Sessions vertelt de afgetreden onderminister wat ze moet doen als politici invloed proberen uit te oefenen ..

Bijzonder amusant is de manier waarop Jeff Sessions, die het vuile werk voor Trump gaat opknappen op het ministerie van Justitie, in 2015 de onderminister Sarah Yates ondervroeg, dezelfde die nu door de psycho is ontslagen.

Ongeveer een derde van de pagina op de Washington Post

Los van de patroniserende houding van Sessions, is het leuk te horen dat hij waarschuwt dat onvermijdelijk mensen zullen proberen haar voor politieke karretjes te spannen. Zoals gebruikelijk bij blatende senatoren die graag zichzelf horen praten heeft Sessions er veel woorden voor nodig. Yates antwoordt verstandig genoeg niet dat ze het beledigend vindt dat die oude lul daar denkt dat ze haar taak niet kent, maar geeft hem precies wat hij wil horen. En, niet toevallig, dat is ook het enige juiste antwoord.

Het ministerie van Justitie heeft een eigen verantwoordelijkheid. Het zou leuk zijn als Sessions daar bij de vervolghearing en later bij de stemming in de Senaat nog mee om de oren wordt geslagen.

Kluitjesvoetbal om Bannon

Ik heb nou wel genoeg verhalen over Steve Bannon gelezen en zijn vermeende machtsovername van de regering Trump. Dit is geen Dick Cheney die met een eigen staf en een eigen agenda kleine Bush overblufte.

Al dat gedoe over Bannon leidt af van waar het werklijk om gaat: Amerika heeft een president die deze beslissingen neemt. Trump is de verantwoordelijke persoon. Trump is de psycho.

Het irriteert me dat iedereen nu achter iedereen aan holt om Bannon te portretteren. Er is niets nieuws bijgekomen sinds hij  deze zomer Trump ging helpen. Ja, hij heeft nu een officiële positie. Daar kan hij verder niet veel mee, want hij heeft geen eigen verantwoordelijkheid. Zijn rol staat of valt met Trump. Niemand buiten de staf zal orders aannemen van Bannon. 

Heeft hij een slechte invloed op Trump? Vast, hoewel ik denk dat dat niet nodig om de slechtst geïnformeerde president ooit blunders te laten maken.

Schei uit over Brannon. Schrijf over echte zaken. 

Trump doet een snelle Nixon

Het kostte Nixon zes jaar voordat hij zijn minister van justitie en staf ontsloeg omdat ze niet wilden doen wat hij wenste omdat ze het niet legaal vonden. De Saturday Night Massacre vindt nu zijn echo in de Monday Evening Carnage.

Het ontslag van acting Attorney General Sally Yates geeft het denkende deel van Amerika een nieuwe held. Ze betwijfelt of de executive order van de psycho grondwettelijk is en kon daarom niet aan haar staf opdracht geven hem te verdedigen in gerechtelijke procedures. Ze deed precies wat Attorney Generals moeten doen. 

Die procedures worden uit vele hoeken aangespannen. De ACLU (aan welke organisatie ik, transparantie boven alles, in november 250 dollar heb gegeven, precies voor dit soort dingen) is de eerste aanklager, maar ook staten en andere instellingen zullen juridisch werk verzetten. Maar het zal tijd kosten voor dit zijn weg door de federale rechtbanken heeft gewerkt.

Waar staan we met Trumps populistische stunt? Chaos. De uitvoering is precies wat je van deze regering verwacht, ondoordacht, in your face en leidend tot grote problemen waarvan de psycho zegt dat ze niets voorstellen en dat het prima gaat.

Een aantal ministers, die van Defensie, Homeland Security en de baas van de CIA, stonden met hun mond vol tanden. Ze zijn genaaid door hun baas. Het zal niet de laatste keer zijn en er zullen ontslagnames volgen. Nu nog niet, maar na drie, vier keer dit soort avonturen, binnen een half jaar.

Het is ook duidelijk dat binnen het Witte Huis verdeeldheid bestaat. Voorlopig hebben schoonzoon Kushner en alt right ideoloog Bannon de leiding. Niet tot ieders genoegen. Priebus en Spicer zijn door de Trump gedwongen zich te blameren. Dat weten ze. We zullen nog last krijgen van hun gebrek aan geloofwaardigheid maar vooral zullen ze zelf last hebben van hun rol als voetveeg van de psycho. Ook dat kan niet lang goed gaan (het komt bij het nieuws dat Bannon ook NSC vergadering bijwoont en de JCS en Pentagon daar buiten worden gehouden). Wachten op ongelukken.

Het heeft ook voor Trump de ethisch problematische zakenman onaangename bijeffecten. Waarom alleen deze landen? De reden is dat Obama ook ooit visa restricties heeft verscherpt van deze zeven, maar het probleem voor Trump is dat ook duidelijk is dat hij de echte problemen (Saudi Arabië en Egypte) niet aanpakt omdat hij in die landen investeringen heeft. 

Het heeft de pogingen van kleine Bush en Obama om moslims als geloof buiten de discussie te houden in één klap weggevaagd. De aanval op de moskee in Quebec zal binnenkort herhaald worden in Amerika. Ook zal er een radicale moslim aanval plaatsvinden met veel doden, om te bewijzen dat Amerika niet veiliger is. ISIS juicht. Het Pentagon moet van Trump binnen dertig dagen met een plan komen om ISIS te verslaan. Dat plan zal lijken op wat Obama heeft gedaan en het zal Trump niets opleveren.

Het heeft ook Obama snel uit zijn zelfgekozen stilte gehaald om dit beleid te veroordelen (en de media spin die Trump eromheen heeft gewoven dat dit gewoon voortzetting van Obama beleid is). We gaan een nooit eerder geziene situatie krijgen dat de oppositie in Amerika geleid gaat worden door een ex-president. Nou ja, één keer eerder, toen John Quincy Adams na zijn presidentschap van uit het Huis de slavocatie aanviel die door zijn opvolgers beschermd werd.

Ik maak me geen illusies. Dit beleid of varianten daarop zullen verder uitgebreid worden. De Republikeinen, laf als altijd, zullen zich achter de psycho scharen, ook zogenaamde constitutionalists als Ted Cruz. De bevolking zal voor pak weg de helft het beleid accepteren.

Vanavond gaat Trump een nieuwe rechter voordragen voor het Supreme Court. Die voordracht is twee dagen naar voren gehaald om de aandacht af te leiden. Het leuke is dat de aandacht nu niet alleen naar anti-abortus standpunten uitgaat maar ook naar dit soort beleid dat discrimineer top basis van land en geloof. Dat wordt nog leuk – met niet leuke, concrete gevolgen voor heel veel mensen.

Terroristen boeken nieuwe successen

Chaos, onrecht, Amerika’s reputatie hopeloos beschadigd, de rechtsstaat bedreigd.

Geen terrorist heeft meer schade toegebracht aan Amerika dan psycho Trump. 

In mijn boek was Osama Bin Laden al de man van de eeuw, met succes dat zijn stoutste verwachtingen had overtroffen. Niet enkel twee gebouwen neer, maar eindeloze rijen op het vliegveld, honderdduizenden nieuwe bureaucraten in homeland security, martelpraktijken die Amerika verwijderden als voorbeeld voor de wereld. Bewoners van het rijkste, meest succesvolle, machtigste land in de wereld die ’s nachts wakker liggen van terrorisme, terwijl om hen heen jaarlijks minstens 30.000 mensen worden doodgeschoten. Bange, schietgrage zielepoten.

Je moet het ze nageven, die terroristen: ze bereiken precies wat ze willen bereiken.

Kun je van de psycho niet zeggen.

De NRC columniste in de bocht

Rosanne Hertzberger is een van de tientallen columnisten in de NRC. Om je geest aan te slijpen. 

Verbaasde ze een paar weken geleden al met een boutade tegen Obama, zonder al te veel argumenten, deze week verkondigt ze dat immigratie en islam de thema’s van de verkiezingsstrijd zijn. 

Ze stelt dat immigratie en integratie bovenaan het lijstje staat van kiezers als probleem in Nederland. Ver boven zorg en economie. Niet in de onderzoeken die ik heb gezien. Daar staat zorg bovenaan.

Ze voegt ook meteen het ‘debat’ over integratie samen met dat over immigratie = vluchtelingen. Dat doet Wilders ook.

Ze zet de stropop op dat je best tegen criminele asielzoekers in Weert mag zijn zonder Trump genoemd te worden. Ja, dat mag. Nu graag een echt punt.

In de volgende zin klaagt ze dat je het niet over islamisering mag hebben. Ze definieert dat niet (Wilders doet dat ook niet) maar in de volgende zin heeft ze het over een onderzoeker aan de UVA die een ‘IS apologeet’ zou zijn. Ze doet net of dat probleem met een onderzoek bewijst dat er islamisering is en doet net of je daar niet over mag praten.

Als we het niet over islamisering en immigratie hebben, vindt ze, dan zijn we schuldig aan de opkomst van Wilders, die ze levensgevaarlijk vindt.

Helaas, haar oplossing is erger dan het probleem. Ze heeft de Wilders visie op de wereld al zo geïnternaliseerd dat een debat dat niet op zijn termen wordt gevoerd niet een echt debat is. 

Tamelijk botte slijpsteen als je het mij vraagt.

Het einde van de American Century

‘Valt wel mee’ watch 

De eerste week van Trump was interessant. Vooral toon, de inhoud zal nog moeten blijken.

  • Trump is Trump en alle voorspellers die meenden dat hij wel in zou binden, mee zou vallen of iemand anders zou zijn dan een ongedisciplineerde obsessieve nitwit, staan te kijk.
  • De Republikeinen staan erbij en kijken er naar, in het geval van laffaards als Paul Ryan en Mitch McConnell, zwijgend met instemming. Ze zullen Trump verraden zodra ze kunnen.
  • Dit is het einde van de zeventig jaar durende American Century. Trumps beleid is gebaseerd op een zwak Amerika, een Amerika zonder ruggengraat en vooral zonder visie die verder gaat dan bruut eigenbelang. Dat is een fundamentele verandering. En dat wordt dan ook nog verkeerd beoordeeld.
  • De demonstraties in het eerste weekend waren balsem op de ziel voor Democraten in de lappenmand maar ze zijn nog niet eens begonnen met een analyse van hun problemen, laat staan een oplossing.
  • We zijn de klos. We, dat is Amerika en de wereld.

Hoe de Amerikaanse consument betaalt voor de muur

Gepubliceerd in de Standaard, vrijdag 28 januari 

De muur komt er. Mexico betaalt. Zegt de president van Amerika wiens diepste overtuigingen dagelijks botsen met de werkelijkheid. Hoe betaalt Mexico? Natuurlijk, door een invoerheffing op alles wat uit Mexico komt. Daar! Dat zal ze leren.

In Trumps wereld is dit logisch. Zouden de vakbondsleiders met wie hij om de tafel zat ook zo enthousiast zijn? Zouden ze werkelijk geloven dat exporteurs de last dragen van importheffingen? Of zouden ze zich realiseren dat producenten deze kosten gewoon doorberekenen? De muur wordt betaald door de Amerikaanse consumenten. Daar! Dat zal ze leren.

Trump bewijst het land een dienst door zo snel de zwakte van zijn voorstellen bloot te leggen. Walmart ligt vol met goedkoop spul uit China, auto’s zijn betaalbaar dankzij goedkope onderdelen uit Mexico. Dat is fijn voor de onderbetaalde werknemers van supermarktketen Walmart, die alleen kunnen dromen van een volle baan met alle secondaire arbeidsvoorwaarden die ze vroeger in de manufactuur hadden. Zo’n baan is voorgoed verdwenen, maar fijn dat ze met dat lage loon in hun lage prijzenwinkels terecht kunnen.

Nu de kiezers niet meer kiezers zijn maar burgers, wordt misschien duidelijk dat Trumps beleid een dure grap wordt, dat dit geen banen oplevert. Misschien weerhoudt het een paar bedrijven van vertrek, geholpen door de tijdelijke belastingvoordelen die Trump gebruikt om een paar publicitaire succesjes te scoren. De logica van de kosten van de muur is zo evident dat zelfs de alternative facts van de regering Trump er niet tegenop kunnen: concrete prijzen in de winkel.

Door zijn roeptoeter beleid heeft Trump ook meteen de rest van de wereld laten zien hoe je met de bullebak om moet gaan. De president van Mexico paste ervoor om zich zo te laten afbekken en lastte het voorgenomen bezoek af. Trump zal het een diplomatiek succes noemen, ieder ander een blamage. Het was een treffende afsluiting van een week waarin de president achter een volkomen leeg bureau veel A-4tjes tekende. Dat schiep een illusie van activisme maar wetgeving vergt meer dan een krabbel. Voortdurend zat Trump zichzelf in de weg met zijn obsessie over zijn populariteit. Zelfs de meest welwillende burger zag iemand met een onthutsend vermogen feiten te ontkennen die hem niet bevallen. De machtigste man van de wereld als onzekere zielepoot.

In de meest optimistische versie riep Trumps eerste week een herinnering op aan wat president Harry Truman (1945-1953) zei voor zijn terugtreden. Hij had bij voorbaat medelijden met zijn opvolger, generaal Eisenhower. ‘Hij zal hier zitten’, zei Truman, ‘en zeggen: doe dit, doe dat. En dan gebeurt er helemaal niets. Het lijkt helemaal niet op het leger’. Hier sprak een man die het harde werk van wetgeving, van overtuigen, van duwen en trekken, had gedaan met verbijsterende resultaten. Trumps week was er een van ‘doe dit, doe dat’. Dat was gemakkelijke deel.

 

De Mexico abortus regels

Gepubliceerd in de Standaard, donderdag 26 januari

Afgelopen dinsdag voerde president Trump opnieuw de Mexico-regel in. Dat ging niet over ‘de muur’ maar over een ander belangrijk onderwerp voor zijn achterban: abortus. De Mexico-regel, daar in 1984 afgekondigd door Ronald Reagan, verbiedt Amerikaanse hulp voor instellingen die gezondheidszorg bevorderen indien die instellingen ook maar ergens in hun praktijk abortus opperen. Republikeinen zijn dol op deze regel, Democraten schaffen hem altijd meteen weer af.

Trump deed er nog een schepje bovenop. Vanaf nu zijn fondsen bevroren voor non-governmental organizations (ngo’s) in arme landen als die organisaties voorstander zijn van het recht op abortus in die landen, met andere woorden, hetzelfde recht vragen dat Amerikanen thuis ook hebben, nog wel, althans.

Dit is beleid dat conservatieven in Amerika opvreten. Trump won er de verkiezingen mee: hoop op een conservatief Supreme Court dat het recht op abortus terugdraait was de enige reden dat evangelische christenen op de schuinsmarcheerder uit New York stemden. Zonder hen had Trump niet gewonnen, hij stelt hen niet teleur.

Amerika is een bizar land. Seks doordrenkt de samenleving en is tegelijkertijd taboe. Amerika heeft hogere aantallen ongewenste zwangerschappen en hogere aantallen abortussen dan andere westerse landen. De gemeenschappelijke deler in deze cijfers is de infantiele omgang van Amerika met seks. Je zou denken dat anti-abortus activisten hoge prioriteit zouden geven aan het voorkomen van ongewenste zwangerschappen. Geen zwangerschap, geen abortus. Landen met een ruime beschikbaarheid van voorbehoedsmiddelen én een liberale abortuswetgeving hebben lage aantallen abortussen.

Maar daar gaat het nooit over. Conservatief Amerika vindt het ongepast om over seks te praten, ouders denken dat erover praten hun kinderen op een idee brengt. Het gevolg is onwetendheid en een hoog aantal tienerzwangerschappen. De kinderen van Sarah Palin illustreren het. Niets helpt beter om zwangerschappen te voorkomen dan voorbehoedsmiddelen. Dat is precies wat het door Republikeinen verafschuwd Planned Parenthood met gezondheidszorg voor vrouwen beoogt. Maak ze gemakkelijk verkrijgbaar, zou je zeggen.

Dat deed Obamacare door de kosten van diverse effectieve middelen in het basispakket op te nemen. Het werd bestreden door de conservatieven, onder aanvoering van de Amerikaanse bisschoppen. Tot aan het Supreme Court en met succes. Een onderneming die geloof in zijn bedrijfsvoering claimt, kan deze voorziening nu weigeren voor zijn werknemers en in de Republikeinse vervanging van Obamacare zal het zeker niet zitten.

Het herstel van die Mexico-regel is slechts een gebaar. Maar het is ook het openingsschot in de Republikeinse oorlog tegen het recht van de vrouw om zelf over abortus te beslissen. Volgende week zal president Trump een nieuwe rechter voor het Supreme Court voordragen, een eerste stap om dat recht af te nemen. We zullen veel horen over de ‘heiligheid van leven’, maar over manieren om ongewenste zwangerschappen te voorkomen zal het zeker niet gaan. Daar praat je niet over.

Zowel in Nederland als in België hebben ministers al aangekondigd dat ze een deel van de gevolgen van Trumps domme beleid (voor Aids, voorbehoedsmiddelen, algemene gezondheidszorg voor vrouwen) zullen ondervangen.