Eindelijk lijkt president Biden in elk geval een deel van zijn Build Back Better plan te kunnen redden. Met een kleine 800 miljard dollar is het minder vergaand dan wat hij oorspronkelijk voorstelde, maar dat bedrag op zich is geen kleinigheid. Barack Obama kon op het dieptepunt van 2009 crisis maar 900 miljard loskrijgen, waarvan een deel nog in de vorm van belastingverlagingen. Dus 800 miljard is ‘nothing to sneeze at’ zoals Amerikanen zeggen. Jammer dat de grootscheepse hervormingen in het oorspronkelijke plan niet doorgaan, misschien was dat ook te veel gevraagd. Zie mijn blog over waar Biden heeft gefaald.
Ondertussen is het jammer dat olierijkaards zoals Joe Manchin de angel haalden uit veel maatregelen die verder zouden moeten gaan dan ze nu doen. En dat Krysten Sinnema, Democratisch senator voor Arizona, om redenen die alleen zij begrijpt, nog eens 14 miljard belastingen voor carried back interest, een belasting enkel voor rijke geldschuivers, eruit wist te halen. De 15 procent minimum belasting voor ondernemen is geweldig, maar de rijkaards in Amerika zijn nog steeds schandelijk onderbelast.
Maar goed, een aangenomen plan is beter dan geen plan.
Volgens de Wall Street Journal is het in elk geval een plan waar de Republikeinen behoorlijk voor warm lopen. In hun oppositie dan. De WSJ meldt dat de Republikeinse politici in de Senaat en het Huis de lobbyisten van de olie en gasbedrijven lobbyen omdat ze vinden dat die bedrijven niet hard genoeg tekeer gaan tegen Bidens wet. Politici die lobbyisten lobbyen? Ja, ik moest daar even over nadenken. Het vertelt wel iets over hoe pr-stromen in Washington werken. Lobbyisten proberen politici naar hun pijpen te laten dansen maar denk niet dat de politici niet het omgekeerde doen als het zo uitkomt.
Zo kan de meester van het negativisme, Moscow Mitch McConnell, volgende week betogen dat Exxon helemaal tegen de Biden plannen is. Dat was Exxon eigenlijk niet, maar op verzoek, op gelobby van McConnell bij de lobbyisten van Exxon, is het nu weer wel. Nuttig om te weten.
Het onvolmaakte plan doet de verwachtingen over de mogelijkheden in november weer iets stijgen. Er is een aantal redenen dat de Democraten het beter gaan doen dan we dit voorjaar verwachtten. Dit Biden plan is er een van. Er is het Supreme Court en de naweeën van de idiote abortusbeslissing en nu de staten die idiote plannen invoeren (Indiana gisteren). De dreiging van het wegnemen van het recht op homohuwelijk en het recht om met voorbehoedsmiddelen te doen wat je wil, om niet te spreken over seks in brede zin (met wie je dat als volwassenen mag hebben), allemaal dreigingen die van Amerika een nog armzaliger land maken dan het al is, die dreigingen moeten de Democraten wel helpen in november. De Republikeinen beginnen door te krijgen wat voor doos van Pandorra ze hebben geopend. Het zou fijn zijn als ze er meteen op werden afgerekend.
Oekraïne en Bidens grotendeels goede optreden, plus de Taiwan avonturen van Nancy Pelosi (ook al werden ze door een te voorzichtige Biden gecounterd) en in het algemeen de wereldpolitiek doen hopen dat het geklungel bij het verlaten van Afghanistan is vergeten. Of de moord op de Al Qaida baas veel uitmaakt, waag ik te betwijfelen.
Ook een hulp voor de Democraten, ik schreef het al eerder, is de 6 januari commissie. Nee, ik denk niet dat de gelovigen in Trumps grote leugen, noch de laffe Republikeinse politici die daarin meegingen, de ruggegraatloze Kevin McCarthy, aanstaand Speaker, voorop, bekeerd zullen worden. Daar zit ook niet potentiële winst voor Democraten. Dit zit bij denkende Republikeinse kiezers (een niet zo grote maar toch substantiële groep) en vooral bij onafhankelijke kiezers die wel degelijk openstaan voor wat Liz Cheney heeft laten zien: dat 6 januari een staatsgreep was en dat Trump nooit meer in de buurt van het Witte Huis mag komen. Gaat dat kandidaten voor Huis en Senaat dwarszitten? Misschien onderhuids.
En dan zijn er de kandidaten die de Grote Leugenaar heeft gesteund. Slimme maar gewetenloze mensen als J.D. Vance in Ohio, en de mallotige George Walker in Georgia. Om niet te spreken over Dr. Oz in Pennsylvania, die eigenlijk ergens anders woont, en de kandidaat in die staat voor gouverneur die gehalve idioot intens slecht van inborst is. Of een Trump meebeweger als senator Ron Johnson in Wisconsin. Misschien helpt het kiezers over te halen.
Veel ernstiger is het lager op de verkiezingslijsten, de mensen die in de toekomst de eerlijkheid van verkiezingen moeten waarborgen. Het lijdt geen twijfel dat daar de Amerikaanse democratie het meest bedreigd wordt. Trump zal er in 2024 niet bij zijn, maar als in swing staten de Trumpies kunnen bepalen a) wie mag stemmen, b) hoe ze mogen stemmen en c) of staatscongressen verkiezingsuitslagen kunnen negeren als het hen zo uitkomt, als dat zo is dan is democratie lastig uit te voeren.
Als ik adviseur was van de Democraten zou ik hen aanraden om landelijk campagne voeren. Tegen het Republikeinse Supreme Court en tegen die fluim van een McCarthy, en voor Liz Cheney. Daarmee red je niet de wankele huiszetels maar kun je wel een sfeer scheppen die de opkomst verhoogt.
Alles bijeen hebben de Democraten meer kans dan tevoren om de schade in november te beperken. Twee ontwikkelingen zouden die kans vergroten. De eerste is als Biden zou aankondigen dat hij geen tweede termijn wil en dat hij hoopt dat kiezers de Democraten sterk zullen houden voor een toekomst zonder hem. De tweede is als de psycho uit Florida zou aankondigen dat hij al wèl kandidaat is voor 2024. Dat zou voor kiezers in het midden duidelijk maken waar het om gaat. En cruciaal in november is de opkomst van de kiezers. Republikeinen hebben dat zo moeilijk mogelijk gemaakt maar het voorbeeld van Kansas waar de burgers deze week een stupide abortuswet afwezen, maakt duidelijk dat het wel degelijk mogelijk is.