Op de kaart stelt Quartzside nauwelijks iets voor, maar het blijkt in het winterseizoen een complete agglomeratie van wat op een afstand witte bungelows lijken. Quartzsite lijkt verloren in the middle of nowhere,maar blijkt een hele stad op wielen te zijn met inwoners die wonen in hun lompe, benauwde campers. Het is een bizarre plek, zelfs voor Amerikaanse maatstaven.

Een rare verzameling van hippies, ex-hippies, in polyester geklede pensioengerechtigden, kortom, van alles en nog wat, is in Quartzside te vinden. Toen het fenomeen Quartzsite vijfentwintig jaar geleden begon, was het niets meer en niets minder dan een onregelmatige samenkomst van een handjevol goudzoekers, stenen verzamelaars en handelaren in halfedelstenen. Ze kwamen iedere winter in hun caravans (trailers) in Quartzsite een paar dagen bij elkaar, de plaats van al lange tijd uitgeputte goudmijnen, om edelstenen te kopen, informatie uit te wisselen en voor de gezelligheid.

Maar Quartzsite had meer te bieden dan alleen oude mijnen. De zon scheen er volop, het klimaat was uitstekend and het gebied had grote stukken openbaar land, waar iedereen zijn ‘mobile-home’ kon neerzetten zonder enige bemoeienis van wie dan ook. Dit deed snel de ronde en ‘snowbirds’, gepensioneerden die de extreme winters van het noorden van de Verenigde Staten wilden ontvluchten, begonnen in steeds grote wordende getalen en met steeds groter wordende mobile-homes samen te stromen op de stoffige landweggetjes.

Promotors, ondernemers die een verveeld maar welvardend publiek meteen herkennen, begonnen grote stukken woestijn op te kopen en verkooptentoonstellingen en amusement te organiseren. Vandaag de dag wordt het iedere winter een bewegende stad. In de zomer wonen er zo’n duizend mensen, maar alleen al in de maand januari herbergt Quartzsite tijdelijk meer dan 1.5 miljoen mensen.