Tussen 1840 en 1880 kwamen bijna drie miljoen Duitsers naar Amerika. De meeste kwamen vanwege economische redenen, een deel vluchtte na de revoluties van 1848. Een minderheid kwam omdat hun godsdienstbeleving in Duitsland werd gediscrimineerd.
Anders dan bijvoorbeeld de Ieren slaagden de Duitsers erin om etnische stigmatisering te voorkomen. Mede daardoor konden ze sneller voordeel trekken uit de snelle Amerikaanse ontwikkeling. Duitsers waren ervaren, goed opgeleid, voornamelijk protestant en plattelandsbewoners. Ze trokken minder de aandacht dan de Ieren en hadden weinig last van rassenhaat.
Duitsers zochten hun heil vaak ver van de grote steden – ze gingen naar de frontier als boer. Er was ook een groot aantal vaklieden onder hen, terwijl Duitse vrouwen vaak in de dienstensector werkten, van ziekenverzorging tot huishouding.
Hoewel ze minder opvielen, veranderden Duitsers het Amerikaanse leven. Ze hielden zich bijvoorbeeld niet aan de puriteinse zondagswetten, die consumptie van drank en ontspanningsactiviteiten op zondag niet toestonden. Ze socialiseerden ook met zwarten en storten zich in vakbondswerk en vaak radicale politiek. Onderwijs en organisatie was sowieso een belangrijk deel van het Duitse leven, zowel onder anarchisten als onder de niet politiek actieve immigranten. Ze spraken Duits met elkaar en hielden een netwerk van theatercultuur en kranten in stand tot ver in de twintigste eeuw. Veel Amerikanen waren bang dat ze niet goed zouden integreren.
Het lijkt haast een open deur, maar het is echt zo: alarmgeluiden over nieuwkomers zijn van alle tijden. Rond 1770 maakte Benjamin Franklin zich grote zorgen over het groeiende aantal Duitsers in Pennsylvania.; "Waarom zouden we de Palatijnse horden toestaan om onze nederzettingen te overspoelen en door bij elkaar te gaan zitten hun taal en hun gewoontes laten vestigen ten koste van de onze? Waarom zou Pennsylvania, gesticht door de Engelsen, een kolonie worden van vreemdelingen, die niet lang van nu zo talrijk zullen zijn dat ons zullen germaniseren in plaats van dat wij hen angliceren?'
De Eerste Wereldoorlog leidde tot een groot wantrouwen tegen Duitse Amerikanen. Daardoor kwam een einde aan de aparte Duitse kolonies in het land en het Duits verdween geleidelijk. In Texas is nog goed te zien hoe zo'n nederzettingsbeleid werkte: stadjes als Fredericksburg en New Braunfels.
Er wordt ook wel betoogd dat de anti-Duitse stemming in 1917 mede de reden was voor de Amerikaanse Drooglegging. In 1919 werd alle alcohol in de Verenigde Staten verboden door de Puriteinse wetgevers. Anti-Duitse gevoelens (en ook anti-Ierse, want dat waren altijd grote drinkers) speelden daarbij zeker een rol.