Het is natuurlijk geen toeval dat drie conservatieve, Trump-getrouwe vrouwen uiteindelijk de doorslag gaven bij de eerste stemming in het Congres die tegen Trumps wensen inging. Alle drie zijn ze nogal, laten we zeggen, extreem en licht gestoord. Dat maakt het des te opmerkelijker dat al die zogenaamd verstandige, weldenkende en niet gestoorde Republikeinen in het Congres, stuk voor stuk lamkukels zonder ruggengraat, nu door hen de les is gelezen.

Is dit het eerste teken van grootscheeps verzet tegen de topdog? Wel, er is iets met een scheurtje in een solide muur, een hoekje van een plakker dat loskomt: meestal is het een teken van meer, of een uitnodiging, of verleiding, om eraan te gaan pulken. In die zin was het voorspelbaar dat Trump alles uit de kast zou halen (zelfs mevrouw Boebert in het Witte Huis onder druk zettend) om de gelederen gesloten te houden. En het was even voorspelbaar dat hij toen hij wist dat er een breuk in de dam zat (vergeef me al die metaforen voor scheuren, breukjes) zich haastte om de meerderheid die er al was zijn zegen te geven – nee, opdracht te geven voor onthulling van de Epstein files te stemmen. Trump toont zich ook goed in de vlucht naar voren.

Maar het is een teken van zwakte. Voeg het toe aan de verkiezingsuitslag, de zwakke economie met een dreigende aandelencrash, ongenoegen over de soldaten op straat en het oppakken van jan en alleman, de dreigende oorlog in Venezuela en Trumps liefde voor zijn maatje Poetin, en je komt op een kiezersongenoegen dat zich toont in de superlage waarderingscijfers voor de psycho. 

En let op: heldhaftige lui die tot gisteren geen ruggengraat hadden (en nog steeds zwabberende kwallen zijn) zullen nu in het Congres van zich laten horen. Net doen of ze durven, verstandig zijn, een eigen wil hebben.

Wat Epstein betreft verandert het niets. Wat er aan onthullend materiaal zou zijn (ik heb geen idee) zal door minister van Justitie Blondie kundig worden opgeborgen in aanklachten tegen Democraten. ‘Sorry, onder de rechter, we kunnen niets vrijgeven.’ Er wacht voor de Trumpies een onaangename verrassing bij mijnheer Clayton, de openbare aanklager in deze zaken. Die man heeft misschien geen ruggengraat maar hij is wel een professional die iets geeft om zijn reputatie. Blondie niet, ze kon nog wel eens raar opkijken.

Het netto effect is dat Epstein gewoon blijft doorzieken. En voor zover dat Trump en zijn kliek slapeloze nachten geeft: prima. En voor de rest, misschien tijd om wat serieuze zaken op te nemen – zoals de explosie in ziektekostenverzekeringen in het nieuwe jaar. 

De federale rechter die de poging van Texas om vijf Republikeinse zetels extra in het congres te creëeren is minstens zo leuk om te zien (het was een door Trump benoemde rechter). Als Trump immers niet die opdracht had gegeven dan had Californie niet vijf zetels toegevoegd aan de Democraten. Een boemerang als er ooit een was.

Ik zit in San Francisco waar mijn omgeving van liberals meer waardering heeft voor gouverneur Newsom dan tevoren, al blijven we sceptisch over de vraag of Amerika zit te wachten op een kandidaat die zich beroept op Californië om gekozen te worden. Ondertussen lijkt in San Francisco de nieuwe burgemeester vooruitgang te boeken met het verminderen van daklozen overlast. 

Waar je, zoals altijd, hoorndol van wordt in Amerika is die vreselijke kerstmuziek waarmee iedere winkel je wil martelen. En het is nog niet eens Thanksgiving (volgende week), als altijd de leukste Amerikaanse feestdag. 

Groeten uit San Francisco.