Zowat ieder leuk sport evenement is inmiddels opgeslokt door de media en opgeblazen tot wereldschokkende gebeurtenissen. Zie de Engelsen rondom hun finale, zie de Engelsen nadat ze die verloren. Zie de Hollanders afdruipen van wat een ondraaglijk vervelende Jumbo zomer dreigde te worden.
Ik heb het al eerder geschreven: de Olympische Spelen in Tokio laten doorgaan op dit moment is regelrechte waanzin. Maar laat ik het breder trekken: de Olympische Spelen zijn net zo vervelend geworden als de Superbowl, de World Cup in een woestijnstaatje, de Tour de France in al zijn lengte uitgezonden, heel Holland bakt of als opinie vermomde praatamusentshows.
De Olympische Spelen zijn een miljardenfestijn waar niemand die ertoe doet beter van wordt. De Japanners zijn een beetje laat wakker geworden maar vinden dat in meerderheid ook. Spelen in een land dat die Spelen niet wil. Vreemd dat we dat leuk vinden.
Ik geloof dat Montreal nog steeds afbetaalt aan de schulden van 1976. Als ik me goed herinner was alleen Barcelona, low key en verrassend leuk, kostendekkend. Toen Amsterdam, toen Nederland, op het onzalige idee kwam om mee te gaan bieden, doken verhalen op over bobo-voorrechten. De eisen die de machthebbers stellen voor hun eigen welzijn, drankje en hapje. Bij de corrupte FIFA en UEFA is het niet anders.
Gelukkig waren we er snel van genezen toen we het prijskaartje zagen. Holland opstuwen in de vaart der volkeren kunnen we beter doen door ons vingertje op te steken, of onze middelvinger, zoals het uitkomt. Laat ons maar wereldkampioen festivalinfectie zijn.
Straks in Beijing kunnen de bobo’s gezellig om de tafel zitten met Xi en zijn maatjes. Hoezo veroordeling wegens genocide? Hoezo Hong Kong de nek omgedraaid? Het is sport. Moet doorgaan, dice Avery Brundage in 1972 op het graf van atleten. Zoals Willem Alexander in 2014 met Poetin hobnobte in Sochi, zo zullen de kritische wereldleiders ineens zwijgen als ze in Beijing de verbroederende sport zien.
In Qatar komen alle moorddadige sjeiks langs. Opzitten en pootjes geven. Het is sport, never mind de doden.
Ik ga hier de argumenten om die Olympische Spelen af te schaffen niet opsommen. Dat hebben anderen al veel beter gedaan. Lees bijvoorbeeld The New Republic.