De riedel van de verliezende D66’ers was voorspelbaar: we nemen verantwoordelijkheid en dat kost ons zetels. Het miskent de afrekening met de partij op lokaal niveau waar beloftes niet waargemaakt werden of winst onverdiend was.

Verantwoordelijkheid nemen, waar hebben we dat meer gehoord? Oh ja, bij Kunduz en bij het lenteakkoord. Ter herinnering, bij Kunduz steunde D66 regeringsbeleid om militairen op een zinloze missie in Afghanistan te sturen. Groen Links verscheurde zichzelf over dit onderwerp, in D66 klonk geen kik. Iedereen was het ermee eens, of beter gezegd, er was geen discussie over.

Het lenteakkoord (Kunduz 2) was de reddingsoperatie van Rutte/Wilders. Rutte werd toen door zijn vriend de haatzaaier in de steek gelaten en kon geen behoorlijke begroting voor elkaar krijgen. Pechtold en Koolmees staken de helpende hand uit en hielpen Rutte overleven, waarna die in de volgende verkiezingen 41 zetels haalde en D66 buiten de regering hield. Pechtolds strategisch inzicht werd door mensen als Felix Rottenberg bejubeld. Ik zag het niet zo.

En nu zit D66 in een regering met rechts, steeds luider kwakend rechts, het Wilders lite rechts van Rutte en Buma, en levert 1,4 miljard in aan dividendtrekkers. D66 wordt niet gestraft voor verantwoordelijkheid nemen maar voor zijn gebrek aan een lange lijn, het ontbreken van een basis programma, van brede samenlevingsidealen. Dat is de oogst van tien jaar Pechtold. Ik denk dat hij voor het einde van het jaar is vertrokken.