Aan het begin van de zomer kwamen 250.000 motorrijders bijeen in South Dakota, de Sturgis Motorcycle Rally. Dat doen die lui ieder jaar en coronavirus of niet, ze wilden ermee doorgaan. De autoriteiten en de ondernemers in South Dakota, voor wie deze jaarlijkse jamboree een belangrijke bron van inkomsten is, stonden voor de afweging of ze de zaak moesten afgelasten en een verloren jaar hebben of door moesten laten gaan met alle risico’s vandien.

De rally ging door. South en North Dakota zijn nu de twee staten met het hoogste aantal doden per 1000 inwoners van heel de VS, dat toch al aan kop loopt in de wereld.

Ik denk dat we hier een sleutel hebben om te begrijpen waarom veel mensen het ongelooflijke coronabeleid van Trump en de desastreuze cijfers negeerden en liever luisterden naar zijn boodschap dat hij de economie open zou houden. Opnieuw had Trump met zijn gutfeeling de zaak goed ingeschat: voor Amerikanen die geen sociaal vangnet hebben (alle Amerikanen dus) is het risico van een stilgelegde economie groter dan het risico corona op te doen en dood te gaan.

Als bijna 70 miljoen Amerikanen stemmen op een president die in ogen van buiten een onacceptabel beleid heeft gevoerd op corona terrein dan ligt hier de reden waarom de peilingen ook feit zaten: we onderschatten de wens naar wensdenken. Hopen dat de epidemie overgaat en ondertussen proberen te overleven. Overleven is lastig in dit Amerika en ja, een open economie biedt daartoe meer kansen.

Er waren andere redenen voor de verkeerde inschatting maar ik denk dat dit een van de belangrijkere is. Onder die andere redenen het even onbegrijpelijk beklijven van de kwalificatie ‘socialist’ met Joe Biden. Dat is een erfenis van AOC en Bernie Sanders maar vooral een succes voor Trump die er die boodschap eindeloos ingehamerd heeft bij de reactionaire Hispanics in Florida, veelal afkomstig of met wortels in Cuba en Venezuela. Totaal verkeerd ingeschat door de Democraten, misschien ook door de peilers.

Mijn eigen gedachte is ook dat de Democraten door een inhoudsloze campagne te voeren maar zich te concentreren op het wegkrijgen van Trump, gecombineerd met de bovenstaande corona analyse, zichzelf inde voet schoten. Sleepy Joe mag niet direct een succes geweest zijn, het idee dat deze Democraten niets te bieden hadden als alternatief (op zijn slechtst Sanders achtige hervormingen) was voldoende om de Republikeinse kiezers op koers te houden.

En dan is er simpelweg de machtsfactor. Senatoren die hun ziel aan de duivel hebben verkocht, zoals Lyndsey Graham, Ted Cruz en de meer politiek opportunistische Mitch McConnell, slaagden erin de simpele vraag voor te leggen: geef ons de macht om die Democraten tegen te houden. Vreemd voor ons misschien dat die vraag resoneerde, maar dat deed hij.

Onthutsend is ook de reactie van Wall Street en de financiële elite: blij dat er verdeeld bestuur is, dan kan er niets gebeuren. Dit zijn waarlijk mensen die niets om hun land geven. Alsof er niets moet gebeuren. Alsof niet belastingen omhoog moeten. Alsof de economie geen steuntje nodig heeft, vooral op het individuele burger niveau. Het is beschamend, maar voorspelbaar.

Het ziet er op dit moment naar uit dat de Democraten via Georgia alsnog hun meerderheid in de senaat zouden kunnen bereiken. Maar twee zetels in een run off, dat wordt een harde campagne met geen garantie voor succes.