Rutte rekent het zichzelf aan dat de boodschap van algemene regels over corona niet aankomt. Tss. Geweldig, wat een leiderschap.

Gisteren ontmoette ik de vleesgeworden Nederlandse domheid. Ik zat in het Muziekgebouw aan het Ij, laatste concert voordat het niet meer ’s avonds kon. Vreemd, sowieso. Maatregelen zijn nodig maar niet op zaterdag, pas op zondag.

Ik had een plek gezocht, op de derde rij (het was een concert van een kwartet) met twee lege stoelen naast ons, aan beide kanten. Voor ons zag ik een spaans stelletje (kwartet was Spaans en had een fanclub) op twee open stoelen gaan zitten. De ongemakkelijke oudere man die nu dat stel op schoot had, ging ergens anders zitten.

De zaal was goed gevuld maar je kon gemakkelijk twee stoelen afstand houden. Overigens had het IJgebouw ongeplaceerde kaarten maar geen enkele sturing over hoe dat zou moeten.

Toen kwam opeens naast me een stel op Rutte leeftijd en ditto stemgedrag, vermoed ik, dat de twee lege stoelen naast me wilde gaan bezetten. De man zat al. Ik zei dat ik het niet plezierig vond als hij naast ons ging zitten, we moeten immers afstand houden.

‘Maar dat gaat morgen pas in’ was de reactie. We zijn maar ergens anders gaan zitten.

Je moet je niet kwaadmaken over domheid, daar valt toch geen vaccin tegen te ontwikkelen. Maar het was allemaal zo’n goede weergave van wat er in Nederland gebeurt dat ik het toch even moet noteren. Ja, er is een probleem. Ja, we weten wat er moet gebeuren. Maar we hebben onze eigen verantwoordelijkheid, we zijn Nederlanders tenslotte. Morgen doen we het.