De campagne van de haatzaaier, en van de Telegraaf, tegen Frans Timmermans gaat onverminderd verder. Timmermans zei niets bijzonders zaterdag. Natuurlijk zou hij alles doen om te voorkomen dat Wilders zou gaan regeren. Elke verstandige Nederlander zou dat moeten doen. Zit daar een oproep tot geweld in? Is het overdreven polarisatie? Enkel in de verwarde geest van de man die zijn eigen grootste vijand is en de haatzaaiende krant.

Op een ander niveau wordt haat en afkeer uitgespeeld in de VS, niet enkel in de rechtszaal waar de psycho zuchtend zich verbijt. Universiteiten worden lastig gevallen, niet enkel door demonstranten die pro Palestijns zijn (niet pro Hamas, er is onderscheid), maar ook door Republikeinse congresleden die onzinnige eisen stellen aan universiteitsbesturen en hun elite-afkeer (zelf hebben ze er allemaal gestudeerd) aan de Trumpies proberen te slijten – niet zonder succes, overigens.

Wat we daar zien is de oogst van Nethanyahu, zou ik zeggen. Ja, het aantal demonstraties op universiteiten dat het geweld tegen Palestijnen veroordeelt, is flink toegenomen. Het zal enkel groeien. En het is onzinnig en malafide om het gelijk te stellen met geweld of acitivisme tegen joodse studenten of zelfs antisemitisme. Dat laatste is er ook en verdient veroordeling, maar het wil niet zeggen dat mensen die pro Palestijns zijn op die hoop gegooid moeten worden. 

En wat u er ook van vindt, wie erover doordenkt kan alleen maar huiveren over het resultaat. Israël is niet alleen meer niet meer Amerika’s favoriete bondgenoot, de afkeer van het land zoals het zich manifesteert (al jaren, nu in het kwadraat), zal niet meer weggaan. De steun voor het land is danig afgenomen en zal niet meer terugkomen. 

We zijn in een heel nieuwe wereld in het Midden Oosten, een waarin het duidelijk is dat het Westen minder invloed heeft (en minder zou willen hebben: Obama probeerde zich terecht terug te trekken uit de regio). Laat de arabieren en Israël zich maar verenigingen tegen Iran (een land waartegen Amerika sinds 2018 economisch oorlog voert). 

Minister van BZ Anthony Blinken pruttelt algemeenheden over het mensenrechtenrapport van zijn eigen ministerie dat, terecht, Israël verantwoordelijk houdt voor op zijn minst schendingen op de Westbank. Hij kan honderd keer zeggen dat er niet met dubbele standaard gemeten wordt door Israëls optreden in Gaza niet te veroordelen en allerlei andere ellende in landen die niet bondgenoten zijn, hij maakt het gat alleen maar dieper. Dat kan zo lijken voor de regering Biden maar de rest van de wereld ziet wat het ziet: een dubbele agenda. Het zou diep ironisch zijn (dat is niet het juiste woord, ik kan zo niets anders bedenken) als Joe Biden de verkiezingen verloor door zijn overdreven steun voor het Israël van Nethanyahu.

Het lijkt over the top om Nethanyahu en onze eigen haatzaaier in een stukje te combineren, maar hun inspiratie en gedrevenheid heeft dezelfde bron: egocentrisch machtsbeleid. En de wetenschap van beide heren dat ze op drijfzand staan. Nethanyahu omdat zijn land verder wegzakt en als hij eindelijk de rekening krijgt, hij veroordeeld kan en zal worden. Wilders omdat hij ziet aankomen dat de gewenste regering niet doorgaat. Terwijl Timmermans heel beschaafd na vijf maanden laat weten dat er ook andere mogelijkheden zijn om dit land te regeren (en de door de VVD in het zadel geholpen haatzaaier te neutraliseren), kan Wilders alleen maar verder haatzaaien en onzinnige beschuldigingen uiten. Hoe vaak moet je laten zien dat je niet regerungsfähig bent?