De armoede van historische vergelijkingen

Ik heb al eerder geschreven over de armoede van geest die journalisten ertoe leidt om steeds een historische vergelijking te zoeken. Dan krijg je onzin als Fortuyn=Trump en dergelijke.

Nu is het Watergate. Schandalen in Washington, onthullende journalistiek, lekken: natuurlijk, dat lijkt op Watergate. Maar Trumps Watergate? Kom op. Denk even wat verder na.

Never mind dat veel mensen, inclusief de schrijvers erover, te weinig weten van Watergate, wat bij de krant zonder mening in de on line versie wordt geïllustreerd met een stukje van ongekende onbenulligheid en vol fouten door Bert Lanting. De titel munt al niet uit door helderheid (‘de geur van Watergate begint zich steeds sterker op te dringen rond Donald Trump’ …. mag het wat korter, spitser) het artikel laat helemaal niet zien dat Watergate lijkt op wat er nu gebeurt en het kader is nonsens. Volgens de schrijver was Watergate een ‘operatie geleid door Nixon’. Huh? En was hij zo impopulair dat hij dacht niet herkozen te kunnen worden … Nou ja.

Maar to the point. Historische vergelijkingen zijn krukken voor de armen van geest. Donald Trump is een geval sui generis, zonder enig precedent. Vergelijkingen met een crimineel in het Witte Huis, met een donkere karakterstructuur, gaan niet op. Hier zit een incompetente man president te spelen. Daar komen ongelukken van.