Harriet Tubman 1820-1913

Harriet Tubman werd rond 1820 in Dorchester County in de staat Maryland als slavin geboren. In 1848 besloot Tubman om te vluchten. Haar man weigerde om met haar met te gaan omdat hij dit te gevaarlijk vond. Tubman besloot het om samen met haar twee broers toch maar te proberen. Haar broers vonden het achteraf toch te eng en zij besloten om terug naar de plantage te keren.
Dankzij de Underground Railroad lukte het Tubman om naar het noorden te vluchten. De underground railroad was een organisatie die slaven hielp ontsnappen. Onder leiding van een gids, oftewel de conducteur, volgden ze een uitgestippelde ontsnappingsroute naar het noorden waar ze in vrijheid verder konden leven.
Toen Tubman eenmaal in het vrij was, keerde ze terug naar de plantage om haar familie te helpen ontsnappen. Nadat ze haar familie had geholpen, keerde ze als conducteur van de underground railroad nog achttien keer terug naar het zuiden om slaven te bevrijden. Door haar inzet konden meer dan 300 slaven ontsnappen. Ze werd zo berucht dat plantage eigenaren een beloning van 40.000 dollars beloofden voor degene die Tubman gevangen nam.
Tubman hielp niet alleen slaven ontsnappen, maar voerde ook campagne tegen de slavernij en hield toespraken waarin ze pleitte voor de gelijke rechten voor vrouwen. Tijdens de burgeroorlog werkte ze als verpleegster, maar ook als gids en spion voor het leger van het noorden. Haar ervaringen als conducteur van de underground railroad kwamen hierbij goed van pas, want ze kenden het gebied goed. Hierdoor kon ze het noordelijke leger goed de weg wijzen. Na de burgeroorlog schreef ze samen met Sarah Bradford haar autobiografie. De opbrengsten van het boek gebruikte ze om een huis te kopen. Dit huis werd een opvangcentrum voor bejaarden, die weinig geld hadden. Tubman stierf in 1913.