De woede van Kavanaugh

Ik weet niet of de woede en emotie van Kavanaugh hem goed doen – als ik hem hoor en zie, levert dat gemengde gevoelens op. Natuurlijk ben je kwaad als je leven kapot gemaakt wordt – zeker als je meent dat dit gebeurt op basis van niet gegronde aanklachten. Wat moet je anders doen? Ook woede kan geloofwaardig zijn.

Of dit de manier is om het frat boy complex weg te werken, blijft een open vraag. De getuigenis liet wel iets zien van de vulkaan van emotie, woede en vooral verongelijktheid die misschien meer aan de oppervlakte lag in zijn tienerjaren. Je kunt je ook afvragen of dit het soort persoon is dat je in het Supreme Court wil zien.

Als ik Kevanaugh was geweest dan had ik het rustig gehouden en ronduit gesteld dat als inderdaad een aanranding had plaatsgehad (geen verkrachting zoals sommigen zeggen, een poging tot), dat inderdaad diskwalificatie zou moeten betekenen. Maar ik zou het blijven ontkennen en stellen dat, Fords getuigenis ten spijt, er geen overtuigend bewijs is dat dit inderdaad is gebeurd.

Door alle onthullingen over binge drinking en elitair frat boy gedrag (schering en inslag, weet ik uit mijn tijd in Washington die jaren) is dat feitelijk het onderwerp geworden. Ruw geschetst: Vindicat-ballen die voordat ze later in hun carrière ergens benoemd worden vragen moeten beantwoorden over hun gedrag (wat in ondernemerskringen nooit zal gebeuren, die vragen dan).

Voor zover ik het gezien heb, vond ik de getuigenis van Dr Ford in haar eigen emotie en deels kapotte leven, indrukwekkend. Of het daarmee ook bewijst dat dit echt is wat er is gebeurd, is een even open vraag.

Een week of twee geleden was ik er vrij zeker van dat Kavanaugh de hoorzittingen wel zou overleven, als er niet definitief bewijs of meer aanklachten kwamen. Nu ben ik er niet zo zeker van dat hij in het Supreme Court zal komen.

Ik heb weinig tijd gehad om erover na te denken maar de woede en ergernis van Kavanaugh – niet per se zo bedoeld als strategie, denk ik – konden wel eens in zijn voordeel werken. In plaats van de Republikeinse mannen als gevoelloze ondervragers, komen nu de Democraten er zo uit te zien.

Eerder schreef ik dat dit verhaal geen goede afloop kan hebben. Dat geldt nu des te sterker. Ik vermoed dat een uitgebreid FBI onderzoek met een nadrukkelijk vaststellen dat er niets valt vast te stellen, voor Kavanaugh beter had gewerkt. Nu bewijst hij dat wie zich met Trump inlaat, daar alleen maar schade van ondervindt.

Voor een wat mij betreft interessante analyse hoe Kavanaugh met zijn getuigenis zichzelf gered heeft, klik hier.