De autoritaire tendensen van Baudet

Ik denk dat Thierry Baudet in sommige opzichten een aanwinst is voor de parlementaire democratie. Het zou mooi zijn als hij het niveau van debatten (en de interesse daarvoor) zou vergroten maar ik heb daar zo mijn twijfels over. Het zou ook mooi zijn als een erudiet persoon van een optreden als volksvertegenwoordiger wat meer weet te maken dan een platform voor een roeptoeter.

Het interview met de NRC bevat zijn gebruikelijke over the top uitspraken – sinds Trump is het wat al te gemakkelijk om die maar gewoon zo te benoemen en het daarbij te laten. Zijn autoritaire tendensen zijn geen grapje, zoals hij steeds zegt als hij erop betrapt wordt. Zijn intolerantie voor mensen die een andere smaak hebben of andere dingen belangrijk vinden dan hij zelf, is stuitend en gevaarlijk. Mogen we van deze opperbaas atonale muziek nog interessant vinden? Of niet figuratieve kunst?

Van de klassieken die hij zo hoog waardeert (en van J.S. Mill) had hij kunnen leren dat de menselijke ervaring vele vormen aan kan nemen. Er is bij Baudets geliefde klassieken niets te vinden van de intolerantie die hij tentoon spreidt. En wie Pepe the Frog en vervelende lui als de provocateurs rondom Trump (door Baudet omarmd op de Republikeinse conventie) ondersteunt, doortoetert en er vervolgens afstand van neemt omdat hij de reikwijdte ervan niet overziet, kan maar beter achter de studeertafel blijven. Er is een goede reden waarom rechts radicale proto fascisten zich bij Baudet thuisvoelen. Daar vroeg de NRC niet naar: wat maakt Baudet zo aantrekkelijk voor deze lieden? Hij kan hun steun wel verwerpen maar verwerpt hij ook het gedachtegoed dat hen naar hem toedrijft?

Baudet is een prima recept om de haatzaaier van de afgelopen twintig jaar, nu op zoek naar steun bij Poetin, te ondermijnen. Ik denk dat dat al nauwelijks meer nodig was. Wilders is een cliché van zichzelf, al jaren, en nu door iedereen, inclusief zijn eigen achterban als zodanig onderkend. Baudet is veel gevaarlijker. Gelukkig heeft hij alle kenmerken van iemand die zelf ook nog gaat geloven dat hij geroepen is, dat hij als (om in stijl te blijven) een moderne Icarus dicht bij de zon moet vliegen. Het zou mij niet verbazen als hij eindigt als Icarus.