1956

Eerste televisieoptredens van Elvis Presley

Elvis Presley maakte zijn televisiedebuut in de Milton Berle Show op 3 april 1956, uitgezonden vanaf het dek van de USS Hancock die in San Diego in de haven lag. Elvis speelde Heartbreak Hotel en Blue Suede Shoes. Berle omschreef hem als Amerika’s nieuwe zangsensatie en nodigde hem uit voor een vervolgoptreden op 5 juni. Daar opende Elvis met Hound Dog en trad voor het eerst op zonder gitaar. Misschien ter compensatie, suggereert Elvis’ biograaf, maakt hij er een levendige, beweeglijke show van. De show haalde hoge kijkcijfers. Maar binnen een paar dagen begon de pers kritische geluiden te maken.

The New York Journal- American

“Het zicht op de jonge (21) mijnheer Presley, zijn onverstaanbare teksten jankend met een falende stem, tijdens een voorstelling van primitieve fysieke bewegingen die moeilijk zijn te beschrijven in een gezinsdagblad, heeft de meest verhitte reactie veroorzaakt sinds de steentijd van de televisiedagen …”

The Daily News

“[De populaire muziek] heeft de laagste diepten bereikt in de ‘grunt and groin’ capriolen van een zekere Elvis Presley. Het televisie publiek kreeg er een paar avonden geleden een misselijke makende samenvatting van in de Milton Berle show. Elvis, die draait met zijn bekken, was muzikaal gezien afgrijselijk. Daarenboven gaf hij een voorstelling die suggestief en vulgair was, gevuld met het soort van dierlijk gevoel dat beperkt zou moeten blijven tot goedkope tenten en bordelen. Wat me verbaast is dat Berle en NBC-TV deze belediging hebben toegestaan.”

Onder de kop ‘Pas op voor Elvis Presley’ schreef het katholieke weekblad America:

‘Als zijn ‘entertainment’ beperkt zou blijven tot plaatopnames dan zou het nog niet zo’n slechte invloed op de jongeren hebben maar helaas duikt Presley ook in eigen persoon op. Onlangs verscheen hij in twee shows in het Municipal Auditorium van La Crosse, Wisconsin. Volgens de krant in La Crosse waren zijn bewegingen en gebaren tijdens de voorstelling, beschreven als een ‘striptease met kleren aan’ niet alleen suggestief maar ronduit obsceen. De jongeren bij de shows, zo’n 4000 bij de ene, 1200 bij de andere, werden letterlijk ‘wild’, een aantal van hen rolde werkelijk in de gangpaden…

Maar de National Broadcasting Company aarzelde niet om Presley op de avond van 5 juni te presenteren in de huiskamers van de natie. Presley verscheen in de Milton Berle show en gelukkig ging hij niet zover als in La Crosse maar zijn routine getuigde van ‘afschuwelijke smaak’ (zo stelde The San Francisco Chronicle) en ‘zijn enige specialiteit is een geaccentueerde beweging van het lichaam die tot nu primair is geïdentificeerd met het repertoire van blonde seksbommen van de groteske catwalk (zegt The New York Times).

Als de agenten (televisie en anderen) zouden ophouden met het vertegenwoordigen van dit soort misselijk makende rommel, dan zouden al de Presleys van ons land in rap tempo worden opgeslokt in de onbekendheid die ze verdienen.”

Populaire cultuur zou Amerikanen dwars blijven zitten, vooral omdat de fantastische verkoopcijfers de moraal steeds weerspraken. In 1966 moesten de Rolling Stones hun Let’s Spend the Night Together aanpassen tot Let’s Spend Some Time Together (en deden dat) om op televisie te mogen optreden. Niet alleen muziek was het doelwit van moraalridders: tot op de dag van vandaag mogen sommige openbare bibliotheken bepaalde boeken niet op de plank hebben en waarschuwt christelijk rechts tegen de satanische aspecten van de Harry Potter boeken.

Bron

De reacties op de show staan beschreven in Last Train to Memphis. The Rise of Elvis Presley door Peter Guralnick (1994).