Ik moet bekennen dat ik verrast was door de dood van George Michael. Niet door zijn dood per se, maar ik had geen idee wie deze brave man was en waarom er zoveel heisa over werd gemaakt. Nu begrijp ik dat hij het meest beluisterde kerstliedje ooit heeft geproduceerd.
Ik voel me niet erg onthand door mijn gebrek aan kennis. Maar het drukt me weer eens op de dagelijkse werkelijkheid van iemand die geen tv kijkt en geen radio luistert (anders dan on line radio waar niet gepraat wordt): je weet niet waar de brave (of boze) burger zich mee bezig houdt. Ik check dagelijks even de Telegraaf on line en wordt ook daar met mijn onkunde geconfronteerd.
Het moet een wereld van verschil zijn. Als DWDD zich ontrolt ben ik aan het koken of aan het eten. Als na elf uur ’s avonds de borreltafel van Pauw toebereid wordt, lees ik een boek. Televisie (of visuele media) speelt geen rol in mijn dagelijks leven. Nou ja, ik kijk af en toe youtubes van historische gebeurtenissen waarvoor ik vroeger naar het museum moest – zoals Walter Cronkite en de dag dat Kennedy vermoord werd.
Maar dat Rafa en ene Polman een kindje krijgen? Tja, het zegt misschien iets over de vluchtigheid van society huwelijken – ik had wel meegekregen dat Van der Vaart elders ook kroost heeft rondlopen, mede dankzij de NRC die dit soort nieuws tegenwoordig ook belangrijk vindt.
Het is geen fake nieuws. Het is gewoon geen nieuws. En daar zijn we al heel erg aan gewend.