). In januari 1990 zou Barry in een sting-operatie van de FBI al crack rokend gearresteerd worden.
Toen hij eenmaal terug was, inspecteerde Barry de stad per helikopter. Dat viel niet in goede sneeuw bij de bewoners. Hier zie je overigens hoe weinig politici leren van elkaars fouten: kleine Bush liet zich in 2005 over de ruïnes van New Orleans vliegen, na de orkaan Katrina. Dat soort vluchten mag een goed overzicht geven, ze vallen nooit lekker bij de mensen waar je overheen vliegt.
Enfin, zo gaat dat, en nu is het slachtoffer van een dergelijke pr- ramp een man die je het ergste zou toewensen: de senator van Texas, Ted Cruz. Cruz werd door medereizigers op de foto vastgelegd toen hij woensdag uit Houston, ondergesneeuwd en zonder elektriciteit, naar Cancun, Mexico vloog. De foto’s raasden over het internet.
Iedere adviseur zal je vertellen wat de beste uitweg is als je eerste optie, de schuld geven aan de Democraten niet voorradig is: je verontschuldigen en zeggen dat je weken lang bezig was geweest de leugens van Trump en de staatsgreep op 6 januari mogelijk te maken, en dat je na al die inspanningen best wel wat rest and recreation had verdiend met vrouw en kinderen (mevrouw Cruz was nog diep en diep beledigd door hork Trump in de voorverkiezingen van 2016 – dat was nog voordat Cruz diens hielenlikker werd). In plaats van die in elk geval oprechte verklaring, kwam er allerlei b…s..t over zijn dochters wegbrengen en de volgende dag weer terug gaan. Zoals Richard Nixon al leerde is het ontkennen van een probleem of het liegen erover, erger dan het onderliggende probleem. En Nixon was slimmer dan Cruz.
Cruz krijgt het voor zijn kiezen, net als het Texaanse Republikeinse establishment dat verantwoordelijk is voor de problemen van afgelopen week (de gouverneur beging ook zo’n no-no door in Austin de schuld te geven aan de elektriciteitsmaatschappij en bij Fox aan de Green Deal). Ze verdienen het als geen ander. Beste grap in de late night shows: dit is wel een heel radicale manier ’to turn Texas blue’ (is: Democratisch).
Ted Cruz is uitzonderlijk onpopulair bij zijn collega’s. Hij is een hork, was verantwoordelijk voor een schadelijke sluiting van de overheid in zijn eerste jaar als senator, en hij verloor in 2018 bijna van uitdager Beto O’Rourke. Bij de verkiezingsleugen was Cruz, na voorloper Josh Hawley, ook weinig populair, de belangrijkste senator die bleef volhouden dat het kiescollege niet geaccepteerd moest worden.
Cruz heeft ambities voor 2024. Hij heeft zijn vlag aan de Trump-mast genageld, wat de ruimte voor groei al behoorlijk heeft beperkt. Zijn tripje naar Cancun zal hem nog lang nagedragen worden. Anders dan Trump die vrolijk in vrouwelijke kruizen mag grijpen, zal de kiezer met die vervelende Cruz weinig geduld hebben. Hij zal diep door het stof gaan, de vakantievierende senator. Het zal niet diep genoeg zijn. Hopelijk zet de Texaan een mooi gesneden laars op de nek van Cruz om hem nog dieper te drukken.
Hij verdient het. Soms is de wreedheid van politiek onaangenaam aantrekkelijk.