Aanvankelijk stimuleerde Mexico buitenlanders, speciaal Amerikanen, om zich in Texas te vestigen. Ze kwamen er snel achter dat dit niet zo’n goed idee was geweest. In april 1828 beschreef José María Sánchez, een Mexicaanse landmeter die de grens met Louisiana vastlegde, de situatie in Texas.

“We gingen verder langs heuvels zonder bomen, aangezien de grond er nat en modderig was, tot we op een kilometer of twintig kwamen van de nederzetting San Felipe de Austin, waar we werden begroet door Mr. Samuel Williams, de secretaris van de empresario [de rechthebbende voor de kolonie], Mr. Stephen Austin; we kregen onderdak in een huis dat voor dat doel in orde gemaakt was.

Dit dorp is gevestigd door Stephen Austin, een burger van de Verenigde Staten van het Noorden. Het bestaat, op dit moment, uit veertig of vijftig houten huizen op de westoever van de grote rivier die bekend is als de Rio de los Brazos de Dios, maar de huizen zijn niet volgens een systeem gebouwd zodat ze straten vormen; integendeel, heel onregelmatig en op een nonchalante manier. Er wonen bijna tweehonderd mensen, van wie er maar tien Mexicaans zijn, want de rest is allemaal Amerikaan uit het Noorden met een enkele Europeaan. Twee kleine winkeltjes bevoorraden de inwoners van de kolonie; één verkoopt whiskey, rum, suiker en koffie; de andere rijst, meel, vet en goedkope stoffen. Dit mag veel te weinig lijken om in de behoeften te voorzien van de inwoners maar dat is niet zo omdat de Amerikanen van het Noorden, tenminste degenen die ik zag, alleen gezouten vlees eten, zelfgemaakt brood van maïsmeel, koffie en zelfgemaakte kaas.

Hieraan voegen de meeste bewoners van het dorp sterke drank toe, want ze zijn in het algemeen, naar mijn idee, luie mensen met een onaangenaam karakter. Sommigen van hen hebben kleine boerderijen waar ze maïs planten; maar dit is een taak die ze meestal toevertrouwen aan hun negerslaven die ze nogal ruw behandelen. Voorbij het dorp, in een enorm uitgestrekt land van glooiende heuvels, wonen verspreid de families die Stephen Austin hierheen heeft gehaald, op dit moment zo’n tweeduizend personen. Het diplomatieke optreden van deze empresario, dat blijkt uit al zijn daden, heeft de autoriteiten een gevoel van veiligheid gegeven, terwijl hij gestadig doorwerkt om zijn eigen doelstellingen te bereiken. Naar mijn oordeel zal de vonk voor de vuurzee die ons Texas zal ontnemen vanuit deze kolonie beginnen. Dat alles omdat de regering geen stevige maatregelen neemt om het te voorkomen. Misschien realiseert ze zich niet de waarde van wat ze op het punt staat te verliezen.”

Sánchez had het goed gezien. De pioniers in Texas domineerden al snel de Mexicanen in het gebied. Pogingen van de Mexicaanse regering om de teugels aan te halen leidden in maart 1836 tot de onafhankelijkheid van Texas met een pro-slavernij grondwet. Texas wilde graag geannexeerd worden door de Verenigde Staten maar het noorden had bezwaar tegen een extra slavenstaat. In 1844 won president Polk op dat onderwerp echter de verkiezingen en in 1845 werd Texas als staat opgenomen. De daarop volgende oorlog met Mexico, die de afscheiding nooit had geaccepteerd, leidde tot een grote Amerikaanse overwinning. De Verenigde Staten bedongen de Rio Grande rivier als grens en kochten voor 15 miljoen dollar een enorm gebied dat onder meer de huidige staten Californië, Nevada en Utah omvatte. Volgens de voorstanders paste dit helemaal in de manifest destiny van de Verenigde Staten. Tegenstanders vonden het diefstal en een opzichtige poging om slavernij uit te breiden.

Bron

A Trip to Texas in 1828, vertaald door Carlos Castaneda, gepubliceerd in Southwestern Historical Quarterly, april 1926.