Er zijn twee mogelijkheden voor Republikeinse zwaargewichten met ambities om met het Trump presidentschap om te gaan. Ted Cruz leek de eerste manier te kiezen: afstand nemen, toen hij op de conventie opriep om ‘uw geweten te stemmen’. Een paar weken later bleek wat we al wisten: Cruz heeft geen geweten en likte de voeten, of de kleine handjes, van baas Trump. 

De tweede manier was die van Marco Rubio. Hij hield zich gedeisd, hoopte dat hij in Florida zijn senaatszetel kon behouden (die hij eerst had willen afstoten omdat hij het niet leuk werk vindt en het weinig verdient) zonder helemaal all out voor Trump te hoeven gaan. Het lukte. Trump hielp hem aan zijn senaatszetel en Rubio is nu bevrijd en vrij.

Dat bleek bij de hoorzittingen met kandidaat minister van Buitenlandse Zaken Tillerman, een zakenpartner van Poetin. Rubio was de meest agressieve ondervrager en bracht Tillerman serieuze schade toe. Nou ja, dat deed Tillerman zelf, door te laten zien dat hij eigenlijk niet geschikt is voor het werk.

Maar waar het werkelijk om ging was 2020. Als de chaos van de Trump jaren duidelijk is (Rubio hoopt natuurlijk op een goede gezondheid van Trump zodat Pence met Trump ten onder gaat, anders werkt het hele scenario niet) dan zal de anti-Trump vleugel van de Republikeinse Partij (nou ja vleugeltje, maar dat zal de komende jaren groeien) zich warmlopen voor de campagne van 2020. Let op kleine Marco. Kiezers beloofd dat hij zes jaar zal bijven? Naah, het vaderland roept.

De wraak van Rubio zal zoet zijn.