Het probleem van Seattle.

Inmiddels zitten we in Seattle. Het daklozenprobleem dat me in San Francisco meeviel – na alle indianenverhalen – is hier gigantisch. Downtown is overspoeld met daklozen, in diverse stadia van geschiftheid. De lokale Starbucksen, en die zijn er nogal wat in de stad waar het allemaal begon, zijn redelijk coulant in het verstrekken van water. De oorspronkelijke Starbucks, waar ik in 1981 na een jaar in de VS eindelijk weer eens behoorlijke koffie dronk, vlak bij Pike Market Place, heeft echter geen stoelen, ik vermoed vanwege de daklozen. Wat ook meteen opvalt is het enorme aantal security types, meestal mannen met een buikje en op leeftijd, die de hele dag op hun telefoon zitten. Hun belangrijkste taak: de daklozen buiten houden en achtergelaten kleding, naalden en andere rommel van de drempel verwijderen.

 

 

Seattle is niet erg goed uit de coronacrisis gekomen, althans, ik denk dat dat de reden is dat er downtown wel heel veel leegstand is. Winkels, kantoren, cafés: allemaal leeg en een bord for lease. Het heeft te maken met thuiswerken. Hele kantoren zijn verdwenen en de bijbehorende lunchrestaurants ook.

De stad is ook veranderd. Ik was hier voor het laatst een jaar of vijftien geleden, schat ik. Pike Place Market, ooit beroemd vanwege de vele viswinkels en kleine lokale winkeltjes (zoals die koffietent Starbucks), is nu je reinste tourist trap. U heeft misschien ooit gezien dat ze er forse zalmen naar elkaar gooien. Nu doen ze het op de klok, omringd door toeristen. Het is natuurlijk geen verrassende ontwikkeling en er zitten nog kleine winkeltjes die de moeite waard zijn maar het is wel heel erg snelle hap en toeristenprullaria.

Echt verrast was ik door Pioneer Square. Dat was toen ik hier voor het eerst kwam, in 1981, was dit zo ’n beetje het centrum van cafés en restaurants. Misschien bedriegt mijn geheugen me (ik moet een google check doen, zo gaat dat nu) maar de indrukwekkende boekwinkel Elliot Bay Books was het kloppend hart van de square. Nu klopt er weinig meer. De boekwinkel is verhuisd naar Capitol Hill, nu een van de leukere wijken (sinds 2010 zegt hun site, mijn geheugen bedriegt me niet). In die tijd was het concept van een boekwinkel met een café nog nieuw, ik was onder de indruk.

Dat gold ook voor andere aspecten van Seattle, zoals de outdoors winkel REI, een coop waar je alles kunt kopen voor welke outdoors activiteit dan ook. Indertijd kocht ik er mijn spullen om in Olympic National Park, aan de andere kant van de Pudget Sound, rond te trekken – het enige regenwoud op het noordelijk halfrond. Outdoors is nu gewoon draagmode geworden en de coop waarvan ik dus al 40 jaar lid ben, is van aard veranderd. And so it goes.

De regio Seattle is sinds de komst van Microsoft, begin jaren tachtig, geëxplodeerd. Boeiing was in die tijd de grootste industrie, maar het hoofdkantoor is een decennium of zo geleden naar Chicago verhuisd – niet zo slim, gegeven de ontwikkeling van Chicago, en ik geloof dat ze al weer weg willen. De omgeving van de Pudget Sound is dichtgeslibt. Oude vrienden wonen sinds jaar en dag op Vashon Island, een ferry ride vanuit downtown en meer landelijk dan de stad. Ze komen niet zo vaak in de stad.

Seattle blijft een uitzonderlijk aangename stad, maar wel heel anders dan 1981 toen ik de stad zag als een aangenamer San Francisco. Lokaal bier was hier altijd al een trend, nu uitgewaaierd over de hele VS. Vreemd te bedenken dat drinkbaar Amerikaanse bier en behoorlijke koffie hier hun oorsprong vonden. Het verhaal is altijd dat dat is wat je doet als het altijd regent en nogal donker is. Maar dat is een mythe, zoals ik nu ook weer ervaar. Zoals bewoners altijd blijven zeggen: dat vertellen we aan de rest van de wereld, zodat ze niet te vaak hierheen komen.

Het Seattle Art Museum, waar ik vandaag rondhing, heeft een buitengewone collectie moderne kunst. Ze hebben ook veel moeite gedaan om African American kunst te verzamelen en zijn daarin beter geslaagd dan veel andere musea die dat ook nodig vonden. De bibliotheek, architectonisch interessant, is geweldig.

Seattle Public Library - Wikipedia

De natuur om de stad blijft natuurlijk ongeëvenaard. Mount Rainier is uniek, een vrijstaande berg. Je kunt er omheen wandelen, zoals ik ooit deed, of het hogerop zoeken, zoals ik op mijn eerste reis deed. Ik had het geluk dat ik bij een ranger in zijn hut kon overnachten.

De Pacific Northwest, en daarin neem ik ook Portland, Oregon, en Vancouver en Vancouver Island mee, is een stuk drukker geworden. De Canadese Rockies, het te weinig bekende Cascades National Park en natuurlijk Olympic maken de stad een geweldige uitvalsbasis. Ik moet zeggen dat de combinatie van daklozen en dichte winkels niet plezierig aanvoelt. Je vraagt je af waarom ze in San Francisco er wel in slagen het probleem aan te pakken. Ik hoorde daar dat de eerste stap het bieden van onderdak is – logisch, maar een flink aantal gestoorde lieden zal dat niet helpen. We hoorden dat het probleem er niet is opgelost maar enkel gelocaliseerd door de daklozen naar een bepaald punt te drijven. Maar blijkbaar doen ze iets, dat lijkt hier in Seattle nog niet het geval.

Tijd voor een lokaal biertje en een van de vele toprestaurants.