Georgia is nu de meest interessante staat. Bijna klaar met tellen, Trump ligt 20.000 stemmen voor. Maar hier speelt zich ook de senaatsrace af die mogelijk de Democraten alsnog een meerderheid kan geven. Senator Purdue moet meer dan 50 % halen om een run off in januari te voorkomen. De laatste keer dat ik keek lag hij op 50,1 % met een trend omlaag. Het zou mooi zijn maar ik kan deze dag niet prijzen voordat hij werkelijk voorbij is. Als Georgia naar Biden gaat is het voorbij voor Trump.

Dat geldt in zekere zin ook voor Arizona en Nevada waar de voorsprong van Biden niet groot genoeg is om zeker te zijn van een overwinning. Pennsylvania doet dat in de overtreffende trap. Kortom, ik geloof het als het zie. Biden staat er beter voor dan Trump maar een overwinning is allesbehalve gegarandeerd.

Ondertussen lopen de Trump aanhangers in Pennsylvania te roepen dat het tellen moet stoppen (u moet weten dat het Republikeinse congres in die staat had verboden om voor 3 november de mail ballots te tellen, vandaar de achterstand), terwijl ze in Arizona roepen om alles te tellen. Opportunistisme (de woorden intellectuele consistency werden op CNN genoemd, maar geen van beide hebben we de afgelopen vier jaar gezien) is de Trumpistani niet vreemd.

Oh ja, en ze hebben ook wapens bij zich. Voor de zekerheid. Of zo.

Een Biden presidentschap zou niet revolutionair zijn, allesbehalve, maar zou in elk geval ministers benoemen die geschikt zijn en toegewijd aan hun ministerie, Amerika terugbrengen in de Parijs Akkoorden, de Iran deal en mogelijk de Transpacific Trade Pact, een oude favoriet van me. Biden zou Brussel snel bezoeken. Hij zou zich gedragen.

Het is teleurstellend maar een feit dat er geen blue wave is, niet eens een kleine wave. Maar het is een feit. We zullen ermee moeten leven. Maar kleine Bush en Trump hebben beide met superkleine meerderheden in het kiescollege verregaand beleid doorgevoerd. Je moet er rigoureus en hard voor zijn. De lessen van Mitch McConnell moet je leren. Er hard ingaan.

Er is hoop.