Maxime Verhagen als omgekeerde Robin Hood

Twintig ondernemersinkomens, pak weg, is het onderzoeksbudget fundamenteel onderzoek. Omdat onze grootverdieners wel top zijn maar weigeren te investeren, geeft minister Verhagen hen het budget van echte onderzoekers.

Minister Maxime Verhagen is geen groot denker. Toch is het stukje dat hij liet pennen voor de NRC over fundamenteel onderzoek interessant leesvoer. Het begint met drie alinea’s agitprop over ons kleine land met zijn vele topondernemingen. Geen jansaliegeest, niet wegkruipen achter de dijken. Standaard retoriek van de jongens van stavast van het Nederlandse bedrijfsleven.

Maar Verhagen heeft een agenda. Hij wil ondernemingen stimuleren om meer geld aan onderzoek uit te geven. Dat doen ze namelijk niet. Onze topondernemingen geven blijkbaar veel minder uit dan ondernemers in landen om ons heen. Hoezo topondernemingen? Het lijkt me lovenswaardig om die ondernemers eens wat peper in hun kont te stoppen, belastingvoordeel hier, investeringspremie daar. En ja, Verhagen heeft negen, jazeker, negen sectoren geprikt waarin we sterk zijn. Negen. Alle belangen zijn behartigd, alle vrienden en bekenden opgenomen.

Die ondernemers doen al jaren niet genoeg, zegt Verhagen. En dus is de volgende stap logisch: meer zeggenschap van de ondernemers!? Jazeker. Dat is de andere aanpak van de jongens van stavast van Rutte/Wilders, belangenbehartigers extra ordinaires. Schaarse middelen, bla, bla, bla. En dus mogen de vrienden van Verhagen, de ondernemers, nu ook meedippen in het onderzoeksbudget voor fundamenteel onderzoek. Logisch toch?

Wetenschappers moeten zijn maatjes gaan ‘omarmen’ om zo het onderzoek waar ze zelf niets aan doen, vooruit te helpen. We hebben het overigens, dit terzijde, over 350 miljoen Euro. Ruwweg het salaris van twintig topbankiers en/of ondernemers. Lullig dat die bedrijven zelf hun onderzoek niet kunnen betalen maar het is wel duidelijk waarom dat niet kan. Er moet ook nog wat verdiend worden. Verhagen to the rescue.

Nu mogen diezelfde ondernemingen nog in deze zeer beperkte middelen van serieus wetenschappelijk onderzoek dippen. Waarom? Dan kunnen ondernemers niet meer zeggen dat wetenschappers in een ivoren toren zitten. Verhagen verdeelt de pijn. Ook de bedrijven moeten wat doen. Nou ja, doen? Ze moeten durven investeren in onderzoek dat nieuwe producten en diensten oplevert. Je zou denken dat dit een basisfunctie is van een onderneming. Mooi niet. De markt doet dat blijkbaar niet, de ondernemers doen dat blijkbaar niet, ze moeten het onderzoeksgeld krijgen.

Is dat het topland dat Verhagen zo ronkend beschrijft in de eerste alinea? Verdienen onze topondernemers zoveel omdat ze zo ver vooruit denken en zo creatief zijn? Ben je gek. Ze doen niets en nu helpt Verhagen hen daarbij. Het enige wat hij bereikt is dat het echte onderzoek waarbij die flutondernemers niet betrokken zijn het nog moeilijker krijgt.

Die jonge onderzoekers hebben gelijk. Als die hoogbetaalde nietsnutten van investeerders in innovatie hun agenda gaan bepalen dan wordt het niets. Verhagens oproep aan jonge onderzoekers (aio’s in onderbetaalde functies) om een maatschappelijke uitdaging aan te gaan is van een stuitende platheid. Helaas, precies de schaamteloze onzin die deze regering kenmerkt. Fijn dat de voorlichters van Verhagen dat nu eens mooi hebben opgeschreven.