De Senaat en de boter op de hoofden

Er wordt veel gezeurd vandaag over de vermeende beschaving die verloren is gegaan nu de  Democraten weigeren een gekwalificeerde kandidaat voor het Supreme Court te steunen, waardoor de zestig stemmen minstens regels moet worden gebroken. Vooral veel tranen door dezelfde Republikeinen die een jaar geleden de grondwet met voeten traden door een gekwalificeerde kandidaat voor het Supreme Court niet eens te willen ontvangen.

Mitch McConnell speelde die kaart goed en zonder enige wroeging over beschaafde regels in de Senaat of zelfs het schenden van grondwet en traditie. Het leverde Trump het presidentschap op. Nu klagen dat het Supreme Court gepolitiseerd wordt, is ergerniswekkend.

Zeker, Robert Bork had in 1987 rechter moeten worden. Het valt de Democraten te verwijten dat ze toen een gekwalificeerde rechter lieten sneuvelen. Maar bij de verkiezingen van 2000 bleek het Supreme Court al hopeloos politiek, wat nog eens twee conservatieve door kleine Bush benoemde rechters opleverde.

Washington is puinhoop van onbeschaafd en obstructie gedrag. Net te doen of de blaam hiervoor bij beide partijen ligt is flauwekul. Het zijn de Republikeinen die schuldig zijn. In het Huis sinds Newt Gingrich beschaving opzij zette ten bate van politiek gewin, in de Senaat sinds de Republikeinen besloten Obama op elk terrein te blokkeren.

Al die hete tranen die nu gestort worden zijn fake, om maar eens een actueel woord te gebruiken.