De New York Times had vandaag een verhaal over het verschil in het sluiten van winkels in Europa en de VS. Bij Harrods hadden ze de juwelen en dure spullen uit het zicht geplaatst, maar bij Louis Vutton in New York waren houten platen voor de ramen gespijkerd. Alsof er een orkaan aankwam, of rellen en plundering verwacht werden.
In diverse staten van de VS hebben wapenwinkels zichzelf aangemeld als noodzakelijke voorzieningen, zodat ze open kunnen blijven als andere winkels moeten sluiten. Een vriend in de buurt van San Francisco, klassieke progressief met een afkeer van wapens, dacht erover een pistool te kopen. Waarom? Je weet maar nooit wat er gaat gebeuren als de VS echt explodeert in sociale onrust. Zijn vrouw heeft het verboden. Mijn schoonmoeder in Los Angeles, aanvankelijk in slaap gesust door Trump en de staatsomroep, maakt zich nu zorgen over maar een ding: rellen.
Dr. Fauci die door de haatzaaiers op rechts als een Clinton-aanhanger wordt gezien, erop uit om Trump te ondermijnen, heeft nu extra bescherming gekregen. Hij wordt overspoeld door bedreigingen. In Trumpistan is dit geen nieuw verschijnsel. Toen de president vier vrouwelijke leden van het Congres als onamerikaans kwalificeerde en hen aanraadde ’terug te gaan’, gebeurde hetzelfde. Het is een wonder dat doorgedraaide Trump-fans niet vaker tot geweld zijn overgegaan.
Volgens een artikel in de Guardian wordt er al een ongekend beroep gedaan op voedseldiensten. Mensen die nooit hun hand hoefden op te houden komen nu voor voedselhulp. Dit soort voorzieningen zijn een standaard onderdeel van de Amerikaanse samenleving, een bewijs van structurele problemen. Werkende armen, bejaarden, invaliden en anderen die niet in staat zijn zelf hun eten te kopen doen altijd al een beroep op deze diensten.
Net als in Frankrijk en andere door corona getroffen landen vlucht de elite naar zijn buitenhuizen of, als ze die niet hebben, proberen veiligheid te zoeken buiten de brandhaarden in hotels en Airbnb’s. De lokale bevolking moet er niets van hebben, bang als ze zijn – niet onterecht – dat deze welgestelde vluchters het virus naar hun gemeenschap brengen. Southhampton, op Long Island, traditioneel het speelterrein van de rijke Newyorkers, zag zijn inwoneraantal groeien van 60.000 tot 100.000.
Het laagje beschaving in de VS is flinterdun (niet alleen daar overigens). Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleef het land gespaard voor verwoesting en beperkte de onrust zich tot rassenrellen in Detroit en andere steden in het Midden Westen. In 1967 en 1968 ontplofte het land in geweld, waarbij de National Guard ingezet werd om de orde te handhaven. Tussen 1968 en 1973 was er sprake van buitensporig geweld met een politieke achtergrond – we zijn het vergeten, maar lees vooral het boek over Patricia Hearst (hier besproken). De regering-Trump houdt niet van voorbereiden maar ik schat zo in dat er noodplannen gemaakt worden. Wie weet wat voor macht de psycho dan aan zich trekt.
Kortom, we zijn nog niet aan het begin van de ellende voor Amerika. De psycho president heeft nu, na weken dralen, 100.000 doden als een succes verklaard. Daar zijn we snel aan toe, schat ik zo. Wat er met het land gebeurt als we het half miljoen naderen en als de striktere maatregelen lang duren, is een nachtmerrie.