Zoals hier voorspeld (klik hier) is de grote Republikeinse aanval op Trump begonnen. Pence heeft het zelfs gedurfd (wat een heldenmoed!) om 6 januari te noemen, zonder het nu breed gedeelde onzinverhaal van de Republikeinen te omarmen dat het niets voorstelde, een walk in the park, een opstootje. Over de uitslag van de verkiezingen en de Big Lie heb ik hem nog niet gehoord, maar de grondwet zal in het verhaal van Pence een grote rol gaan spelen.

Hij probeert te liften op zijn rol als beschermer van die grondwet, terwijl hij op 6 januari niets anders deed dan de grondwet uitvoeren, of in elk geval niet te schenden. Vier jaar lang zat hij bij de aanrander op schoot, papagaaide alles wat Trump zei, en stak de winst voor evangelische christenen en sociaal conservatieve moraalopleggers in zijn zak. Bij die laatste groep zoekt hij nog steeds aansluiting, maar je moet je gaan afvragen hoe lang hij afstand kan houden van een reactionaire autoritaire man als DeSantis. Die profileert zich niet als schender van de grondwet maar er is niets klassiek liberaal, vrijheid van rechten aan diens Florida model.

Zoals verwacht kwam Chris Christie het meest agressief uit de hoek. Zijn verhaal is vergelijkbaar met dat van Liz Cheney: deze proleet mag nooit zelfs maar in de buurt van het Witte Huis komen. De talking heads zijn het erover eens dat Christie geen kans heeft op de nominatie en wie ben ik om daar anders over te denken, maar hij kan wel de stormram zijn Trump omver te werpen.

Een van mijn favorieten, Chris Sununu, de gouverneur van New Hampshire, heeft inmiddels definitief gezegd niet kandidaat te willen zijn. Jammer. Ik denk dat hij in deze kluit van Republikeinse opportunisten zou ogen als een stabiel baken in een stormachtige zee.

Ondertussen kan het goed zijn dat de speciale onderzoeker Jack Smith binnenkort met een officiële aanklacht tegen Trump komt wegens diens diefstal van staatsdocumenten. Zou mooi zijn, in juli komt dat de aanklacht wegens het onder druk zetten van verkiezingsofficials in Georgia nog bij (daar hoor je Pence niet over).

Kortom, het grote feest gaat beginnen. Het zou, ik moet het blijven herhalen, bijzonder ongelukkig zijn als de Republikeinen ook met een andere kandidaat maar in de buurt van het Witte Huis komen. Ze verdienen lange, lange jaren in de politieke wildernis, samen met de labbekak Kevin McCarthy, die door zijn eigen partijgenoten op de foltertafel wordt gelegd en net doet of dat normaal is.